Maandag 29 september.
Als we wakker worden en uit het raam kijken zien we de wolken in het dal liggen. Boven op de heuvel waar wij staan schijnt een zonnetje maar het is fris geweest vannacht. We zijn blij met de winterdeken die we twee maanden geleden hebben opgehaald bij RVMasters in Zweden. Zeker met het gemak van het plaatsen maar ook van het prima afsluiten en isoleren.
Na het vaste ochtendritueel vertrekken we vandaag op tijd. We willen toch wat kilometers maken en binnendoor pakt dat toch wat meer tijd dan over de snelweg. Amper op pad ziet Jeannette al de eerste reeën in het weiland, het eerste wild van deze vakantie. Gisteren hadden we het er nog over, wat gaan we allemaal tegenkomen dit verlof. Buiten nog wat reeën, weer alleen gespot door Jeannette, en een overstekende eekhoorn zien we niks. Waarschijnlijk ook door de mist waar we regelmatig door rijden.
Het duurt niet al te lang voordat we Frankrijk binnen rijden, we passeren de Vogezen maar helaas ook daar alleen maar mist. Wat verder op als we weer richting Duitsland rijden trek die gelukkig wat weg. Tijd om iets te zoeken voor de lunch. Zowat op de grens langs de Rijn vinden we een parking. We wandelen wat rond langs de sluizen en genieten van een lekker soepje. Gwennie alweer bedankt!!
Gelukkig trek de mist in het begin van de middag weg, er komt zelfs een zonnetje te voorschijn. We vervolgen onze toeristische route richting Donaueschingen waar we de bron van de Donau willen bezoeken. De route is weer mooi, zeker wanneer we het zwarte woud intrekken. De iets meer als honderd kilometer die we nog moesten vanmiddag vliegen om. We gaan rond 4 uur op locatie zijn.
Tot opeens Robert met nog zo’n 45 kilometer te gaan ineens een bord langs de weg ziet. Deutsland Höchste Wasserfälle. Onze interesse is gewekt, dat willen we zien. Laat nu net een alternatieve route volgens Google ook die kant op gaan, dus volgen we die. Als we aankomen in Triberg, de plaats van de waterval, zien we al een en al toeristische souveniertjes winkels met als lokale attractie de koekoeksklok. De eerst parking die we vinden staat vol maar Jeannette heeft al een andere gevonden. Verder omhoog dus boven aan de waterval. En ja hoor plek genoeg op deze parking.
De kleine 2 euro die het kost via EasyPark nemen we op de koop toe. Vanaf de parking is het een 200 meter wandelen naar de ingang waar we 8 euro de man moeten betalen. Het blijkt voor ons de moeite waard. We wandelen de hele route naar beneden en weer omhoog zodat we de waterval op verschillende plekken zien. Zelfs Robert met zijn nieuwe knie haalt het hele stuk. Na een klein uur zijn we weer terug bij de mobilhome.
Na het oponthoud aan de waterval rijden we door naar Donaueschingen. Nog een kleine stop om te tanken en we zijn rond half 6 op de parking. Een kleine parking maar wel op maar een 300 meter van de Donauquelle. De Donau ontspringt volgens de verhalen op drie punten. Als eerste heb je de samenkomst van de twee rivieren, de Breg en de Brigach. Als derde punt word ook de Bron in Donaueschingen genoemd. Deze Donauquelle ligt vlak langs Schloss Donaueschingen. Het is eigenlijk een gewone waterput die men mooi heeft gemaakt omdat daar de Donau dus ontspringt. Wij vonden het inboedel geval de moeite waard om eens gezien te hebben.
Daarna rijden we door naar het sport complex aan de rand van het stadje. Daar is ook een camperplaats vanwaar je naar de samensmelting van de twee rivieren kunt wandelen. Uiteraard wandelen we daar ook even naar toe en hebben we dus alle drie de bronnen van de Donau gehad. Op onze bucketlist staat in ieder geval nog een reis langs de Donau tot het eindpunt in de zwarte zee via de Donau delta in Roemenië en Oekraïne. We besluiten dan om toch maar gewoon hier te overnachten. Morgen verder naar Zwitserland.