Zaterdag 24 augustus 2019
Morgen is het zover, dan gaan we weer op pad. Na onze zeer geslaagde reis naar Zuid-Afrika was het nu de beurt aan Johan en Gwennie om een reisbestemming uit te zoeken. Het is tenslotte hun 30ste huwelijksverjaardag die we gaan vieren! Na lang in spanning te hebben gezeten kwamen ze dan toch met het verlossende antwoord, wij willen graag naar West Canada.
Deze bestemming werd prima ontvangen bij de rest en al snel werd begonnen met het plannen van de route en exacte datum waarop we zouden vertrekken. Naast veel zoekwerk en het aanvragen van offertes en routes bij verschillende organisaties werd er ook advies gevraagd aan George Verpoorten die een paar jaar geleden nog in Canada was geweest.
Uiteindelijk na wat mindere ervaringen van steeds duurder wordende georganiseerde reizen hebben we dan maar beloten om zelf de hele reis te boeken. Uiteindelijk waren we dan ook nog een stuk goedkoper uit.
Onze huidige route is nu als volgt:
25 augustus 2019 – Vlucht Amsterdam – Calgary
26-28 augustus – Banff
28-29 augustus – Lake Louise
29-31 augustus – Jasper
31 augustus – 1 september – Clearwater
1-3 september – Gold Bridge
3-4 september – Whistler
4-6 september – Tofino
6-7 september – Victoria
7-9 september – Vancouver
9-10 september – Vlucht Vancouver – Amsterdam
Zoals ook al bij onze reis naar Zuid Afrika zullen we ook nu weer een dagelijkse update met foto’s van deze reis plaatsen op Pindat.
Zondag 25 augustus 2019
Het was vroeg vanochtend, we hebben om 06:45 afgesproken bij familie De Kort. Jens Baijens en Shanti zijn zo aardig om ons naar Eindhoven te brengen waar we op de trein stappen naar Schiphol.
Mooi op tijd komen we aan op het vliegveld in Amsterdam. Daar is het wel even aanschuiven bij het inchecken van de koffers maar bij de handbagage en douane zijn we zo door. Daarna is het tijd voor een pre-flight drink en wat te eten. We stappen Murphy’s de Ierse pub binnen en bestellen wat. Als we ons tegoed hebben gedaan aan drank en spijs is het tijd om naar de gate te vertrekken. Gelukkig gaat ook daar gaat alles lekker vlot en vertrekken we richting Calgary.
Rond half twee lokale tijd landen we in Canada. We worden opgewacht door een cowboy die wel even een foto van ons wil trekken voor de boarding “Welcome tot Canada”
Op naar de douane, daar is het even wachten, maar daar zit Tom voor iets tussen. Als hij een WC ziet dan moet hij gelijk. Hierdoor staan we niet meer vooraan in de rij maar sluiten we achter aan. Iedereen kan zelf bij de self incheck door, alleen Robert en Jeannette moeten langs een douanier. Uiteindelijk zijn ze daar blij mee want zij krijgen wel een stempel van Canada in hun paspoort. Door naar de car rental om de auto op te halen. We zijn 2 uur te vroeg, of we even 90 dollar bij willen betalen. Uiteraard zien we dat niet zitten, en geven we aan dan maar even te wachten. Wel gaan we vast even kijken naar de auto en besluiten dan toch maar om een upgrade te nemen. Een Kia minivan, kost wel iets meer maar dan hoeven we niet de 90 dollar te betalen omdat we te vroeg zijn.
Tijd om naar het hotel te gaan, het is maar een paar kilometer en dan komen we aan bij het Ramada plaza. We checken in, brengen de koffers naar de kamer en gaan gelijk terug naar de bar om iets te nuttigen. Omdat het voor ons eigenlijk al middernacht is besluiten we eerst maar iets te gaan eten. Schuin tegenover het hotel vinden we een steakhouse “Cattle Baron”
We eten iets en besluiten daarna terug te gaan naar het Ramada plaza, het is genoeg geweest voor vandaag. Rond half zeven is iedereen op zijn kamer. Morgen naar Banff.
Maandag 26 augustus 2019
De jetlag werkte bij iedereen toch wel wat door. Allemaal zijn we tussen 4 en 5 uur wakker. Alhoewel er ook een wakker is geworden door het achteruit rijden van een camion, en dacht dat dit de wekker was.
Waar de meeste van ons dan de tijd doden door maar wat dichter tegen elkaar aan te kruipen, zijn er ook mensen die andere gaan bellen of ze roomservice willen.
Uiteindelijk zit iedereen ruim voor zeven uur aan het ontbijt. Een ontbijt waarvan we niet wisten dat we dat erbij geboekt hadden, maar uitstekend was.
Rond half 8 gaan we terug naar boven om onze spullen te pakken, uit te checken en vertrekken richting Banff. Dit zonder Tom en Veerle gerekend die niet meer op hun kamer komen. Een bezoekje aan de receptie bied uitkomst en even later vertrekken we alsnog richting de Rockies.
Kaarsrechte wegen brengen ons richting de bergen, het is een fantastisch uitzicht. Onderweg komen we ons eerste wild tegen, een dood hert langs de weg . Na iets meer dan een uur rijden komen we aan bij Douglas Fir Resort. Veel te vroeg want we mogen pas om 14:00 uur inchecken.
We besluiten dan maar om er op uit te trekken. Eerst naar Banff om wat boodschappen te doen bij de supermarkt, en dan trekken we door naar Upper Hot Springs en Banff Gondola. Buiten het uitzicht is het niet zeer bijzonder. Wat warm water bronnen die naar zwavel ruiken en een zwembad van 39 graden Celsius. Dan maar naar de gondel, er zijn echter zoveel mogelijkheden dat we besluiten eerst maar eens uit te zoeken wat we het beste kunnen boeken.
Door naar Bow Falls. Hier zijn we allemaal toch wel onder de indruk van de schoonheid van de waterval en de omgeving. We wandelen wat rond en de ene foto na de ander word genomen. Dit is wat we hadden gehoopt te zien in Canada!!
Na nog een kort bezoek aan Fairmont Banff Springs Hotel National Historic Site komen we erachter dat we nog geen terrasje hebben gedaan . We besluiten eerst de boodschappen terug te brengen en gelijk in te checken. Ons appartement is klaar en als we alles hebben ingeladen vertrekken we weer om iets te gaan drinken in Banff. We belanden bij St James’s Gate Irish Pub een mooie pub zoals we ze graag zien.
