Donderdag 1 Februari.
Na onze tweede nacht in Saigon, zoals Ho Chi Min bij de lokale bevolking nog steeds genoemd wordt, verlaten we de stad op weg naar de Mekong Delta. Om 7 uur zitten we aan het ontbijt zodat we om acht uur gepakt en bezakt klaar staan. We maken met kennis met onze gids Leo, voor de komende dagen en we moeten zeggen. Das een hele vooruitgang met die van gister.
Tijdens de twee en een half uur durende rit naar de haven waar we vertrekken verteld hij honderd uit allemaal boeiende verhalen over verschillende zaken. Als we aankomen bij de haven is het tijd voor de happy room zoals de Vietnamese gidsen het toilet noemen. Dan is het tijd om aan boord te gaan. De koffers blijven in de auto en zullen we later weer terug zien.
Vanaf het moment dat we op de boot zitten volgen de zaken in sneltrein vaart op. Als eerste steken we de Mekong river over om te gaan luisteren naar Vietnamese volks muziek wat is opgenomen door UNESCO. Hier krijgen we wat fruit, lokale thee en wat uitleg over de fruitbomen in dit district.
Niet veel later gaan we een klein stukje verder waar we moet overstappen in lokale “gondels” die worden voortgedreven door een dame met twee peddels. Respect voor de dames en voor Johan en Robert. Zij winnen de opdracht van Leo om de mud fish op de foto te zetten. Wat volgt is een tocht weer naar de overkant van de rivier waar we getuige zijn van een cocos candy fabric.
Naast dat we daar zien hoe de snoep word gemaakt zien we daar ook cobra slangen en de elephant ear fish die we vanmiddag als lunch zullen eten. Na het bezoek aan de coco’s fabric is het tijd voor de lunch. We worden gebracht naar een restaurant aan de oever van de Mekong rivier naar verschillende hutten op palen boven een basin.
Daar krijgen we onze elephant ear fish en een traditionele eier pannenkoek. Volgende stop is een fabriek waar men vroegen bakstenen fabriceerde, tegenwoordig worden er alleen nog klei potten gebakken. Hierna is het met de stops even gedaan, we varen nog ruim twee uur over de Mekong delta naar onze overnachtingsplek plek.
Het valt wel op dat ondanks de Mekong Delta voor de Vietnamees zo belangrijk is men er maar slecht mee omgaat. Overal zie je vuil liggen. Halverwege onze toch waar we verschillende ijsvogels zien stoppen we omdat de kapitein van onze boot ons een cocosnoot aanbied. Hij opent deze op een traditionele wijze met drie mes slagen waardoor er precies een rietje inpast zodat we hem kunnen leegdrinken.
Eenmaal aangekomen bij het eindpunt nemen we afscheid van de kapitein en worden we weer vergezeld door onze chauffeur. Deze brengt ons dan naar Can Tho waar we kunnen inchecken on ons hotel. Als we zijn ingecheckt is het tijd om de stad te verkennen. Als eerste moeten sommige nog wat geld afhalen en dan wandelen over de mooie verlichte boulevard naar het centrum.
Onze eerste stop is op een terras lands de avondmarkt. Onder het genot van een drankje zien we de vele scooters voorbij komen. Het valt op hoeveel mensen er rijden met kleine kinderen en zelfs baby’s voorbij komen. Voor het avond eten verplaatsen we ons naar een restaurant aan de rivier.
Hier bestellen we een traditioneel Vietnamees gerecht. Noodles with beef and seafood. Tijdens het eten zien we nog wat grote verlichte diner boten voorbij varen. Zoals gewoonlijk eindigen we de dag met een afzakkertje in deze keer de rooftop bar van het hotel.
Vrijdag 2 februari.
Half zes gaat de wekker. Vanochtend staat er een bezoek aan de floating market op het programma. Als we om zes uur beneden in de lobby komen staat Leo onze gids al klaar. Na een wandeling langs de boulevard komen we bij de steiger waar de bootjes klaar liggen.
