Donderdag 10 oktober.
Het is rond half twaalf als alles is ingepakt. Het huis is schoon dus we zijn gereed om te vertrekken. Op naar het zuiden, naar hopelijk goed weer. Een eerste stop maken we net na Luik. Op een picknickplaats vlak langs de E25 wordt de laatste call voor het werk gemaakt voordat we verder trekken naar Luxemburg.
Na de pauze bij Huy trekken we verder richting Luxemburg. Robert wil nog een koelkast magneet van daar en ja het tanken is daar goedkoop. Bij Bastogne verlaten we de E25 en rijden binnendoor het Groot Hertogdom binnen. In het eerste dorp dat we tegenkomen wordt er getankt aan 1,41 de liter. Toch weer een stuk goedkoper dan thuis.
Helaas vinden we hier geen magneet maar niet veel verder passeren we Faussekuul. Hier op de camperplaats hebben we in 2018 onze eerste nacht doorgebracht met de mobilhome. We stoppen bij de campingwinkel maar ook daar geen magneet. Wel krijgen we het advies om het een paar honderd meter terug bij de Esso te proberen. En ja hoor daar vinden we onze koelkast magneet van Luxemburg.
Klaar is kees en we gaan verder richting Frankrijk. Dat blijkt makkelijker gezegd dan gedaan. Vlak voor Ettelbruck komen we in een file waar we toch wel een klein half uur vertraging hebben. Eenmaal in het centrum zien we dat de rivier Alzette behoorlijk is gestegen en dat delen van het centrum onder water staan. Eenmaal weer op de grote weg hebben we nog regelmatig opstoppingen maar tegen half zes rijden we de afslag naar Pont à Mousson op. Helaas is de camperplaats net als twee jaar geleden ook nu weer volzet. Dus op zoek naar een alternatief.
Maar helaas is ook deze tweede CP in Millery ook vol. Maar zoals al wel vaker is de derde keer de juiste keer. In het plaatsje Saizerais vinden op de parking bij een jeugdhuis nog plek. Vlak voor ons is er nog een Nederlandse camper aangekomen die eigenlijk wilde vertrekken omdat ze alleen stonden. Maar als ze ons zien besluiten ze ook te blijven dus staan we nu lekker rustig met zijn twee.
Vrijdag 11 oktober.
Toen het droog werd gisteravond zijn we nog even gaan wandelen in het dorpje. Het was niet echt veel dus maar snel terug naar de mobilhome. Daar genieten we van de aerobics en drum les in het gemeenschapshuis vlak naast ons. We spelen nog een spelletje Qwirxx waar Robert wordt ingemaakt en gaan daarna naar bed.
Het is rond 8 uur als we wakker worden. Het is heerlijk rustig geweest en we hebben prima geslapen. Na een ochtendwandeling met Stella en het ontbijt is het tijd om te vertrekken. We horen nog even van de buren dat ze geen prik hadden (geen internet 🤔) maar dan gaan we op pad. Navigatie ingesteld op geen tol en snelwegen en richting zuiden.
Uiteraard heeft de navigator weer af en toe andere ideeën dan Google maar dat maakt de rit alleen maar mooier. Waar we in het begin werden doodgegooid met de Boulangerie winkels komen we er tegen de middag als we er een nodig hebben geen meer tegen. Uiteindelijk vinden we nog iets en kunnen we nog een stokbrood bemachtigen. Al snel daarna stoppen we op een heerlijke rustige plek langs een meer waar we lunchen. Hoe mooi kan het toch zijn.
Na de lunch trekken we verder richting een camperplaats die we gevonden hebben via Park4Night. Nog zo’n 200 km voor de boeg. Waarschijnlijk door files in Dijon worden we wat omgeleid maar je hoort ons niet klagen. Prachtige routes langs uitgestrekte velden. Af en toe wat druppels maar voornamelijk een zonnetje. Tegen kwart over vier arriveren we bij Highland Park.
Een vrij nieuwe camperplaats langs de rivier de Besbre. Eenmaal aan de poort betalen we 12 euro, zonder stroom of wat dan ook en rijden we het park op. Tot onze verbazing zijn we de enige mobilhome op het park. Maakt voor ons niks uit maar toch raar. Het is een prima plek. We genieten wat van het zonnetje wat hier schijnt, Robert probeert wat vis te vangen (tevergeefs) maar met een aperitiefje on the side is het prima vertoeven.
Zaterdag 12 oktober.