Op de terugweg stoppen we nog bij de liqour store om wat drinken in te slaan, en bij de supermarkt halen wat soep en kip voor vanavond. Terug bij het huisje eten we iets en gaan we op zoek naar nieuwe uitdagingen voor morgen. Om de eetlust nog wat op te wekken gaan we nog een kleine wandeling maken, alhoewel klein, het eerste gedeelte is behoorlijk dalen en klimmen. Omdat er nog een deel verder wil wandelen richting de Hoodoos besluiten Robert en Gwennie de auto te halen en hem achterna te rijden. Bij de Hoodoos, dat zijn speciale rots punten, hebben we een mooi uitzicht over de Bow river. Op de terugweg besluit toch iedereen om met de auto mee te gaan. Op naar de kip.
We sluiten de dag af met een potje yahtzee en rond tien uur gaan we naar bed.
Dinsdag 27 augustus 2019.
Het ging vanochtend al wat beter met de jetlag. Het was al 07:00 uur geweest voordat de eerste onder de douche sprong. Na het dagelijkse ochtend ritueel van eten, pillen pakken en een bak koffie vertrekken we rond negen uur richting de Ink Pots.
De bedoeling is dat we vandaag een hike-trail lopen langs watervallen richting de Ink Pots. We zijn nog maar juist vertrokken of Jeannette geeft aan dat ze haar GSM is vergeten. Dus terug en Robert gaat binnen om de telefoon te pakken. Als hij hem niet kan vinden en dus maar eens het nummer belt, blijkt dat hij dus gewoon in Jeannette haar kontzak zit. Dus we vertrekken voor de tweede keer en nemen de Bow Valley Parkway. We hebben gelezen dat men daar regelmatig beren spot. Helaas zien wij er geen.
Als we aankomen bij de eerste parking zien we dat deze al bijna vol staat. We besluiten iets verder te rijden want we hebben gelezen dat er nog een parking is die rustiger zou zijn. Gelukkig is dat ook het geval. De auto wordt geparkeerd en we maken ons klaar om te gaan wandelen. Naar de Ink Pots is ongeveer vijf en een halve kilometer. Eens zien hoever we zullen geraken.
De start is prachtig, helemaal alleen in het bos, soms wel stijl omhoog maar voor iedereen prima te doen. Toch is iedereen wel alert omdat we misschien toch beren kunnen tegen komen. Die vrees wordt echter steeds minder omdat er wat dames hun territorium gaan afbakenen in het zij terrein, en iemand toch even een grote boodschap moet doen achter een boom. Geen beer die voor zijn plezier daar nog in de buurt komt.
Langzaam maar zeker komen we hoger en hoger zonder nog maar één iemand tegen te zijn gekomen. Dit verandert snel als we op de kruising aankomen waar het pad van de eerste drukke parking erbij komt. Omdat het toch al redelijk zwaar is geweest overleggen we of we door gaan naar de Ink Pots of dat we afdalen naar de upper en lower falls. Eensgezind besluiten we door te gaan, nog 2,7 km naar ons einddoel. We zijn toch alweer ruim een uur verder als we eindelijk de Ink Pots bereiken. Waar we onderweg al regelmatig naar gevraagd hebben, aan mensen die terug komen, komt uit. Het was zeker de moeite waard. We genieten van het uitzicht, de aparte watertjes met super helder blauw water waar bubbels uit de grond komen. De snelstromende rivier en het prima weer.
Toch moeten we ook nog terug naar beneden. Als we weer bij de kruising komen met het pad naar beneden nemen we de afslag richting de watervallen. Als we dan eindelijk bij de upper falls zijn blijkt dat we het mooiste toch voor het laatst hebben bewaard. Wat een genot, de ene waterval na de andere komen we tegen. Niemand raakte verveeld en we blijven foto’s trekken.
Helaas komt aan al het moois een eind. Als we beneden zijn moeten we nog een 1,5 kilometer langs de grote baan naar de auto. Moe maar voldaan stappen we in de auto en rijden we terug richting Banff. We stoppen in het centrum om nog iets drinken bij onze Ierse Pub. Omdat we toch wel honger hebben bestellen we gelijk ook maar wat chicken wings, nacho’s en brochettes. Dan nog snel langs de supermarkt om wat vlees voor de BBQ en wat drinken op te pikken en dan terug naar Douglas Fir Resort.
Iedereen is moe maar voldaan. Iedereen ploft neer op de stoel of bank. Terwijl de een gaat douchen kijken de anderen naar activiteiten voor de komende dagen. We komen uit bij een excursie naar de Athabasca gletsjer en een guided Jasper Wildlife and Waterfall tour.
Ok tijd om te eten, we hebben vlees meegenomen en tegenover ons appartement staan twee gas BBQ’s dus daar maken we dankbaar gebruik van. Het duurt niet lang en al het vlees is dankbaar binnen gewerkt.
We hangen nog wat op de bank en kletsen nog wat voordat we naar bed gaan.
Woensdag 28 augustus 2019.
Zeven uur, we hebben vandaag weer eens reisdag, alhoewel het maar een kleine 60 kilometer is wat we moeten doen tot Lake Louise. Na het ontbijt pakken we alles is de auto checken uit bij Douglas Fir Resort en gaan op pad. We nemen in plaats van de highway weer de Bow Valley Parkway in de hoop een beer te spotten.
Het eerste gedeelte is hetzelfde stuk als gister, mooi maar we zien geen wild. Pas tegen het eind van de Parkway zien we een mooi uitzichtpunt waar het vrij druk is. Uiteraard stoppen we hier en genieten van het uitzicht. Van de andere mensen begrijpen we dat er net een beer was gespot op het treinspoor en dat hij de weg was over gestoken het bos in. Helaas maar we hebben hem dus net gemist.
Niet veel later komen we aan bij de Deer Lodge, ons hotel voor vannacht. Natuurlijk zijn we weer veel te vroeg en zijn onze kamers nog niet klaar. Dan maar op stap naar Lake Louise. Het is een mooi meer, heerlijk smaragdgroen water met op de achtergrond de Lefroy gletsjer. Omdat we toe zijn aan een terrasje pakken we de bus naar Lake Louise village.