We hebben met ons zes een eigen boot en nadat Robert bijna letterlijk de boot is ingevallen vertrekken we voor een half uurtje varen. Onderweg krijgen we al uitleg over de markt en zien we ook al de eerste bootjes langszij komen om iets te eten te verkopen. We varen echter rechtstreeks door naar onze bestemming.
Eenmaal bij de markt kun je het niet missen. Vele bootjes die van allerlei groente en fruit proberen te verkopen. Daar tussen in de kleinere bootjes met soep en eten. Als laatste dan nog de vele bootjes met toeristen zoals wij. Aan het eind van de markt stoppen we. Hier is weer een rijstnoodle fabriek gevestigd.
We krijgen een rondleiding en we mogen proeven van gedroogde kikker. Althans Jeannette, Gwennie en Robert. De rest bedankt netjes voor de lekkernij. Op de terugweg stoppen we nog eenmaal om, als kado van de gids, de Mekong ananas te proeven.
We klimmen over naar een andere boot en zien hoe de vrouw daar vakkundig de ananas snijd. In combinatie met wat zout en rode peper mengsel, wat voor sommige geen toegevoegde waarde heeft, genieten we van het verse fruit. Terug bij het hotel kunnen we gelijk aan tafel voor het ontbijt. Daarna de koffers pakken want om tien uur vertrekken we voor dag twee in de Mekong Delta.
Om 10:00 worden we weer verwacht bij de receptie. Daar staat Leo al klaar met de chauffeur. De koffers worden ingeladen en we vertrekken voor een rit van zo’n twee uur richting richting Mr Tiger Island. Al met al is het maar een goeie 60 kilometer maar het verkeer is zo chaotisch hier dat je echt niet sneller vooruit komt. Neem daarbij de slechte staat van de wegen en dan kom je dus echt wel aan de twee uur voor deze afstand.
Als we in de buurt van het eiland komen worden bij de pont afgezet. Met de gratis pont voor voetgangers worden samen met vele scooters overgezet waarna we voet zetten op Mr Tiger Island. Na een korte wandeling tot aan een restaurant kunnen we ons klaar maken voor de fietstocht. Dit houd in zonnecrème smeren, naar de happy room en dan zijn we klaar.
De fietsen halen we op tegenover het restaurant. Het zijn oude allemaal verschillende soorten. De een nog ouder en krakkemikkiger dan de ander. Na een eerste controle kunnen we vertrekken. Meteen komen er bij Robert al wat mankementen naar boven. De trappers zijn niet recht, het zadel zit los. Ook bij de andere hoor je wel wat geluiden over de staat van de fiets.
Dachten we dat we na Zuid Afrika wel wat geleerd hadden. Nou niet echt ook nu fietsen we rond bij een temperatuur van zo’n 34 graden. Bij de meesten zie je de zweetdruppels dan ook snel verschijnen. Een paar kilometer verder stoppen we voor het eerst bij een huis waar ze van die geur brand stokjes zoals bij ons wierook. Deze worden gebruik voor het eren van de overledenen.
Daarna komen we bij de tempel van Mr Tiger. We worden ontvangen door een oude man van 77 jaar en we krijgen thee, koekjes en fruit. Gelukkig zitten de koekjes goed verpakt want de verpakking zit onder de mieren. We luisteren naar het verhaal van Mr Tiger, wat gaat over een jonge tijger die wordt aangezien voor een kitten, de mensen die hem adopteren en het eren van het koppel door de tijger als zij later overleden zijn.
Onze gids Leo heeft telkens weer van deze verhalen en weet deze dan ook boeiend te vertellen. Na het bezoek aan de tempel is het tijd om terug te gaan naar het restaurant. De lunch zou simpel zijn, echter krijgen we soep en rijst met een lokale vis welke ook de mascotte van de provincie zou zijn. Onder het genot van een biertje koelen we een beetje af van het fietsen. Tijd om terug te gaan naar de pont. Aan de overkant worden we weer opgepikt door onze chauffeur.