Er is gisteravond niemand meer bij gekomen. We spelen nog een spelletje en kijken naar The Masked Singer voordat we naar bed gaan. Na een rustige nacht is Robert om acht uur als eerste wakker. Als hij uit het raam kijkt is hij getuige van een prachtige zonsopgang. Snel een trui aan en naar buiten om wat foto’s te maken.
Eenmaal terug in de mobilhome wordt ook Jeannette langzaam wakker. Ze heeft het koud gehad vannacht dus steken we snel de kachel aan. Na het ontbijt en de service op de camperplaats is het tijd om te vertrekken. Weer gewoon binnendoor zonder snel of tolwegen. De route verschilt behoorlijk met gister. Deze keer meer bergen dus klimmen en dalen. Al snel als we vertrokken zijn zien we een boulangerie.
Gelijk maar stoppen voor een baguette. In de buurt van Riom waar we ook tanken zien we dan ineens borden staan met Puy de Dome. Dat doet bij Robert gelijk een belletje rinkelen. Dat is die vulkaan waar ze in de Tour de France omhoog zijn gegaan. Als we verder rijden zien we de top eigenlijk van alle kanten. Helaas gaat de route er niet langs. Niet veel later is het tijd om te lunchen. Zoals altijd vind Jeannette weer een prachtige plek boven op een heuvel langs een krater waar nog lava steen ligt. Met een prachtig uitzicht genieten we van ons stokbroodje.
Na de lunch trekken we verder. De route blijft prachtig. Prachtige uitzichten op de hoge bergen. Wilde riviertjes waar we langs rijden, echt zoveel leuker dan over de snelweg. Tegen een uur of vier gaan we langzaam op zoek naar een overnachtingsplaats. De CP in Albi die we voor ogen hadden gaan we niet halen. We vinden het genoeg. Een eerste poging in een wat groter dorp eindigt op een volle plek. Er konden ook maar 3 camper staan.
In het volgende dorp, Pradinas, vinden we nog een plek tussen de auto’s achter de kerk. Het is een officiële camperplaats maar omdat er iets aan de gang is bij het naastgelegen gebouw van de brandweer staan er redelijk wat wagens. Als we staan geparkeerd wandelen wat rond in het verder uitgestorven dorp. Het lokale restaurant en bar ziet er al lang verlaten uit. Terug bij de mobilhome zien we auto voor auto vertrekken en al voor 18:00 staan we alleen.
Zondag 13 oktober.
Om acht uur worden we gewekt door de kerkklokken. Geen probleem want we willen op tijd vertrekken want we gaan richting Andorra. Stella wordt uitgelaten drinken een bak koffie en een koffiebroodje die we nog hadden. Dan nog even de wc legen en we kunnen gaan.
Vandaag hebben we tegen Google gezegd dat hij ook snelwegen mag nemen, zolang we maar geen tol hoeven te betalen. Na een eerste stuk mooi binnendoor heeft hij toch de grote weg te pakken. We blijven die volgen tot aan Toulouse en daar moeten we er weer af. Voor ons ook weer genoeg en na een stuk door de grote stad en een gedeelte van de rondweg verlaten we weer de grote weg en zeggen we tegen Google dat dat zo mag blijven.
Als we aan een steile klim beginnen naar Andorra kunnen we nog maar 80 kilometer rijden wordt er aangegeven. Hoe hoger we komen de te minder het word. Bij de grens blijft er nog maar zo’n 60 kilometer over. Gelukkig staat er alleen een file om Andorra uit te komen, allemaal Fransen die waarschijnlijk zijn gaan shoppen en tanken.
In het eerste dorp vinden we gelukkig een naft station. Het stikt er van de Fransozen maar oké we moeten diesel hebben. We tanken aan 1,34 de liter want later zal blijken nog vrij duur is voor het bergstaatje. Met een volle tank diesel rijden we verder richting El Serrat. Een Dorpje in de noord west hoek van het land. Hier is boven een ski oord waar je kunt overnachten op de parking.
Om er te komen moet je wel heel wat haarspeldbochten overwinnen maar dan ben je ook aan het eind van de wereld. De weg houd hierna op. En o ja, je mag alleen om hoog rijden tussen 17:30 en 08:30. Daarna is de weg afgesloten voor omhoog gaand verkeer. Naar beneden schijnt wel te mogen.
Maandag 14 oktober.