Lake Louise village stelt echter niks voor, als we in een winkel vragen of dit het centrum is krijgen we als antwoordt: This is the village, and we are the village people. Na iets gedronken te hebben willen we de bus terug pakken. Dit is echter een hele toer, we worden eerst met de bus naar een parking gebracht, kilometers verderop. Eenmaal daar moeten we uitstappen en in de rij voor de bus terug . Dit kost ons alles bij elkaar zeker een uur.
Terug bij Lake Louise is een kamer klaar en kunnen we alle koffers naar binnen brengen. We lunchen buiten op het terras en besluiten om dan richting Lake Louise Gondola te gaan. Dit is een ski gebied waar je ook nu nog met de gondel naar boven kunt gaan. Als we met een stoeltjes lift omhoog gaan horen we al van mensen die terug komen dat ze een black bear hebben gezien vlak langs de lift. Vol verwachting gaan we naar boven maar alleen Robert zegt iets te hebben gezien maar niet heel duidelijk. Het uitzicht boven is fantastisch maar de teleurstelling over dat we weer geen beer hebben gezien overheerst. Dan maar weer terug naar beneden.
De terugweg naar beneden maakt onze hele dag!!! We zijn ongeveer op het punt waar Robert zei de beer op de heenweg te hebben gezien als we ineens in het open veld de zwarte beer zien . Helaas is het wat lastig om een foto te maken maar de beer hebben we allemaal goed kunnen zien.
Beneden op het terras drinken we er nog een op onze eerste beer. Als we terug rijden zien we dat we nu wel de afslag richting Moraine Lake kunnen nemen. Deze is de hele dag afgesloten geweest en alleen voor 6 dollar per persoon met de bus te bereiken. We nemen de afslag en komen na een 10 tal kilometer aan bij het meer. Hier is het water azuurblauw tegen een adembenemende achtergrond. We wandelen wat rond en rijden dan terug naar de Deer Lodge.
Gelukkig kan iedereen nu inchecken op zijn eigen kamer. Als we allemaal gesetteld zijn is het tijd voor de hot tub. Deze is gelegen op het dak van het hotel met een prachtig uitzicht op de Victoria gletsjer.
We sluiten de dag af met een diner in het hotel. Moe maar voldaan gaat iedereen daarna na zijn kamer. Morgen op tijd eruit, we gaan naar Jasper!!
Donderdag 29 augustus 2019.
Vandaag gaan we naar Jasper, een reis van zo’n 230km. Omdat we niet over een highway willen vertrekken we om half acht. Dit ook omdat we om 16:00 uur bij Columbia Icefield Glacier moeten zijn voor onze excursie naar de Athabasca glacier en bezoek aan de skywalk. De route is fantastisch, ondanks dat we geen wild tegenkomen. We zijn het er al snel over eens dat dit toch wel veel mooier is dan de tuinen route in Zuid Afrika van anderhalf jaar geleden.
Na zo’n 80 kilometer stoppen we bij een naft station om te tanken. We lopen ook gelijk de shop binnen om iets te eten en te drinken voor het ontbijt. Het is tenslotte ook alweer negen uur geweest.
We reizen verder, Gwennie trek haar bergschoenen alvast aan en geeft aan dat de beren mogen komen. Het duurt niet lang of vanachter uit de auto horen we Tom roepen “Beer!!!!” Links langs de weg in de berm zien we de zwarte gestalte van een beer. De auto word langs de weg gezet en als we draaien dan zien we de beer de weg over steken. We proberen nog wat foto’s te trekken en vervolgen dan onze weg.
Onze volgende stop is bij de Athabasca gletsjer. We kunnen tot bijna onderaan de gletsjer rijden. Toch wel indrukwekkend. We zien ook mensen met een grote bus de gletsjer op rijden maar op dat moment gaat er bij ons nog geen belletje rinkelen.
Iets later als we weer verder rijden en langs de skywalk rijden begint er iets te dagen. Zo’n 65 km verder, als we bij de Sunwapta Falls zijn kijken we op de voucher voor vanmiddag. En ja hoor om vier uur moeten we bij het Colombia Icefield Center onderaan de Athabasca gletsjer zijn. Helaas voor ons moeten we eerst nog zo’n 30 km door naar Jasper. De Sunwapta Falls zijn een lust voor het oog en we zijn dan ook blij dat we even zijn gestopt. Dit geldt ook voor de iets verder gelegen Athabasca Falls.
Tussendoor worden we echter nog wel een keer opgeschrikt door Gwennie die iets in de bosjes heeft gezien. Als we stoppen en draaien zien we een hert oversteken. Ook hier proberen we foto’s te maken maar dat is toch vrij lastig. Wel de moeite waard om te vermelden is dat nu net voordat we het hert zagen Jeannette haar bergschoenen had aangetrokken.
Zoals we al gewend zijn kunnen we nog niet inchecken bij Jasper House Bungalows. We rijden door richting centrum en belanden bij Earls waar we lunchen. Pizza, Hamburger en een salade worden naar binnen gewerkt en de Europacup wedstrijd van Antwerp – Az word op de voet gevolgd.
Dan is het tijd om richting Columbia Icefield Glacier Adventure te gaan, Robert wil eerst nog stoppen bij de bungalows maar helaas we kunnen nog steeds niet inchecken. Dus gelijk maar door naar het Colombia Icefield Center een kleine 100km terug waar we vandaan komen.
Precies om 16:00 uur vertrekken we met de bus naar een wissel station waar we plaatsnemen in een ICE Explorer, een uit de kluiten gewassen bus van 1,3 miljoen dollar die ons de gletsjer op moet brengen. Na een tocht van 20 minuten, waar we nog wat berggeiten en een ram zien, staan we midden op de grote ijsvlakte. Hier boven is het allemaal toch wel een stuk groter dan het van onder lijkt. We verblijven een half uur boven en worden dan weer naar onder gebracht.
Onze volgende stop is de skywalk, een soort halve cirkel boven een afgrond met een glazen vloer. Jammer is het dat het niet boven de gletsjer is maar toch wel indrukwekkend. Iedereen gaat erover, de een wat makkelijker dan de ander maar allemaal zijn we rond gegaan.
