Donderdag 28 augustus.
Het is vandaag exact een maand geleden sinds Robert zijn knie prothese heeft gehad. De revalidatie is in volle gang dus wordt het tijd om nog maar eens op pad te gaan. Sinds onze eerste reis vorige maand naar Zweden zijn ook de kleine gebreken opgelost door de dealer en hebben we ondertussen de striping van de Hymer wat aangepast en zit er nu een beschermfolie over de motorkap tegen steenslag. Het is ondertussen kwart voor vijf als Robert thuis komt van de revalidatie. De laatste zaken worden nog ingepakt en we kunnen vertrekken. Op naar Vogelsang IP een oud Nazi opleidingscentrum in de Eifel.
Vanuit Lommel trekken we richting Oud Rekem. Daar hebben we een leuke plek op het oog langs het kanaal. Een 60 kilometer maar dat is genoeg voor vandaag. Helaas als we daar aankomen zijn alle plekken al bezet. We raadplegen even snel Park4Night en zien wat verderop langs het kanaal in de buurt van Kanne nog wel wat plaatsen.
Google stuurt ons heerlijk door Maastricht richting Kanne. Daar passeren we de bekende brug die je regelmatig ziet op foto’s en ja hoor onder die brug is een parking waar je zou mogen overnachten. Jammer genoeg hebben we daar onder de brug geen internet en aangezien we vanavond nog een Webinar moeten volgen en Robert morgen moet werken gaan we weer verder. In Lanaye, een dorp wat op een eiland ligt tussen de Maas en het Kanaal van Haccourt naar Wezet, vinden we een parking vlakbij de sluizen.
Onder begeleiding van regen en onweer parkeren met zicht op het kanaal en de sluizen. Achter ons twee regenbogen maar verder niemand aanwezig. Jeannette maakt wat hapjes klaar en onder genot hiervan en een drankje volgen we de webinar over een nieuw boekhoud programma. Als dat gedaan is zijn ook het onweer en de regen verdwenen. We genieten nog wat van de boten die uit en richting de sluis gaan. Wandelen een stukje met Stella en houden het verder rustig.
Vrijdag 29 augustus.
Na een heerlijke rustige nacht is Robert er al op tijd uit. Er moet vandaag nog gewerkt worden. Eerst even wassen en tanden poetsen, aankleden en dan met Stella naar buiten. Daar zien we dat er vannacht nog een tweede camperaar is bij gekomen. Een Duitser met een oud brandbeer busje lijkt het wel.
Terug in de mobilhome onder het genot van een bakkie koffie wordt de laptop aangeslingerd. Ondertussen is Jeannette ook wakker en begint het normale ochtend ritueel. Het is rond 10 uur na de dagelijkse call van Robert als Jeannette achter het stuur kruipt, op naar Duitsland. We worden via Maastricht naar Luik gestuurd door Google totdat Jeannette terecht opmerkt waarom we eigenlijk via de snelweg rijden.
Snel instrueren we Google om deze te vermijden en al snel rijden we heerlijk over de kleine dorpswegen. Prachtig door het glooiende landschap. Vlak voordat we bij onze bestemming zijn stoppen we op een kleine parkeerplaats. We willen de nieuwe kleine air-fryer testen en we zijn benieuwd hoeveel dit van de accu gebruikt. Een kwartier en een worstenbroodje later weten we het. Dit had 5% van onze capaciteit afgesnoept dus we zijn gerust.
Met een geslaagde test en een lekker worstenbroodje rijker trekken we verder naar Vogelsang IP. Het is maar een stukje van een kleine 5 kilometer maar toch genoeg om de huishoudaccu weer helemaal op te laden. Als we op de laatste rotonde afdraaien staan we gelijk voor de poort. We pakken een kaartje en moeten dan nog ruim anderhalve kilometer over het park rijden voordat we bij de camperplaats zijn.