Eenmaal in het busje gaan we op weg naar onze laatste stop in Vietnam, Chau Doc. Na een tocht van weer zo’n kleine twee uur, waarin we meer ambulance’s horen dan heel het verlof tot nu toe, rijden we de grens plaats binnen. De eerste indruk is, dat het maar een vrij saaie plaats is. We zitten in een hotel naast een grote weg. Echt een winkel centrum vinden we niet.
Als we hebben ingecheckt gaan we toch nog op zoek naar iets gezelligs om te drinken. We vinden een plek om iets te drinken maar echt gezellig is het niet. Wat ook opvalt is dat we eigenlijk de enige toeristen zijn die hier rond wandelen. We besluiten dan om maar wat drank te kopen en dit op de kamer van Tom en Veerle te drinken vanavond. Zij hebben de grootste kamer met een zitje dus dat komt goed uit. Maar eerst eten we iets in het hotel. Morgen naar Cambodja.
Zaterdag 3 februari.
Na een korte nacht waar we ook nog eens verrast werden door een FaceTime van Romy en Líon moeten we er om half zes uit. Om zes uur moeten we namelijk met alle bagage naar beneden om te ontbijten. Het ontbijt is echter niet wat we ervan gehoopt hadden. We dachten om zes uur namelijk lekker rustig te ontbijten.
Niet dus, twee hele bussen met andere reizigers staan ook klaar om aan te vallen. We zien weer de hebberige toeristen die niets of niemand ontzien om toch maar zo snel mogelijk en zoveel mogelijk eten op hun bord te gooien. Waar er 10 gekookte eieren liggen is het heel normaal om er gelijk maar drie voor jezelf te pakken.
Na het ontbijt gaan we naar ons busje. Een tocht van nog geen 10 minuten later staan we aan de pier van de speedboot. Gelukkig zijn we als eerste en kunnen we rustig afscheid nemen van Leo en pakken we op aanraden van Johan de bank achter op de boot. Wat volgt is een invasie van de anderen uit het hotel. Wat een chaos.
We zijn blij dat we al rustig achterin zitten en het rustig kunnen aanschouwen. Dan is het tijd om te vertrekken. We varen zo’n anderhalf uur richting de grens. Onderweg worden de paspoorten al ingenomen evenals de visa van Vietnam en 35 US dollar voor een Cambodjaans visum.
Bij de Vietnamese grens moet iedereen de boot verlaten en wachten we op ons visum. Na zo’n drie kwartier mogen we weer aan boord. Toch voor een vijf minuten want dan zijn we bij de Cambodjaanse grens. Hier worden de paspoorten gecontroleerd.
Nadat iedereen zijn visa heeft en de paspoort controle heeft ondergaan kunnen we terug aan boord. De stoelen dans van de eerste stop is weer terug in zijn plooi gevallen en kunnen we vertrekken. Na ruim twee en een half uur varen zien we in de verte de skyline van Phnom Penh opdoemen.
Een half uurtje later meren we aan en kunnen we van boord. Net zoals bij het boorden is het ook nu weer een chaos. Ons hotel is maar een kilometer van de pier waar we zijn afgemeerd, dus besluiten we met de koffers te voet naar het hotel te gaan. Achteraf misschien niet de beste keuze want we komen allemaal nat bezweet aan. Eenmaal in het hotel krijgen we onze kamers toegewezen.
We gaan snel naar de kamer om om te kleden en zitten gelijk daarna in de rooftop pool. Wat een genot, even afkoelen in het water, daarna een pint, en dan weer een duik, en weer een pint. Wat kan het leven toch eenvoudig en mooi zijn. Uiteraard moeten de mannen op de foto met hun pint in het zwembad. Het levert een mooie foto op, maar de manier waarop hij gemaakt is zullen we jullie besparen maar Tom is er nog niet te goei van.