Het is alweer tegen half 7 als we met de auto terug rijden richting Jasper. Bij sommige is het in de auto al moeilijk om de ogen open te houden. Rond half acht kunnen we eindelijk inchecken bij Jasper House Bungalows. Hier moeten we wel tekenen dat we de elk (een soort groot hert) en zijn harem, die hier schijnbaar regelmatig langs komt, met rust laten en dat men niet aansprakelijk gesteld kan worden mocht er iets gebeuren. We tekenen en lachen het een beetje weg, zelfs nog als men verteld dat ze hem gister nog hebben gezien en dat hij een auto wilde aanvallen
Nadat we auto hebben uitgeladen vertrekken we nogmaals naar Jasper om boodschappen te doen. Onderweg komen we echter gelijk al een aantal elk’en tegen vlak bij ons park. Als we terug zijn en willen gaan eten komt Jeannette binnen en geeft aan dat de elk op het binnen plein staat. Snel allemaal naar buiten en schrikken toch wel van de grote van de elk met zijn gewei.
Na het eten krijgt iedereen toch wel een dipje het word tijd om naar bed te gaan.
Vrijdag 30 augustus 2019.
Bij Jasper House Bungalows hebben we twee appartementen voor 4 personen. Johan en Gwennie slapen in de een en Robert, Jeannette, Tom en Veerle in de andere.
Omdat Johan en Gwennie dus plek genoeg hebben wordt de “woonkamer” omgebouwd tot onze verblijfplaats cq eetzaal. Deze ochtend hebben we afgesproken dat we om acht uur gaan ontbijten zodat we om negen uur klaar staan voor onze Wildlife and Waterfall tour.
Helaas voor ons worden we al vroeger wakker door het gekwebbel van een groep Indiërs die in de huisjes tegenover ons slapen. Als we echter om kwart voor acht al aankloppen bij de familie Baijens krijgen we te horen dat de kantine pas om 8 uur open is. Toch is alles prima geregeld, de tafel is gedekt en we kunnen gelijk aanschuiven. Tegen negen uur vertrekken we, Johan en Tom gekleed in hun nieuwe afrits broek, richting receptie. Waarschijnlijk waren de broeken twee voor de prijs van een, aangezien ze exact hetzelfde zijn, met uitzondering van de maat dan natuurlijk.
Onze gids is mooi op tijd, en er zit al een ander koppel in de bus. John, onze gids, moet nog langs een aantal andere locaties om mensen op te halen voordat we onze trip richting Maligne Lake starten. De eerste stop is bij Medicine Lake, een meer dat in het voorjaar nog bijna leeg stond, nu wij er zijn kunnen we dat haast niet geloven, een meer zo groot dat dat in een paar maanden zo vol kan lopen.
John heeft veel te vertellen over de omgeving, bij Medicine Lake zouden twee jonge bald eagle’s zitten, marmotten en een uil. Helaas voor ons zien we geen van allen. De enige opwinding die wij mee maken is dat Veerle haar GSM is gestolen, alhoewel dat denkt ze in eerste instantie. De rits van haar rugzak is open en de telefoon is weg. Al snel wordt dat terug gebracht naar dat haar telefoon nog in het appartement zal liggen.
Als we verder trekken richting het meer stoppen we op nog verschillende plaatsen waar den John altijd wild ziet, helaas voor ons is het zo’n dag, we zien helemaal niks. Zelfs niet Veerle haar GSM. Eenmaal bij Maligne Lake gaat iedereen uit onze bus verder met de boot, alleen wij mogen met onze gids mee op hike. De hike is echter niks meer dan een uitgezette trail die voor iedereen toegankelijk is. De trail is maar een paar kilometer lang richting Moose Lake, helaas geeft John aan dat er vaak meerdere Moose lopen. Dus wij zien er geen.
Den John is er zelf ongemakkelijk bij, maar ja dat is de natuur. Nadat we, behalve Veerle, een lekkere waffle hebben gegeten gaan we terug richting Jasper. Tot ergernis van John en ook ons zien we nog steeds geen enkel wild. Pas in het laatste gedeelte zien we een aantal Big Horn Sheep maar dat is helaas ook alles. Even verderop stoppen we nog voor een wandeling naar wat watervallen. Dat blijft toch nog steeds iets speciaals. We blijven er geboeid naar kijken. Dan zit de tour erop en worden we netjes weer afgezet bij Jasper House Bungalows.
Snel gaan we de appartementen binnen maar helaas geen GSM van Veerle. Dan maar eens vragen bij de receptie en ja hoor, de mobiel van Veerle is gevonden, ze had hem ‘s morgens gewoon op het bankje voor de receptie laten liggen. Tijd voor happy hour, in de bar/restaurant van jasper House bungalows betaal je tussen 16:00 en 18:00 maar 6 dollar voor een bier, uiteraard bestellen we er ook gelijk maar wat nacho’s bij. Veerle is echter zo gulzig dat ze de jalapeño over het hoofd ziet. Ze loopt helemaal rood aan. Omdat iedereen in een deuk licht daagt ze Tom uit om er ook een te proeven. De rest van de conversatie zullen we jullie besparen.
We drinken een paar pintjes, ook omdat dat er wat volgers zijn die vonden dat we dat te weinig deden, en besluiten dan gelijk maar om aan tafel te gaan en iets te eten. De avond wordt afgesloten met een potje regenwormen. Morgen vertrekken we richting Clearwater.
Zaterdag 31 augustus 2019
Deze ochtend geen wekker, we zijn het zat om steeds overal te vroeg aan te komen. Vandaag staat een trip van 320 km richting Clearwater op het programma. Als we wakker zijn vertrekken Robert en Tom richting centrum om brood te halen. De rest zet alles klaar voor het ontbijt, spek met eieren vandaag. Als we klaar zijn met het ontbijt beginnen we met het inruimen van de auto, checken uit en gaan op weg naar onze volgende bestemming.
Nog voordat we Jasper uit zijn zien we al de eerste elk’en (je weet wel, van die grote herten) lopen langs de weg. Ondanks dat het vandaag regent dus een goede start. Opeens merkt Tom op dat we wel heel vroeg in Clearwater zullen aankomen. Het is al tien uur geweest en volgens de navigatie nog ruim 3 uur rijden. Toch geeft de navigatie dat we om iets over twaalf er zullen zijn.