Voor de ingang, die overigens nieuw is, vullen we eerst schoon water en legen we het toilet. Dan inchecken bij de nieuwe zuil en we kunnen de plek op. Een plek waar momenteel nog hard aan gewerkt wordt. We parkeren op de eerste rij en hebben zo een mooi uitzicht over de Eifel. We zien zelf nog een stukje van de Rursee. Als Robert klaar is met het werk is het tijd voor een aperitief met een 4 uurtje zoals Jeannette dat zo mooi zegt.
Heerlijk buiten onder een zonnetje met een schitterend uitzicht, wat wil een mens nog meer. Helaas krijgen we ook nog een bui over ons heen maar ook dat is geen probleem. We eten een soepje doen de afwas en het is weer droog. Tijd voor een kleine wandeling over het terrein van Vogelsang IP, zoals al eerder gezegd een voormalig Nazi trainings kamp en later ook een Belgische kazerne. Morgen toch maar eens verder rondwandelen en zien wat er allemaal is.
Zaterdag 30 augustus.
Rond 8 uur worden we wakker, ook hier was het heerlijk rustig vannacht. Robert gaat gelijk met Stella naar buiten en Jeannette begint met het schoonmaken van de mobilhome. Daarna doen we rustig aan, drinken een koffietje, eten een broodje met ei en lezen rustig de gazet op de iPad en telefoon. Het is al bijna twaalf uur als we op pad gaan richting het bezoekerscentrum.
Het weer is prima, een lekker zonnetje met van die mooie witte wolken in de lucht. We wandelen langs de het oude naft station wat kennelijk nog van de Belgen is, en even verder zien we de Van Dooren kazerne, het gebouw waar het Belgische leger was gelegerd. Iets verder komen we bij het bezoekerscentrum, we lopen wat rond langs het imposante gebouw wat het hoofd gebouw zou zijn geweest in de tijd dat de Nazi daar werden opgeleid.
In het panorama restaurant wat daar ook gevestigd is nemen we plaats om wat te drinken. Onder het genot van een lekker biertje kijken we over de Rursee uit. Na ons drankje wandelen we rustig, Robert kan nog niet zo snel met zijn nieuwe knie, naar de camperplaats. Daar brengen we de middag rustig door bij de camper onder een heerlijk zonnetje.
Zondag 31 augustus
Na een regenachtige nacht worden we wakker onder een bewolkte hemel. Het is droog maar het zonnetje laat zich niet zien. We ontbijten rustig met afgebakken broodjes uit de air-fryer en een gekookt eitje. Jeannette neemt nog een douche en Robert scheert zich nog voordat we vertrekken.
Om naar buiten te komen vanaf de camperplaats moeten we eerst uitchecken, nadat je eerst heel wat gegevens moet invullen mogen we uiteindelijk betalen. Dan nog kijken of de slagboom omhoog wil. Jeannette had er bij binnenkomst al moeite mee en ook nu weer, na heel wat heen en weer rijden gaat hij eindelijk open. Dan nog even vuil water en het toilet lozen en we kunnen op pad.
Naar Monschau is het maar iets meer dan 20 kilometer. Langs de doorgaande weg boven de Altstadt parkeren we en gaan dan te voet naar beneden. Rustig aan want afdalen gaat nog niet al te best met Robert zijn knie. Eenmaal in het centrum wandelen wat rond langs de souvenir winkels en koopt Robert uiteraard weer koelkast magneet. Op de markt pakken we een terrasje waar we genieten van een koffie en thee met een heerlijke verse apfelstrudel met vanillesaus.
We stappen de pittige wandeling omhoog terug naar de mobilhome en rijden terug België in. Na een tochtje van iets meer dan 20 kilometer parkeren we bij Belgium Peak Beer. Een brouwerij op zowat het hoogste punt van het land. Als we binnen stappen is het druk, maar ja het is ook lunchtijd. Gelukkig zitten we nog vol van de apfelstrudel dus boven hebben ze nog wel een zitje voor ons. We drinken iets en kopen daarna nog een aantal lekkere drankjes voor de volgende dagen.