Het werd gisteravond rustiger en rustiger boven bij het skistation. De ene auto na de andere vertrok van de berg af. Pas als het echt donker is horen en zien we nog een klein busje aankomen die ook blijft overnachten. We spelen een spelletje, waarbij Robert uiteraard weer word ingemaakt, en zien Mike de Decker zijn eerste master winnen in het darten.
Waar we een hele rustige nacht hadden verwacht viel dat toch wat tegen. De wind kwam opzetten en het begon af en toe te regenen. Tegen de ochtend horen we dan ook de eerste auto’s weer omhoogkomen. Deze ochtend staat er een hike op het programma. En zodra het droog is en het ontbijt binnen vertrekken we naar de skiliften waar de verschillende routes starten. De route tussen de twee meren boven lijkt ons wel wat.
Na ruim twee uur wandelen en klauteren, 4 kilometer, ruim 200 hoogtemeters en een schitterende wandeling arriveren we weer bij de mobilhome. Helaas blijft het weer wisselvallig en besluiten we om dan maar verder te gaan. We verlaten onze mooie plek aan het eind van de wereld en rijden door Andorra de Vella richting de Spaanse grens.
Bij het eerste grootte winkelcentrum stoppen we om nog wat te drinken in te slaan voor de rest van de vakantie. Met zo’n 3,5 liter Martini Rosso, 2 liter Pastis, een fles 10 jaar oude port, verschillende bieren, kaasjes, worst, groenten, entrecote en 105 euro armer trekken we naar de grens.
Zoals ook een aantal jaar geleden moeten we ook stoppen en word ons gevraagd of we alcohol hebben gekocht. Ja drie flessen en nee geen sigaretten of multimedia spullen. Oké dan mogen we door rijden. Net na de grens in het plaatsje Organyà stoppen we voor een eerste camperplaats. Een prima plek en nog een plek vrij. Deze ligt alleen pal langs de loosplek voor wc en grijs water.
We bedanken voor de eer en rijden verder. De volgende plek in Peramola is minder druk bezet. Op een oud voetbal plein zijn verschillende plekken gemaakt. Buiten een Noor zijn we daar alleen. We parkeren onze camper en genieten buiten van een aperitief en het uitzicht.
Dinsdag 15 oktober.
Gisteravond arriveerden nog twee Fransen en een Hollander op de camperplaats. Alhoewel de Fransen klaagden over de boerenlucht zijn ze toch gebleven. De avond is verder rustig verlopen. Toen we de vele vliegen beu waren zijn we naar binnen gegaan en hebben nog wat opgenomen programma’s op de iPad gekeken.
Zoals bijna elke ochtend zijn we rond acht uur wakker. Vandaag doen we rustig aan, op het gemak ontbijten en genieten van de zonsopgang. Robert ziet, tijdens het uitlaten van Stella, nog vale gieren vliegen. Na het legen van het toilet en het grijs water rijden we verder naar het zuiden. De Pyreneeën laten we achter ons en we zakken af via Lleida richting Cuenca.
Omdat we nog water moeten vullen stoppen we in het plaatsje Aitona bij de lokale camperplaats. Het kraantje ziet er niet bijster schoon uit en er staat ook aangegeven dat je niet mag afwassen enz. Voor ons een reden om door te rijden. Wat verderop in La Granja d’Escarp vinden we wel schoon water. Tegen een euro kunnen we een half uur vullen. We maken gelijk van de gelegenheid gebruik om de vooruit te wassen en te lunchen.
Als we verder rijden na de lunch zien we voor ons donkere wolken opdoemen. Niet veel later zien we de temperatuur dalen van 25 naar nog maar 15 graden. Daarbij krijgen we ook een bak regen over ons heen. Gelukkig zien we in de verte al snel weer wat betere luchten dus dat moet goed komen.
Wat ons opvalt is dat het binnenland van Spanje toch heel anders is dan we in Frankrijk gewoon waren. Wat ruiger maar zeker niet minder mooi. De route voert ons een heel stuk langs de rivier de Ebro, deze staat bekend om de grote meervallen en karpers die er gevangen worden. Langs de oever zien we dan ook vele vissers zitten met meerdere hengels en hun tentjes.
Wij trekken gewoon verder en maken een stop in Alcañiz om wat boodschappen te doen. Daarna rijden we verder maar al snel zien we weer regenwolken voor ons. Een snelle blik van weervrouw Jeannette in de verschillende apps leert ons dat er inderdaad nog meer regen op komst is.
