Zaterdag 23 september
Nadat de Zweed met zijn zoon was vertrokken hebben we niemand meer gezien. Het was dus een heerlijke rustige nacht uitgezonderd wat wind en regen. Als we klaar zijn met onze ochtend zaken vertrekken we richting Björnlandets National Park.
Hier zijn we drie jaar geleden ook geweest en we willen graag nog eens dezelfde hike doen als dat we destijds gedaan hebben. De route ernaar toe is vooral over onverharde wegen. Als de mobilhome al een beetje schoon was geworden van de regen dan is dat nu weer helemaal om zeep.
Eenmaal aangekomen herkennen we de plek gelijk en als we zijn omgekleed en de wandelschoenen aan hebben getrokken vertrekken we voor de hike van 3,7 kilometer. De vorige keer moesten we nog zo lachen omdat er stond aangegeven dat het 3 uur zou duren. Maar we weten nu beter, het is wel geen drie uur maar toch zeker anderhalf uur. Wat we niet meer gelijk wisten is dat het uiteindelijk toch een rondje van bijna 5 kilometer is maar dat mag de pret niet drukken. We hebben heerlijk gewandeld met de hondjes.
Als we de hike achter de rug hebben is het tijd om verder te gaan. Uiteraard weer een heel stuk over de onverharde wegen. Maar na een kilometer of 30 zien we dan toch weer asfalt. We gaan steeds zuidelijker, navigator Jeannette probeert zoveel mogelijk de mooie routes te volgen.
Langs de weg zien we de mooie herfstkleuren afgewisseld met spiegelvlakke meren. Nee het is geen straf. Onderweg stoppen we nog een keer bij een kleine supermarkt om wat bier en tandpasta te kopen en niet veel verder parkeren we op een leuke plek langs het water voor een pauze.
Na de pauze gaan we op weg naar een slaapplek voor vanavond. We rijden eerst nog iets zuidelijker en stoppen dan op een gratis Park4Night plek aan een meer. De plek is echter redelijk open en dicht bij een dorp. Uit ervaring weten we dat dat in het weekend meestal geen goede mix is met de jeugd.
Dan op naar de tweede, Jeannette heeft er nog een gevonden via Campercontact. Een CP van Nederlanders. Als we daar aankomen ziet het nu er gesloten uit. Een telefoontje leert ons dat ze, omdat het veld te drassig is, iets eerder zijn gestopt met het seizoen.
Op aanbeveling van de eigenaresse gaan we dan door naar Hammerstrand Camping, ook hier zijn de uitbaters Nederlands. We worden hartelijk ontvangen en mogen een plek kiezen. Buiten ons staan er een tentje en nog een camper van allebei Nederlanders. Prima toch.