We besluiten toch maar even te gaan douchen om daarna de stad in te gaan om wat te gaan eten. Helaas zijn we wat later bij de happy hour en komt er van ons stadsbezoek niks terecht. Op het dakterras bestellen we ons eten en drinken we nog iets op onze eerste avond in Cambodja.
Zondag 4 februari.
Na een rustige nacht gaat de wekker om zeven uur. Om half acht hebben we afgesproken voor het ontbijt. In tegenstelling tot gister hebben we weer een rustig en prima ontbijt. Na het ontbijt verzamelen we ons op het terras voor het hotel om te wachten op onze gids. De temperatuur loopt al lekker op en de eerste zweetdruppels komen al te voorschijn.
Het is iets na half negen als onze gids vanuit het hotel ons benaderd. Hij zocht ons binnen terwijl wij buiten zaten. Wel horen we hier het eerste verhaal van toeristen die zijn bestolen. In een massage room waar ze hun portemonnee in een locker achterlaten is deze waarschijnlijk van de achterkant open geschroefd en het geld weggehaald. Dit is de eerste keer dit verlof dat we zoiets horen.
Ook zijn we getuige van een Boeddha monnik die voor het het hotel komt staan. Twee van de staf komen naar buiten, doen hun schoenen uit en gaan door de knieën en stoppen geld in een tas waarna de monnik begint te bidden.
Eenmaal de gids ons heeft gevonden vertrekken we met de bus naar het Royal Palace. Een rit van nog geen vijf minuten want vanuit ons hotel kamer zien we het al liggen. Binnen het paleis, waar de mannen een broek aan moeten tot over hun knieën en de dames bedekte schouders en een rok of broek tot over de knieën, krijgen we een rondleiding van onze gids. We bezoeken de verschillende gebouwen en zien dat de koning thuis is. Tenminste de vlag hangt in top wat betekend dat hij daar is.
Na het bezoek aan het Royal Palace is het tijd voor het serieuzere werk. Een bezoek aan S21 Tuol Sleng Genocide Museum. Dit is te vergelijken met het Auschwitz-Birkenau uit de nazi tijd. Het kamp is opgezet om mensen te pijnigen kleineren en later werken. Zijn de mensen niet meer bruikbaar dan gaan ze naar de Killing Fields waar we vanmiddag nog heen zullen gaan. In het kamp zijn maar weinig overlevenden. 7 volwassen en 4 kinderen. Van een van de kinderen is ook een broer aanwezig die daar een boek verkoopt over het kamp.
Wij kopen een exemplaar en gaan met de man op de foto. Wat verder zien we ook nog een van de overlevende ook zijn boek verkopen maar die laten we voorbij gaan. Toch was het schrijnend om te zien hoe de holocaust eigenlijk hier herhaald is. Als we aan onze gids vragen of hij toen al was geboren antwoordt hij negatief. Wel familie van hem met 10 kinderen is omgekomen in de tijd van de rode Khmer. Af en toe merken we toch dat hij wat emotioneel wordt.
Na ons heftige bezoek aan het genocide museum is het tijd voor wat luchtigers. We gaan naar het Wat Phnom Daun Penh park. Als we aankomen gaat onze gids de kaartjes halen en zien wij eerst een grote vogel en supergrote vleermuizen net buiten het park. Eenmaal naar boven zien we een grote groep mensen van die wierookstokken aansteken en offers brengen aan een Boeddha. Onder een bloedhete zon wandelen we door het park waar we nog verschillende zaken bekijken. Niet echt bijzonder maar wel leuk om te zien.
Tijd voor de lunch. We worden naar een restaurant langs de rivier gebracht waar een prima lunch bestellen. Na de lunch is het tijd voor de Killing fields. Zo’n 16 kilometer buiten de stad worden we naar een oud Chinese begraafplaats gebracht waar in de tijd van Pol Pot een executie kamp van is gemaakt. Tussen de massagraven zie je nog steeds oude graven van Chinezen.
