Maandag 21 September 2020.
We worden al vroeg wakker vanochtend, door de harde wind en natuurlijk ook al weer onze Stella zijn we al weer rond 7 uur wakker. Op het Stekenjokk plateau waar we staan regent het nog steeds met een behoorlijke storm. Omdat we geen zin hebben om hier te ontbijten besluiten we maar om gelijk te vertrekken richting Trappstegsforsen. De Trappstegsforsen is voor ons de laatste waterval en überhaupt bezienswaardigheid van de Wildernisroute want daar verlaten we hem en gaan binnendoor richting Jokkmokk.
De voorspelling is dat het de ganse dag blijft regenen dus gaan we wat kilometers maken. Eenmaal aangekomen bij de waterval kunnen we er pal voor parkeren op camperplaats Grillkoja kiosk. Er staan nog wat mobilhomes die waarschijnlijk daar overnacht hebben maar verder is het rustig. We genieten van het uitzicht tijdens het ontbijt en vertrekken dan verder richting de poolcirkel.
Het duurt niet lang of de onverharde wegen duiken al weer op, eerst 25 kilometer en even later nog eens 20. We genieten van de omgeving maar helaas zien we geen eland of rendier. Rond de middag stoppen we bij Sorsele om een soepje en een broodje te eten, helaas blijft het vooralsnog regenen. Later op de middag als we in de buurt van de poolcirkel komen zien we af en toe de zon doorbreken. Met nog een honderd kilometer te gaan stoppen we nog om het chemisch toilet te legen en water te tanken op de mooie gratis service plaats Rastplats Ljusselforsen [DB9] – Storforsen. Even later zien we ook weer een hele kudde rendieren langs de weg, het zijn er dit keer meer dan honderd.
Dan is het zover, we bereiken de Polcirkeln bij Jokkmokk, een van de doelen deze reis. Uiteraard stoppen we om wat foto’s te maken. Helaas is de souvenirs shop al gesloten wegens einde seizoen, maar ik dat mag de pret niet drukken. We lopen nog wat rond en gaan dan verder, op zoek naar een overnachting plek. Nadat we getankt hebben rijden we nog even door het centrum van Jokkmokk. Het dorpje stelt niet veel voor dus snel door naar de CP Rastplats Lapalonia waar we willen overnachten. Het zou helder worden vanavond dus hopen op het noorderlicht.
Rond de klok van 23:00 zien we de waarden voor het noorderlicht in de Aurora app toenemen. Tijd om even buiten te gaan kijken, en ja hoor de eerste verschijnselen van het noorderlicht zijn zichtbaar. Het volgende uur is het constant op de app en buiten staan kijken. Het noordelijk laat zich zien, soms goed dan weer iets minder. We genieten en nemen de koude wind voor lief. Het was een schitterende dag!!
Dinsdag 22 September 2020.
Waar we gister nog dachten dat we het noordelijkste punt van onze reis hadden bereikt, zijn we vandaag toch nog verder omhoog getrokken. Ten eerste is het mooi weer en hopen we vanavond het noorderlicht nog beter te zien en ten tweede is er in Kiruna een LPG station waar we onze gas voorraad kunnen bij vullen. Geen idee of het echt nodig is maar ok, beter mee, dan om verlegen.
Het is al half 9 als we wakker worden. Even een keer wat langer slapen na zo’n mooie avond kan geen kwaad. Omdat de mobilhome toch wel wat vuil is geworden van binnen na een weekje houden we eerst grote schoonmaak. Althans, Jeannette begint eraan en Robert gaat wandelen met Stella om te zorgen dat die niet in de weg loopt. Tegen het einde als Robert terug is helpt hij even bij de laatste restjes en dan is het tijd voor ontbijt.
Tijdens het ontbijt is dus beslist dat we nog een dag noordelijker gaan. We vertrekken rond 10:00 uur richting Gällivare. Eenmaal daar aangekomen blijkt het een redelijk grote plaats, en we besluiten even rond te kijken. De mobilhome word geparkeerd bij een benzine station en we wandelen richting het centrum. We komen uit bij een klein winkelcentrum waar Jeannette een lekkere warme muts koopt. Verder is er niet veel te beleven en we trekken verder. We zijn nog geen 2 km verder of we zien een groot industriegebied met daar ook winkels. We stoppen nog even en doen nog wat boodschappen bij de Coop en dan gaan we echt verder richting Kiruna.
De route is nog steeds even mooi als elke dag, dus het is geen straf om hier te rijden. Voortdurend kijken we rond in de hoop een eland te spotten maar helaas, het is niet voor vandaag. Als we bij Kiruna aankomen gaan we eerst op zoek naar het LPG station. We worden vriendelijk geholpen en we tanken 15 liter. Eigenlijk was het dus niet nodig aangezien we 42 liter in onze tank kwijt kunnen. Hiermee kunnen we dus makkelijk mee vooruit tot thuis als we zo blijven doorgaan.
Na het tanken rijden we iets terug richting Jukkasjärvi. Daar schijnt een Ice hotel te zijn en een Sami museum. Eenmaal aangekomen bij het hotel valt het van buiten allemaal wat tegen. Binnen kan het mooi zijn maar dan moet je een ticket kopen, neem daarbij dat Stella niet mee naar binnen mag, dus besluiten we maar door te gaan richting het Sami museum. Ook hier weer een tegenvaller. Het is 15:10 en om drie uur sluit het museum. Dan maar op zoek naar een overnachtingsplek. Gelukkig is de camperplaats Laxforsen dichtbij dus daar zijn we zo. Dit blijkt gelukkig wel een meevaller. Een mooie plek met een heerlijk uitzicht. Nu maar hopen op het noorderlicht vanavond.