Gelukkig komt Gwennie met de oplossing, we passeren vandaag een tijdzone, dus we gaan een uur terug in de tijd. Als we ruim 150 km onderweg zijn ziet Robert ineens een bald eagle (zeearend) in de boom. Dus hup de rem erop en terug. Iedereen ziet hem nu en de komende kilometers zien we er meerdere, maar niet alleen de bald eagle maar ook de osprey (visarend).
Onderweg zien we al kilometers lang borden met advertenties voor River Safari, grote foto’s van beren en boten. Onze interesse is gewekt. We stoppen en boeken een tocht. Met een soort van catamaran vertrekken we voor een tocht over Mud Lake. In het begin zien we nog wel een visarend maar de verdere tocht kenmerkt zich door mooie uitzichten over een fantastisch meer. Na een half uur komen we aan bij een stijger met jetstream boten.
Alvorens we overstappen gaan we eerst een stukje het bos in waar we weer een heerlijke waterval zien, daarna op de jetstream boot en snellen we met 50 km/u over een ondiep riviertje naar een viewpoint waar we een mooi zicht hebben op de gletsjer, de oorsprong van Mud Lake. Ook de terugweg met de catamaran kenmerkt zich door rust en mooie uitzichten.
Terug bij River Safari horen we van Arne (onze gids), een Belg uit Brugge dat vijf kilometer verderop nog een riviertje loopt waar je al het begin van de zalm trek kan zien. Uiteraard laten we ons dat geen twee keer zeggen en gaan gelijk die kant op om te kijken. En inderdaad, als we aankomen op de lokatie zien we in het snelstromende water de eerste zalmen tegen de stroom in zwemmen. Een heerlijk tafereel om te zien. Als we bij de auto zijn eten we de kip van twee dagen terug nog even op en gaan dan verder naar Clearwater Valley Resort.
Rond half 5 checken we in. Voor onze bungalows (als je ons kot van 4×5 zo kan noemen) nemen we plaats aan de picknick tafel en genieten van een pintje. De pret word alleen maar groter als Tom zijn sleutel breekt bij het sluiten van de deur. De eigenaresse van het park komt met een tang mee om te kijken of ze het afgebroken gedeelte eruit kan krijgen, en om Tom’s nipple te pitsen. Gelukkig voor Tom lukt het Johan om door op de deur te slaan het stuk eruit te krijgen, de deur kan weer gewoon gesloten worden.
Dan word het tijd om te gaan eten, langs ons resort hebben we een Beer & BBQ tent gezien. We moeten wel even wachten voordat we aan tafel kunnen maar dat is de moeite waard.
Op de terug weg naar onze bungalow zien we dan nog een kleine slang over de weg kruipen. Onze dag is weer top geweest!!!
Zondag 01 september 2019
Vandaag staat er weer een reisdag op het programma. We gaan naar Tyax Lodge & Heliskiing. Volgens booking.com moet dat een sjiek hotel zijn. We moeten er wel bijna 400km voor rijden, en de navigatie geeft aan dat we er wel ruim 5 uur over zullen doen.
Als we wakker worden op deze heugelijke dag, tenslotte zijn Johan & Gwennie vandaag 30 jaar getrouwd, starten we met een koffietje voor onze bungalows. Niet veel later laden we de auto in, checken uit en vertrekken. We stoppen in Clearwater nog even om te tanken, kopen wat broodjes en gaan dan verder richting Gold Bridge. De route is mooi langs een rivier en met mooie vergezichten. We spotten nog wel wat wild zoals arenden en herten maar niks echt nieuws. Bij Kalmloops Lake stoppen we om ons ontbijt op te eten. Een parking met een schitterend uitzicht over het meer.
Langzaam trekken we verder langs rivieren en meren tussen de bergen. De laatste 100 km geeft de navigatie aan dat we er nog 2 uur over doen Als we dan ineens op onverharde wegen terecht komen dan begrijpen we dat het nog even gaat duren. Tientallen kilometers rijden we langs Carpenter Lake dan weer onverhard dan weer verhard. Het is geen straf om te doen want de natuur is prachtig. Het laatste stuk is echt in de middle of nowhere, maar dan eindelijk na zo’n 6 uur onderweg te zijn geweest, komen we aan bij Tyax Lodge & Heliskiing.
Een schitterend houten hotel aan een meer. Als we de receptie binnen lopen zien we al waarschuwingen dat er een zwarte beer in de buurt loopt. We checken in en als we de spullen op de kamers hebben gezet is het tijd voor een terrasje. We gaan naar beneden en bestellen iets te drinken en te eten. Als we klaar zijn is het tijd voor de spa, sauna en hot tub. Lekker decadent lopen we met onze badjas voor het terras langs richting de spa. Na het Turks stoombad, de infrarood sauna en de hot tub gaan we terug naar de kamer. We spreken af dat we het aperitief bij Robert & Jeannette op de kamer nuttigen. Robert & Johan halen beneden een jug bier (een grote kan) en de dames gaan aan de de witte martini die we nog hebben meegenomen. Het duurt alleen nog even voordat Tom en Veerle zich bij de rest voegen .
Dan is het al weer tijd om te gaan eten. Johan en Gwennie trakteren op een aperitief ter ere van hun dertig jarig huwelijk. Ondanks dat het een vrij sjiek hotel is valt de prijs van het eten goed mee. Dit is echter zonder de reken kunsten van Christiaan onze ober gerekend. Hij rekent ten eerste 220 dollar (150 euro) voor een rode port van Robert, terwijl dit 14 dollar moet zijn. Maar ook de martini’s van de rest klopt niet. Al met al staat er bijna 250 dollar te veel op de rekening. Gelukkig dat we het goed hebben gecontroleerd.
De koffie erna doen we maar op de kamer, die is gratis. We lijken wel echte Hollanders.
Maandag 02 september 2019
Om half acht deze ochtend schrikken we wakker. Hoorden we nu buiten iemand beer roepen? In onderbroek en pyjama schiet iedereen het balkon op. Op het grasveld onder het balkon zien we inderdaad een zwarte beer lopen. Door de vele mensen die op de verschillende balkons staan te kijken loopt de beer heen en weer tussen het water en het hotel. Na een paar minuten schieten de mensen van het hotel in actie en jagen de beer weg het bos in. Wat een heerlijke manier om wakker te worden. Als we even later aan het ontbijt zitten zien we de beer nogmaals terugkomen maar hij wordt snel weer het bos ingedreven door de staf.