Het is indrukwekkend om te zien. In een herdenkings gebouw zien we nog de skeletten van de opgegraven slachtoffers. Ook bij de massa graven zelf zien we nog stukken kleding en botten boven de grond liggen. Echt indrukwekkend en triest om te zien hoe mensen elkaar zo kunnen afmaken.
Als we terug rijden van ons indrukwekkende bezoek aan de killing fields sluiten we onze city tour af met een bezoek aan het nationaal museum. Ook dit licht net zoals het Royal Palace vlak bij ons hotel. Johan en Tom houden het voor gezien en gaan terug naar het hotel om te zwemmen of was het, toch om zoals Tom al eerder aanhaalde, om iets ander te drinken dan water.
Robert gaat echter wel mee met de dames naar het museum. Het blijkt geen verkeerde keuze. Het is een interessant museum en na afloop stoppen we ook bij een plaatselijk café waar we ook onze welverdiende pint drinken. Daarna voegen we ons weer bij de mannen aan het zwembad.
Het is toch alweer zes uur en een aantal drankjes later als we het zwembad verlaten. Iedereen duikt even onder de douche en om 19:00 staat iedereen weer fris onder bij de receptie waar we gelijk een local zien in een shirt van de Belgische nationale ploeg. We wandelen richting de avondmarkt langs de grote weg, maar als we even een zij straat inslaan komen we toch in heeeeel andere contreien.
De rode flashy lichten zijn alom aanwezig. Voor de verschillende barretjes zien we ook schaars en uitdagend geklede dames zitten die vriendelijk naar ons lachen. We begeven ons snel naar de markt en wandelen daar wat rond op zoek naar een kado voor de kinderen thuis. Bij de eerste en enige kraam waar ze dat verkopen vinden we de prijs te hoog.
Althans wij. Tom en Johan willen het gelijk al kopen tegen de prijs die wordt gevraagd. Toch geven ze toe en we wandelen verder op zoek naar een restaurant om te eten. In de speciale rode buurt vinden we toch een plek in een tent waar we zelfs nog voetbal kunnen kijken. De dames bestellen Cambodjaanse tapas en onder het genot van een drankje eten we de verschillende lekkere hapjes snel op.
Veerle ziet dan ook nog een winkel aan de overkant met de surprise voor de kids. En ja hoor als we daar vragen naar de prijs is het daar toch bij een derde goedkoper. Met onze presentjes op zak nemen we dan of even plaats in de rooftop bar van het hotel. Morgen gaan we weer verder, richting Thailand.
Maandag 5 februari.
Vandaag is het weer feest. Tom en Veerle zijn vandaag 31 jaar getrouwd. Voor de reis betekent dat een reisdag. We gaan vandaag naar Battambang. Na het ontbijt om half acht gaat iedereen zijn koffers halen en wachten we in de lobby op de chauffeur van onze bus. De bus staat er al een tijdje maar van de chauffeur is nog geen spoor.
Om kwart voor negen zien we dan toch beweging in de bus. De koffers worden geladen en we kunnen vertrekken. Zo’n 291 kilometer voor de boeg. Na een 40 kilometer hebben we onze eerste stop bij Oudong Mountain. Oudong is de oude hoofdstad van Cambodja ( wat overigens door sommige steeds verward wordt met Columbia) en net daar buiten ligt de berg.
Boven op de berg staat weer een tempel en heb je een prachtig uitzicht over de omgeving. Als we echter onder aan de stappen staan krijgen sommige al zweetdruppels op het voorhoofd. Anderen hebben zich hier niet op ingesteld maar oké.
We beginnen eraan. Op een eerste plateau waar een vijver ligt zien we ineens onze eerste apen. Alhoewel, Tom had er al een gezien in Nha Trang, maar we twijfelen nog steeds of dat niet gewoon zijn spiegelbeeld was in het raam. Een hele familie aap zit in de bomen. Van klein naar groot.
