Maandag 18 september
Na het ontbijt nemen we afscheid van onze Oostenrijkse buren en gaan we op pad verder naar het zuiden op de Lofoten. We nemen vandaag de wat kleinere wegen in plaats van de E10. We rijden heerlijk langs de kust en genieten van de schitterende natuur, fjorden en witte stranden met azuurblauwe zee. Er zijn maar weinig mooie plekken om wat verder van de weg af te stoppen, toch vinden we er een waar zelfs voorzieningen zijn voor fietsers.
Als we verder afzakken komen we weer ik de E10. Een stuk waar we twee jaar geleden ook zijn geweest. Natuurlijk stoppen we even om wat foto’s te maken vanaf het uitzichtpunt van Sildpollnes Sjøcamp waar we toen hebben overnacht.
Vanaf Sildpollnes gaan we verder naar Henningsvær. Een dorp waar we al vaker zijn geweest maar toen met regen en harde wind. Daar op de punt ligt een iconisch voetbalveld die Robert nog steeds met de drone wil fotograferen. Met de harde wind vorige keer was dat niet gelukt. Maar verder is het ook een van de mooiste plekken op de Lofoten, althans dat vinden wij. De weg er naar toe is al schitterend en eenmaal over de twee bruggen in het dorp is het ook prachtig.
Deze keer heeft Robert geluk en waait het niet te hard. Bij het veld gaat de drone omhoog en kan hij zijn foto maken. Al kost dat wel bijna zijn drone omdat deze ineens even zijn connectie kwijt is. Gelukkig komt alles goed en wandelen we terug naar de parking. Onderweg nog even een koffie drinken op een terras en we kunnen weer verder.
Na Henningsvær gaan we richting overnachtingsplek plaats. Robert wil graag naar Uttakleiv beach. Een mooi strand iets naast Hauckland beach waar we twee jaar geleden zijn geweest. We pakken de toeristische route langs de kust omdat we zoveel mogelijk de E10 willen vermijden. Het blijkt een juiste keuze. Wat een prachtige route is het langs de 815 en 817.
Als we wat later aankomen bij Uttakleiv beach blijkt ineens dat je moet betalen. Niet dat we daar iets tegen hebben maar om dan in een rijtje te mogen staan zonder echt uitzicht op het strand is ons toch te veel. Dan maar op zoek naar iets anders. Verwend als we zijn de laatste weken is dat niet makkelijk.
Een eerst plek is te dicht langs de E10, een tweede is er niet meer. Gevolg we gaan terug naar Stamsund aan de 817. Daar vinden we een prima plek langs het water. Als toetje zien we ook of een voor onze neus de postboot van Hurtigruten aanmeren en weer vertrekken.
En ja hoor, het is weer raak. De Aurora app gaf het al aan. Grote kans op het noorderlicht. Nou we zaten er klaar voor. Het was rond 10 uur toen we de eerste verschijnselen zagen. Maar het werd beter en beter. Zelfs zo goed dat deze avond toch wel de beste was tot nu toe. Op een gegeven moment kwam zelfs de boot van Hurtigruten aanmeren onder het noorderlicht. Voor ons alweer de zesde keer dat we de aurora borealis mogen zien deze vakantie. Hoe veel geluk kun je hebben.