Helaas zijn de vooruitzichten voor morgen ook niet best dus besluiten we maar snel een plek voor de nacht te zoeken nu het nog droog is. Bij het binnen rijden van Fuentes Calientes worden we verrast door een keizerarend die laag over het dorp vliegt (helaas geen foto 🥲) niet veel later als we achter de kerk de lokale camperplaats oprijden vallen ook de eerste druppels.
We zullen moeten wachten met het dorp te verkennen. Gelukkig is het iets na zessen droog. De hamburgers zijn binnen dus we gaan op verkenning. We zoeken en vinden 3 geocaches en gaan dan terug naar de mobilhome.
Woensdag 16 oktober.
Gisteravond kregen we nog een buurman. Een Duitser, alleen op pad, kwam zich naast ons zetten. Hij had eerst ergens anders gestaan maar daar was het hem te druk. Wij begrijpen zoiets dus geen probleem. De nacht verloopt heerlijk rustig ondanks het gezoem van het telefonica hokje iets verder op. Dat is een monotoon geluid dus heerlijk om op te slapen.
Na onze vaste rituelen ‘s ochtends gaan we rond 10 uur op pad richting Calomarde. Lekker binnendoor en rustig aan. Het valt ons op dat het Spaanse landschap zo divers is. Dan rij je tussen de fruitbomen dan ineens weer hoge rotsen aan beide zijden van de weg.
Vlak voor Calomarde is ook nog een mooi dorp hebben we gezien, Albarracin. De grootte stadsmuren zien we al gelijk als we in de buurt komen. Helaas zien we nergens een fatsoenlijke parking voor ons huis op wielen van 7 meter en moeten we het doen met wat we zien vanuit de camper.
Dan verder naar Calomarde. Als we daar aankomen is de plek waar we gratis konden staan bezet, dus op zoek naar iets anders. Iets verder zien een bord met P dus daar maar naar toe. Het blijkt de parking te zijn waar je voor moet aanmelden en betalen, 6 euro voor een camper voor 24 uur. Dat vind Robert toch wat veel dus terug naar het dorp om iets anders te zoeken.
Helaas kost ons dit veel meer, als we een smal bruggetje over gaan horen we ineens een krassend geluid. Het kan de camper niet zijn want dat volgt Robert in de spiegel. Als we verder kijken zien we dat het instap trapje uit stond, wel vreemd wat daar worden we altijd met gepiep voor gewaarschuwd.
Het trapje is dus verbogen en gaat niet meer terug. Met wat buig en trap werk komt het los en missen we dus voorlopig onze instap trap. De rest gaat nu wel terug dus we kunnen verder. Ook de rest van de mobilhome heeft geen schade dus het valt nog mee. Dan toch maar naar de camperplek voor 6 euro.
Eenmaal daar doen we de wandelschoenen aan en vertrekken we voor een hike van 5 kilometer naar Ruta del Barranco de La Hoz. Al snel zien we langs de enorme rotsen de Leonarda gieren vliegen, wel meer dan dertig stuks. Ondanks dat het af en toe regent wandelen we stug door in deze mooi kloof.
Na onze hike word er in de mobilhome een koffietje gezet en vertrekken we onder het genot van een Pastel de crème en het net gezette bakkie weer verder naar het zuiden. Volgende stop Cuenca. We nemen weer de binnendoor wegen en genieten van het wisselende landschap. Opeens zien we vlak voor ons een hert met waarschijnlijk zijn jong oversteken. Heerlijk om te zien natuurlijk in zo’n mooi landschap maar het word tijd dat we Cuenca bereiken.
De kilometers die we nog kunnen rijden slinkt alweer behoorlijk door al dat klimmen. Bij het binnenrijden van de plaats zien we gelijk de huizen waar de stad zo bekend om staat. Bovenop de rand van een berg zien we ze staan. Een prachtig gezicht. Bij het zoeken naar een plek om te parkeren merken we dat het verder ook maar een stad is, althans dat gedeelte waar we door rijden.
We staken de moeite om te zoeken, tanken onze diesel en gaan verder. Jeannette heeft weer eens een mooie plek voor de nacht gevonden dus die kant dan maar op. Robert heeft nog geen idee en het blijft ook lang verborgen. Maar als we dan de plek oprijden is het gelijk duidelijk, dit is een hele mooie plek. Boven op een richel met daaronder een mooi blauw meer, aan de overkant een kasteel en in de nabijheid nog twee torens. Voor ons de ideale plek voor een overnachting.