Na de apen gaan we verder naar boven. Om de zoveel treden wordt er gerust en worden de t-shirts natter van het zweet. Boven aangekomen hebben we een prachtig uitzicht over de omgeving. Helaas mogen we de pagoda niet in maar we zijn blij dat we het gehaald hebben. De teller was gestopt bij 500 trappen.
Terug beneden wandelen we nog even langs de vele kraampjes met kleding en eten die er staan. Dan terug de bus in, een koud flesje water en afkoelen onder de airco.
Nadat we Oudang Mountain hebben bezocht trekken we verder richting Battambang. Een rit van nog ruim drie uur. Onderweg stoppen we nog bij een naft station voor een sanitaire stop. Het hotel is prima. Wat druk als we aankomen maar qua uitstraling met al dat hout is prima.
We moeten even wachten maar na 10 minuten krijgen we kamers toe gewezen. We gaan snel naar boven en als we de koffers hebben besluiten we eerst naar beneden te gaan voor een snelle lunch. Daarna is het tijd om te gaan zwemmen, bij een temperatuur van boven de 30 graden is dat geen overbodige luxe.
Terwijl we aan het zwembad liggen gaan den Baai snel even naar de receptie om een tafel te reserveren voor vanavond. Rond zes uur gaat iedereen terug naar zijn kamer om zich te verkleden voor het diner. Op de bovenste verdieping krijgen we een mooie tafel met zicht over de stad.
Dinsdag 6 februari.
Na een warme nacht, de airco kon het waarschijnlijk niet aan, doet de koelte in de eetzaal ons goed. Na het ontbijt pakken we onze koffers, checken uit in het hotel en wachten we in de lobby op onze chauffeur. Als deze er om vijf voor acht nog niet is vragen we toch maar even bij de receptie. Na een telefoontje naar Khiri, de Cambodjaanse reisorganisatie, horen we dat hij onderweg is.
Waar we in Vietnam verwend waren met Asian Trails, die eenparig dagen voordat we ergens aankwamen al via whatsapp contact opnamen is dit met Khiri Travel toch anders. Buiten een envelop met wat papieren in het hotel in Phnom Penh horen we eigenlijk niets. Dan zien we ineens ons busje aankomen. We kijken al een beetje verbaasd en het is ook een hele ondernemen om alle koffers er in te krijgen.
Uiteindelijk lukt het en kunnen we op pad naar de Cambodjaanse/Thaise grens. Iets meer dan twee uur later worden we afgezet vlak voor de grens. Als we te voet naar de grens lopen komen we eerst bij de Cambodjaanse douane. Hier gaat alles vrij vlot en mogen we de brug over naar Thailand. We worden gelijk opgevangen door een politie man die ons door het hele proces begeleidt. Van invullen van het visum formulier tot het wijzen van waar we heen moeten.
Eenmaal in de taxi is het nog een kleine twee uur rijden tot de ferry naar Koh Chang. Onderweg hebben we nog een plas pauze maar verder is het in een stuk doorrijden. Het valt gelijk op dat het hier toch anders is dan in Vietnam en Cambodja, netter en minder van die huisjes waar ze vanalles verkopen. Ook het aantal scooters is minder.
Bij de ferry moeten we een vaart wachten. In totaal zo’n 20 minuten. Maar eenmaal op de boot gaat de overtocht snel voorbij. Als we weer aan land zijn rijden we het laatste stuk naar ons hotel. Stevige klimmetjes pakken we maar eenmaal boven zien we het strand en de golf van Thailand al liggen. Inchecken bij Banpu Koh Chang Resort gaat met horten en stoten.