Als we genoeg hebben ingeslagen rijden we verder. Dinsdag hebben we een afspraak in Kontich bij Trapmann Air Suspension om de schokbrekers te laten vervangen door Koni schokbrekers wat de wegligging van onze nieuwe mobilhome zou moeten verbeteren. Maar eerst op zoek naar een plek om te overnachten.
Onze keus is gevallen op Nolleke’s Winning in Schalkhoven waar we al meerdere keren zijn geweest. We stellen Google in op snelwegen vermijden en rijden rustig aan binnendoor. Vlak voordat we Vlaanderen binnen rijden stoppen we nog bij een Intermache voor wat boodschappen en niet veel later rijden we Nolleke’s Winning op waar we worden verwelkomt door den Flor. We krijgen zoals gewoonlijk een plaats toegewezen, wat inhoud kies maar wat, en installeren ons vooraan.
Gelijk daarna moeten we ons aanmelden waarbij we een bierviltje krijgen waarop onze naam staat en we moeten vermelden wat we drinken. Voor ons houd dat in een fles wijn en een paar drankjes die we op het terras nuttigen. Dan is het tijd om terug te gaan naar de mobilhome. Jeannette maakt wat hapjes klaar en we nuttigen buiten nog een drankje. Heerlijk om hier weer te zijn.
Maandag 1 september.
Vandaag een rustige dag, althans voor Robert. Er moet gewoon gewerkt worden dus op tijd eruit en ‘an die arbeit’ Voor Jeannette is het gewoon een vrije dag. Ze blijft dus nog even lekker liggen en na het ontbijt en de vaste ochtend rituelen gaat ze wandelen met Stella. Het is al na de middag als Jeannette met Stella terug is. De geocache die ze ging zoeken heeft ze niet gevonden maar ze is wel een blaar rijker.
De rest van de middag blijven we heerlijk rond De mobilhome hangen. De zon schijnt volop dus we genieten van het mooie weer. Tegen de avond testen we nog even de nieuwe gasslang uit, die overigens prima werkt, en gaan dan als de zon achter de bomen is verdwenen naar binnen. Morgen richting Kontich.
Dinsdag 2 september.
Vandaag gaan we verder. Robert is er weer op tijd uit om te werken en Jeannette volgt vrij snel. Op ons gemak drinken we een bakje koffie en doen we onze normale dingen. Tegen 10 uur maken we ons klaar om te vertrekken. De afwas wordt gedaan, wc en grijs water geleegd terwijl Jeannette gaat afrekenen.
We nemen nog even afscheid van Flor en rijden dan rustig tussen de fruitbomen door richting Kontich. Omdat we ook nog willen lunchen stelt Robert voor om te stoppen in Scherpenheuvel. Precies om 12:00 parkeren we bij sporthal Den Egger waar de camperplaats is. Vandaar is het een klein stukje wandelen naar de basiliek waar we een kaarsje aansteken. In een van de vele café’s en brasserieën pakken we dan nog iets te eten en te drinken.
Onze laatste stop is zoals al eerder verteld in Kontich bij Trapmann Air Suspension om de Koni schokbrekers te laten plaatsen. Dus als we de croque madam ophebben verlaten we Scherpenheuvel weer en rijden binnen door verder. We hebben een afspraak om 15:00 maar er werd gevraagd of we iets vroeger konden komen.
Uiteraard doen we dat en staan we kwart over drie op de stoep. Gelukkig voor ons worden we gelijk geholpen en gaat onze mobilhome gelijk de brug op. Iets meer dan een uur later is hij klaar en kunnen we op weg naar huis.
De rit naar huis gaat ook weer rustig binnendoor. Zowel Jeannette als Robert merken wel een verschil met de nieuwe schokbrekers. De wagen helt niet meer zover over in de bochten en hij hobbelt niet meer zo na als we een drempel over gaan. In ieder geval al goed nieuws. Dus eerst maar eens zo kijken. De route naar huis gaat verder vlot en het is nog geen zes uur als we thuis de oprit oprijden. Weer een ervaring rijker. Nu nog een nachtje naar Mill over twee weken en dan is het eind september tijd voor onze grote reis. We kijken er naar uit!!