Dan maar een wandeling maken in het bos, we lopen een trail van zo’n 5 a 6 kilometer. In het begin zijn sommige toch wat zenuwachtig, maar we komen geen beer meer tegen. Wel een elk maar die maakt zich snel uit de voeten.
Terug bij Tyax Lodge nemen we plaats op het terras en drinken we op de mooie wandeling, we bestellen gelijk wat tapas zodat we gelijk de lunch hebben gehad. Dan is het tijd voor wat watersport. Bij het hotel kunnen we gebruik maken van kano’s, kayak en subs. Alle drie worden ze uitgeprobeerd op het meer voor het hotel. Met wat zwemmen en het zien opstijgen van een watervliegtuig voor onze neus is het toch weer een schitterende dag. Alleen voor Robert eindigt hij wat in mineur, tijdens het subben verliest hij namelijk zijn Oackley zonnebril. Na het “sporten” duiken de dames nog even in de spa en hot tube, terwijl de mannen het terras opduiken voor een jug beer.
Voor het diner is het nog even rusten op de kamer. Als we wat later even op het balkon staan zien we onze vriend de beer weer verschijnen. We zijn zelf al niet meer zo bang van de beer en besluiten om naar buiten te gaan en hem proberen wat dichter te benaderen. De beer is echter nog veel banger voor ons dan wij voor hem. Zodra hij ons in de gaten krijgt gaat hij er vandoor. Dan maar aan tafel voor het avond eten. Ook daar worden we weer vergezeld door de beer, totdat de staf hem weer verjaagd.
Gelukkig voor de gasten geeft de beer niet snel op. Hij verdwijnt pas echt als de staf met de quad en vuurwerk het achterna gaat. Wij genieten dan al lang van ons diner. De avond word afgesloten met een partijtje darts.
Dinsdag 03 september 2019
Vandaag mogen we de lange rit langs Carpenter Lake naar beneden doen. Dus eigenlijk bijna 100km over dezelfde weg terug naar de bewoonde wereld. Helaas worden we niet uitgezwaaid door onze vriend de beer. Waarschijnlijk toch echt verjaagd door het vuurwerk. Dan maar vertrekken zonder afscheid te nemen. Gelukkig komen we langs het meer nog wel de verschillende arenden tegen. Ook zien we iets als een vos oversteken, het is helaas niet duidelijk wat het nu was. Nadat we onze route naar beneden hebben gehad gaan we verder richting Whistler. We gaan over Duffy Lake Road door Duffy Lake ProvincialPark en Joffre Lake Provincial Park. Onderweg zien we nog een coyote.
Als we in Whistler aankomen is er al een kamer klaar bij Summit Lodge. We parkeren de auto in de garage en brengen alle koffers naar de kamer. Dan is het tijd om het centrum te verkennen. Al snel blijkt dat het een echt toeristendorp is waar sport hoog aangeschreven staat. In de winter zal het hier vol zitten met skiers, in deze periode hebben de down-hillers de overhand. Het stikt er dan ook van de mountainbikers. Deze kunnen zelfs met de skilift omhoog om dan via bergpaden af te dalen. Het aantal mensen met krukken of gipsen benen zijn dan ook talrijk.
We zijn al snel uitgekeken in het dorp en gaan terug naar de kamer. We spelen een yahtzee marathon en halen tussen door wat te eten, kip van de KFC en taco’s.
Daarna is het op tijd naar bed, morgen er vroeg uit om richting Vancouver Island te gaan.
Woensdag 04 september 2019
Het zal een van de eerste keren zijn geweest deze vakantie dat we worden gewekt door de wekker. Half zes moeten we eruit. Het is toch anderhalf uur rijden naar Horseshoe Bay waar we de ferry op moeten naar Nanaimo op Vancouver Island. Ruim op tijd arriveren we bij BC Ferries en nemen plaats in de rij. We moeten toch nog wel een half uur wachten voordat we aan boord mogen maar dan vertrekt de boot toch richting het eiland.
Onderweg na een bak koffie, thee of choco en verschillende boom stammen in het water die voor een of andere walvis, zeehond of orca worden aangezien gaan we richting sundeck. Halverwege spot Gwennie in de verte iets, we zien inderdaad water omhoog spuiten dus gaan we er vanuit dat het een walvis zal zijn geweest. Dan moeten we toch even terug komen op ons verhaal van gister. De winnaar van de yahtzee marathon is namelijk een beetje teleurgesteld dat hij niet vernoemd is. Dus bij deze proficiat Johan!!!
Als we aan wal gaan op Vancouver Island is het nog zo’n 200 km naar Tofino. Het eerste stuk door de stad lukt het iedereen nog wel om wakker te blijven, maar eenmaal weer tussen de bomen en bergen doen de meeste wel een powernap, met uitzondering van Veerle die doet alleen maar haar ogen dicht. Rond een uur of twee komen we aan bij Middle Beach Lodge. Gelukkig zijn de kamers al klaar en kunnen we inchecken. We boeken gelijk een whale watching tour voor morgen en drinken onze blikjes Kokanee die we nog over hebben, daarbij een zak chips en we hebben onze lunch gehad.
Vanaf het terras bij het hotel hebben we een mooi uitzicht op de noordelijke stille oceaan. Onder ons ligt een mooi zandstrand en natuurlijk moeten we daar even overheen wandelen. Dan pakken we de auto richting het centrum van Tofino, een leuk dorp aan het water, we zetten ons op het terras van The Hatch Waterfront pub om iets te drinken en, de ondertussen bijna standaard geworden, nacho’s te eten. Ondertussen wordt de tenniswedstrijd van Elise Mertens op de voet gevolgd.
Als we toch wel wat honger krijgen wordt het tijd om iets te gaan zoeken voor het avond eten. Bij Big Daddy’s, wat we in gedachten hadden, is geen plaats meer dus moeten we op zoek naar iets anders. We rijden terug met de auto en zien onderweg nog een beer oversteken. Toch maar weer mooi mee genomen!! Iets verderop stoppen we bij The Wildside grill. Hier wagen Tom en Robert zich aan de Pulled Pork Poutine een echt Canadees gerecht van friet met pulled pork en kaas, Lekker maar veel te machtig. Als toetje volgt nog een ijsje en dan gaan we terug richting Middle Beach. Tijd om de zonsondergang te gaan bekijken.