In eerste instantie weten ze niks van onze komst. Ze doen wat moeilijk en willen ons in wat kamers stoppen die we niet geboekt hadden. Daar gaan we niet mee akkoord en even later als we aan een biertje zitten mogen we tot naar onze nieuw toegewezen kamers. Dit keer wel diegene die geboekt is. Snel plaatsen we de koffers op de kamers en trekken het dorp in op zoek naar een ATM om wat Thaise bath af te halen en dan op zoeken naar onze verlate lunch.
De lunch vinden bij een leuke strandbar waar we een mooi uitzicht hebben op de zee. Het eten is prima en onder het genot van een drankje is het goed vertoeven. Langs het strand wandelen we terug naar ons hotel. Het water van de zee is gewoon warm.
Als we later onze zwemspullen hebben aangetrokken en de zee induiken kunnen we nu niet echt zeggen dat het verfrissend is. Toch genieten we van de duik en het zonnen in de ligstoelen aan het zwembad. Uiteraard onder het genot van een drankje. Je moet tenslotte bij deze temperaturen blijven drinken. Tijd om te gaan douchen. Rond zeven uur zitten we in de bar/restaurant en besluiten we niet meer weg te gaan. Er wordt een spelletjesavond gespeeld en we eten nog iets. Het is tegen 10 uur als we naar bed gaan.
Woensdag 7 februari.
Geen wekker, geen slecht werkende airco, dus alle ingrediënten waren aanwezig voor een heerlijke nacht. Het is dan ook al acht uur voordat we wakker worden. Das al even geleden. Buiten met zicht op zee genieten we van de lunch. Het valt op dat we eigenlijk een uitzondering zijn. Bijna aan elke tafel zit wel een westerling met een Thaise vrouw. In elk mogelijk combinatie. Met gezin, opa met zijn nieuwe Thaise vriendin en zijn westerse kinderen of gewoon alleen.
Na het ontbijt doen we ons zwemgerief aan en pakken we een taxibusje naar Khlong Phlu waterfall. Taxibusje is misschien en groot woord, gewoon een pick-up met een hoog dak achterop. Een rit van iets meer dan 6 kilometer. Aan het eind zien we de eerste olifanten. Deze staan vast aan een ketting en worden gebruikt om op te zitten en rond gereden te worden. Wij vinden het zielig om te zien en zijn niet van plan hieraan mee te werken.
Aangekomen bij de ingang van het national forest start de wandeling naar de waterval. Een hike van zo’n 500 meter over rotsen door de bossen langs een riviertje wat de uitloper van de waterval is. Onderweg stoppen we een paar keer om de vele vissen in het water te bekijken. Bij de waterval is het nog heerlijk rustig. We kleden ons snel uit en nemen een duik in het heerlijke frisse water.
We zwemmen tot bijna onder de waterfall maar het laatste stuk zit vol spinnenwebben. Vlak langs de kant voelen we de kleine visjes pikken aan onze benen. Als we zijn afgekoeld wandelen we terug en pakken weer een taxi terug naar ons resort.
Als we terug bij ons hotel zijn gaan we gelijk door naar het strand. We vinden nog zes stoelen met zicht op zee. Waar Tom gelijk de zee in duikt gaan de meesten het zwembad in. Dat lijkt de juiste keuze want dat is toch verfrissender dan de zee. Rond half twee besluiten we op zoek te gaan naar iets om te lunchen. We laten de handdoeken als echte Nederlanders hangen over de stoel en wandelen langs het strand. Iets verder dan gisteren vinden we weer een strandbar waar we kunnen eten.
Na het eten wandelen we rustig terug naar onze stoelen die nog mooi met de handdoeken vrij zijn. Met de speeltjes, plankje balletje en plastic bal vermaken we ons prima in de zee, totdat Robert het eerst plankje al weer door midden breekt. Na het spelen en rusten in aan aan de zee gaan we ons klaarmaken voor het avondeten. Dit doen we ook gewoon weer bij ons resort. Het is rond 10 uur wanneer we onze kamers op zoeken. Het was een heerlijke rustige dag.