Woensdag 16 oktober.
Gisteravond kregen we nog een buurman. Een Duitser, alleen op pad, kwam zich naast ons zetten. Hij had eerst ergens anders gestaan maar daar was het hem te druk. Wij begrijpen zoiets dus geen probleem. De nacht verloopt heerlijk rustig ondanks het gezoem van het telefonica hokje iets verder op. Dat is een monotoon geluid dus heerlijk om op te slapen.
Na onze vaste rituelen ‘s ochtends gaan we rond 10 uur op pad richting Calomarde. Lekker binnendoor en rustig aan. Het valt ons op dat het Spaanse landschap zo divers is. Dan rij je tussen de fruitbomen dan ineens weer hoge rotsen aan beide zijden van de weg.
Vlak voor Calomarde is ook nog een mooi dorp hebben we gezien, Albarracin. De grootte stadsmuren zien we al gelijk als we in de buurt komen. Helaas zien we nergens een fatsoenlijke parking voor ons huis op wielen van 7 meter en moeten we het doen met wat we zien vanuit de camper.
Dan verder naar Calomarde. Als we daar aankomen is de plek waar we gratis konden staan bezet, dus op zoek naar iets anders. Iets verder zien een bord met P dus daar maar naar toe. Het blijkt de parking te zijn waar je voor moet aanmelden en betalen, 6 euro voor een camper voor 24 uur. Dat vind Robert toch wat veel dus terug naar het dorp om iets anders te zoeken.
Helaas kost ons dit veel meer, als we een smal bruggetje over gaan horen we ineens een krassend geluid. Het kan de camper niet zijn want dat volgt Robert in de spiegel. Als we verder kijken zien we dat het instap trapje uit stond, wel vreemd wat daar worden we altijd met gepiep voor gewaarschuwd.
Het trapje is dus verbogen en gaat niet meer terug. Met wat buig en trap werk komt het los en missen we dus voorlopig onze instap trap. De rest gaat nu wel terug dus we kunnen verder. Ook de rest van de mobilhome heeft geen schade dus het valt nog mee. Dan toch maar naar de camperplek voor 6 euro.
Eenmaal daar doen we de wandelschoenen aan en vertrekken we voor een hike van 5 kilometer naar Ruta del Barranco de La Hoz. Al snel zien we langs de enorme rotsen de Leonarda gieren vliegen, wel meer dan dertig stuks. Ondanks dat het af en toe regent wandelen we stug door in deze mooi kloof.
Na onze hike word er in de mobilhome een koffietje gezet en vertrekken we onder het genot van een Pastel de crème en het net gezette bakkie weer verder naar het zuiden. Volgende stop Cuenca. We nemen weer de binnendoor wegen en genieten van het wisselende landschap. Opeens zien we vlak voor ons een hert met waarschijnlijk zijn jong oversteken. Heerlijk om te zien natuurlijk in zo’n mooi landschap maar het word tijd dat we Cuenca bereiken.
De kilometers die we nog kunnen rijden slinkt alweer behoorlijk door al dat klimmen. Bij het binnenrijden van de plaats zien we gelijk de huizen waar de stad zo bekend om staat. Bovenop de rand van een berg zien we ze staan. Een prachtig gezicht. Bij het zoeken naar een plek om te parkeren merken we dat het verder ook maar een stad is, althans dat gedeelte waar we door rijden.
We staken de moeite om te zoeken, tanken onze diesel en gaan verder. Jeannette heeft weer eens een mooie plek voor de nacht gevonden dus die kant dan maar op. Robert heeft nog geen idee en het blijft ook lang verborgen. Maar als we dan de plek oprijden is het gelijk duidelijk, dit is een hele mooie plek. Boven op een richel met daaronder een mooi blauw meer, aan de overkant een kasteel en in de nabijheid nog twee torens. Voor ons de ideale plek voor een overnachting.