Donderdag 05 september 2019
Vandaag de dag waar we al lang naar hebben uitgekeken. Onze eerste whale watching tour. Omdat we pas om 12 uur vertrekken hebben we pas om half negen afgesproken voor het ontbijt. Eigenlijk ook een beetje omdat Veerle graag een ochtend wandeling wilde over het strand, echter Tom was resoluut in zijn antwoordt, NEE!!!
Het ontbijt was hier inclusief, en goed. We hebben voor het eerst croissants, verder zijn er bagels, muffins, kaas en vleeswaren. Prima geregeld!!
Na het ontbijt maken we dan toch eerst een strandwandeling. Heerlijk in het zonnetje. Het is zelfs zo warm dat Johan en Tom de werking van hun afritsbroek testen. Man man man wat een miserie is dat, bij de een al gelijk discussie over de sokken die hij niet zo hoog moet optrekken, de ander vergeet dat hij zijn beenstukken in zijn broekzak heeft gestoken. Nee Robert mag blij zijn met zijn normale broek.
Dan is het tijd om richting Remote Passages, de whale watching tour te gaan. We krijgen van te voren een uitleg waarom de walvis rond deze tijd hier in de buurt verblijft. Daarna wordt het tijd om onze wetsuit aan te doen, we waren van te voren gewaarschuwd om ons warm aan te kleden, maar zodra we dat pak aan hebben heeft de meerderheid al spijt, dat wordt zweten. En inderdaad het pak over de kleding is echt te warm, maar ok alles voor de whale!! Als we in de zodiac onderweg zijn zien we als eerste de zeehonden, dan de zee-leeuwen en dan nog de zee otters. Prachtig om te zien maar daar komen we niet voor. We zijn hier voor de walvissen en orka’s.
We trekken verder en ineens doemt daar een eerste fonteintje op boven de oceaan. Een whale die boven komt. Het blijkt een grijze walvis te zijn die hier ieder jaar komt, white Betsy. We blijven rondhangen en zien de whale verscheidene keren omhoog komen. Speciaal voor de grijze walvis is wel dat hij mooi zijn staart laat zien bij het duiken.
Tegen de tijd dat bijna alle boten verdwenen zijn blijven we nog om de laatste run te zien. Deze is niet alleen voor ons, maar ook voor onze gids het hoogte punt van de dag. De walvis kom als het ware onder onze boot door!! Dit had Sam, onze gids, zelfs nog niet eerder meegemaakt. Eenmaal terug aan wal vinden we wel dat er een gedronken moet worden op onze eerste walvis!! We drinken er eerst een bij Shed maar omdat ze daar geen nacho’s hebben verhuizen we al snel naar The Hatch waar we gister ook waren.
Dan is het tijd om iets te gaan reserveren voor het avond eten. Na twee restaurants die al vol zijn of niet aan reserveren doen vinden we plek bij Kuma, een sushi tent. We spreken af om 19:00 uur en gaan dan eerst terug naar Middle Beach Lodge om te douchen en wat foto’s van vandaag te bekijken.
Na onze sushi maaltijd boeken we nogmaals een Whale Watching tour voor morgen in Victoria. Nee we vonden er vandaag niks aan!!!
Vrijdag 06 september 2019
Vandaag vertrekken we weer uit Tofino, na het ontbijt pakken we de auto in en omstreeks acht uur zijn we onderweg. De eerste bijna 200 km is weer de weg terug richting Nanaimo, inclusief langs de wegonderbreking waar we weer een aantal minuten moeten wachten.
We stoppen onderweg bij een viewpoint, waar we kijken over een stroompje met enorm veel rotsblokken. Ook staat er een hekje waar vele toeristen iets achter laten zoals een slotje maar ook sokken, schoenen en petjes zien we hangen. Een verder niet te noemen persoon van ons gezelschap vind de locatie in ieder geval zo mooi dat hij begint om het af te bakenen, maar dat zijn we al gewend deze vakantie .Na nog een sanitaire stop op het gedeelte na Nanaimo komen we aan in Victoria. Met uitzondering van Calgary is dit eerste grote stad dit verlof. We checken in bij Quality Inn Downtown Inner Harbour.
Tijd om wat te gaan verkennen, een pub langs het hotel zou 25% korting geven, dus maar eens proberen. Helaas voor ons is het bier niet te drinken, en tot overmaat van ramp is de korting dan ook alleen nog maar op eten. Dus maar snel weer weg, op naar de haven. We gaan eerst op zoek naar de plek waar we straks moeten vertrekken. Als we die gevonden hebben is het tijd om wat te eten. We belanden bij de Flying Otter Grill pal langs waar we vertrekken om 17:00 uur.
Na het eten hebben we nog wat tijd over en wandelen wat langs de haven. Om half vijf staan we bij Orca Spirit Adventures paraat om te vertrekken. Iedereen die we van een boot zien komen heeft orca’s gezien dus dat belooft. We zullen het niet mooier maken dan het is, het enige dat wij zien buiten een ruige zee, is van ver een humpback whale (bultrug) en wat zeeleeuwen.
Een tegenvaller dus. Als we weer aan land zijn gaan we nog iets eten in een pub en zoeken we het hotel op. Na een afsluitende drink bij den Baai op de kamer gaat iedereen naar bed.
Morgen vertrekken we naar Vancouver.
Zaterdag 07 september 2019
Vandaag vertrekken we richting onze laatste locatie alweer. Om elf uur moet we bij de ferry zijn, Swartz Bay dichtbij Sidney.
We hebben om half 9 afgesproken op de gang maar zoals altijd is iedereen er al vroeger. We brengen de koffers naar de auto, checken uit en laten ook onze bear spray achter, in Vancouver hebben we die niet nodig en in het vliegtuig mag hij niet mee. Onderweg stoppen we eerst nog om te tanken en om wat eten op te pakken, echter bij de 7 eleven hebben ze geen broodjes. Dus iets verder nog maar eens stoppen, maar dan bij de McDonalds voor een ontbijt.
Uiteindelijk zijn we nog zo vroeg bij de ferry dat we zelfs de boot van 10 uur kunnen pakken. Dit wordt onze laatste kans op orca’s. We hebben toch wel hoop want iedereen die we hebben gesproken die met de ferry is geweest geeft aan dat ze orca’s gezien hebben.
Helaas voor ons laten ze zich deze keer niet zien. Dus zonder orca’s trekken we naar Maple Guesthouse. Als we aankomen worden we verwelkomt door een Chinees die geen woord Engels spreekt, dat beloofd. Met handen en voeten worden dingen geregeld en als we de spullen op de kamers hebben gedropt, en het bier in de koelkast is het tijd om de auto in te leveren. We rijden naar het vliegveld leveren de auto in en pakken dan de metro richting Waterfront. Daar eten we een Poutine met Pulled pork bij Steamworks. Dit is ook een lokale brouwerij dus uiteraard word ook het bier geproefd.
Daarna is het tijd om te gaan kijken voor een fietstocht door Vancouver. Als we die gevonden hebben, horen we dat we die gewoon via internet kunnen boeken. We drinken nog een koffie of thee bij het fiets cafe Musette waar een hele verzameling van koersspullen te bewonderen is.
Tegen 17:00 als het cafe sluit, pakken we de metro richting het Hard Rock Casino van Vancouver. Het is wel een eindje reizen en we komen ergens in een industrie terrein terecht. Daar zien we dan het Casino. Een supergroot gebouw, vol met van die gok machines. Het is eigenlijk niks voor ons. Van die apparaten snappen we niks. We drinken dan maar iets en gaan terug naar Maple Guesthouse.
Eenmaal aangekomen boeken we onze fietstour en willen we een pintje pakken. Helaas voor ons zijn die uit de koelkast verdwenen.
Zondag 08 september 2019
Het heeft de hele nacht geregend. Dat hadden we buiten een regenbui op een reisdag nog niet mee gemaakt. En dat juist op de dag dat we een fietstour hebben gepland.
Rond acht uur als we wakker zijn zien we onze medebewoonster rondlopen. We vragen gelijk of ze toevallig ons bier heeft gezien gister. Ze geeft aan van niet, maar we zijn toch niet helemaal overtuigd. Haar verhaal is niet helemaal duidelijk, maar ok.
We moeten gaan want om half 10 moeten we in downtown zijn voor onze fiets tour. Als we richting metro wandelen regent het nog steeds een beetje. Al met al komen we nog redelijk droog aan. We kopen weer een dagticket en gaan richting centrum. Als we het laatste stuk richting YesCycle lopen begint het harder te regenen. We vluchten snel JJ Beans binnen, een tentje waar je ontbijt kunt kopen. We bestellen iets en tegen de tijd dat we klaar zijn is het ook weer droog.
Eenmaal bij het fiets bedrijf begint onze gids al over dat het modderig is, opspattend water van auto’s enz.. Aangezien hij ook naar alcohol ruikt zal hij er zelf wel geen zin in hebben om de tour te doen. We kunnen hem kosteloos annuleren, en dat doen we dan ook. Dan maar op zoek naar de hop on hop off bus. Het is even zoeken maar dan zien we toch een halte waar een bus staat. We kopen een ticket en gaan op pad met de bus om de stad te verkennen.
Omdat een sanitaire stop gewenst is stappen we bij het stadion van de bus. Het is nog even zoeken maar dan bij een cafe wat eigenlijk nog niet open is vinden we toch een wc. Te voet gaan we verder langs het stadion, de Rogers Arena richting Olympic Village. Als we dan weer een bus willen pakken is het even zoeken naar een opstap plaats, als we die gevonden hebben blijkt dat we nog ruim een half uur moeten wachten, dan eerst maar op zoek naar iets te drinken, het is tenslotte al 11 uur geweest.
We belanden bij de bodega, een Spaanse tent waar vanaf elf tot twee uur eigenlijk brunch tijd is. Omdat we aangeven dat we alleen iets willen drinken word er wat bedenkelijk gekeken maar krijgen we toch een tafeltje. Maar goed ook, want als we de menu kaart zien worden er toch paella en tapas besteld. Uiteindelijk gaan we volgegeten de zaak uit.
Op naar de bus stop. We lopen door China Town en pakken daar de bus weer. We gaan door het centrum richting Stanley Island en weer is een sanitaire stop vereist. We stoppen bij Stanley Park Pavilion en lopen zo familie wasbeer tegen het lijf. Buiten nog een mooi uitzicht punt gaan we gewoon met de bus terug richting Waterfront. We stoppen nog bij een pub, en besluiten dan terug te gaan richting Maple Guesthouse. We zijn het allemaal eens, Vancouver is niet onze stad.
Eenmaal terug pakken we nog wat te drinken mee en sluiten de dag af met een spelletje yahtzee. Morgen terug naar België.
Maandag 09 september 2019
Geen wekker deze ochtend. Toch is iedereen op tijd wakker. Wat gaan we doen vandaag? Onze vlucht vertrekt pas om 17:45.
Dan eerst maar iets te eten halen. Johan, Robert en Veerle gaan naar de supermarkt om wat broodjes te halen. Gwennie en Jeannette verkennen het huis verder en Tom kijkt wat tv. Na het ontbijt maken we de yahtzee marathon af die we gisteravond zijn beginnen. Wat wel opvalt is dat weer diegene met het meest gekrabbel op zijn scorebord de hoogste score haalt. Was dat dus eerder Johan, nu is het Tom.
Ondertussen is ook onze Chinese vriend, diegene die geen Engels kan binnen gekomen. Hij blijkt dus ook de schoonmaker te zijn. Iets wat hij dus ook niet kan, gezien de staat van de kamers bij aankomst. Vreemd is wel dat we verder niemand meer hebben gezien van het huis. Rond half 12 trekken we dan ook zonder iets van uitchecken de deur achter ons dicht. Op richting airport.
Op het vliegveld kunnen we de koffers nog niet kwijt bij de drop off dus drinken we iets en volgen we Schotland-België en Estland-Nederland via internet. Na de wedstrijden brengen we de koffers weg en gaan door de douane. We eten nog iets, kopen nog wat souveniertje gaan dan richting de gate. We zijn mooi op tijd en om iets voor 18:00 stijgen we op voor een vlucht van 8,5 uur richting Amsterdam