Woensdag 23 september 2020.
Helaas was het gisteravond te bewolkt en hebben we het noorderlicht amper gezien. Ook onze buren op de CP die de hele tijd buiten aan het meer hadden gezeten kwamen teleurgesteld terug. Dus maar op tijd naar bed gegaan, we zijn blij dat we eergisteren zo hebben mogen genieten.
Omdat we redelijk vroeg op bed lagen werden we ook vrij vroeg weer wakker, het is net zeven uur geweest als Robert de kachel aanzet en met Stella naar buiten gaat. Niet veel later is ook Jeannette uit bed en al voor half 9 zijn we klaar voor vertrek. We willen vandaag richting de Botnische Golf in de buurt van Luleå. Een ritje van 300 kilometer dus het valt mee. Wel kunnen we zeggen dat we het noordelijkste puntje van onze reis nu echt hebben gehad.
De eerste pakweg 50 kilometer is dezelfde weg terug als we gister heen gedaan hebben. Na een half uurtje rijden schrikt Jeannette ineens op, een Moose!!!! In een open stuk tussen de bossen heeft ze iets gezien. We draaien op de weg en rijden terug. En ja hoor inderdaad I. Het open stuk zien we onze eerste eland staan. We parkeren de mobilhome honderd meter verderop op een parkeerplaats en wandelen terug met de camera in de aanslag. Hij staat er nog, we genieten van onze eerste eland en zien hem even later het bos in verdwijnen. Zo alle 4 doelen van ons verlof zijn nu gehaald, eland, rendier, poolcirkel en noorderlicht.
Niet veel later als we op een voor onze nieuwe weg zitten stoppen we bij Rastplats Suptallen om het chemisch toilet te legen. Daarna gaan we rustig verder. Al snel doemen de kleinere wegen op, van die smallere waarbij we om de kilometer een stuk onverhard hebben. Gelukkig voor ons zijn de rendieren ons vandaag goed gezind, we komen er weer vele tegen. Voor ons op de weg, langs de weg, grote groepen en soms alleen maar twee bij elkaar. Het is rond 12 uur als we parkeren bij Parking Narken, weer zo’n fantastische gratis camper plek langs het water waar we even een stukje wandelen met Stella en genieten van onze lunch.
Als we verder trekken stoppen we nog eenmaal bij Jockfall om de waterval te bekijken. Dan door naar Töre, onze bestemming voor vandaag. Buiten nog vele rendieren is de route, voor ons, al gewoon. Eigenlijk belachelijk om het te zeggen maar we zijn verwend de vorige dagen. Aangekomen bij Töre Camping blijkt de receptie dicht, ook ziet het er verder verlaten uit. We bellen nog naar de nummers die op de deur staan maar we krijgen alleen voicemail. Dan maar op zoek naar iets anders. Jeannette vind nog een camping in Luleå zo’n 50 kilometer verderop. Ja we zoeken vandaag weer eens camping want we willen weer eens goed douchen.
First Camp Luleå is gelukkig wel nog open. We worden vriendelijk welkom geheten en krijgen een mooie plek aan het water met zicht Op de stad. Het kost ons 270 kronen maar dan hebben we ook iets. Als we geparkeerd staan lopen we even rond. De camping is een zeer grote maar wel mooie plek. We zien dat we ook de was kunnen doen dus gaan we nog even terug naar de receptie om een kaart te halen voor de was. Dan is het tijd om lekker rustig in de mobilhome plaats te nemen, te eten en te genieten van de verlichte stad voor ons.
Donderdag 24 september 2020.
Het is rond acht uur als we opstaan. We willen vandaag rustig aan doen en maar een klein stukje rijden, zo’n 150 Kilometer. Omdat we op de camping van alle gemakken zijn voorzien doen we nog eens een grote kuis. Mobilhome schoonmaken van binnen, chemisch toilet reinigen, vuil water lozen en vers water tanken. Ook proberen we de camper wat schoon te spuiten maar dat mislukt helaas zien we later op de dag.
Even na 10 uur rijden we de camping af richting Storheden. Dit is een groot winkel plein in Luleå, en aangezien we nog wat boodschappen willen doen is dit een prima mogelijkheid. Na een paar kilometer zijn we ter plaatse en parkeren we de mobilhome. Als eerste gaan we naar een XXL sportwinkel. Hier hebben ze werkelijk van alles, wel helemaal aangepast aan Zweden want hier heb je dus ook ijshockey spullen en zelfs geweren voor de jacht. Dat hebben we allemaal niet nodig, wel kopen we voor Robert wat wandelsokken en een trui, voor Jeannette een kleine verrekijker die later vandaag nog goed van pas komt.
Dan door naar de Maxi ICA, een reuze supermarkt waar we nog wat boodschappen doen en nog een spijkerbroek voor Robert scoren. We rekenen af, gaan nog even tanken en dan onderweg naar Glommersträsk, waar we willen overnachten op CP Badplats Bad Sägen. We hebben gelezen en gezien op een vlog van de Mazzel dat je kans hebt op de eland en rendieren op de camperplaats. Voor ons zeker de moeite waard om het te proberen dus gaan we die kant op. Onderweg zitten we kilometers lang achter een zwaar transport van een wiek voor een windmolen maar rond 14:00 uur arriveren we op onze bestemming. De CP ligt een paar honderd meter van de grote weg in het bos. Er staat een huisje waar je in kan, er is een droog toilet en een vuurplaats. Voor ons een prima plek.
Zodra we staan gaan we gelijk even een stukje wandelen bc in de hoop al wat rendieren of eventueel een eland te zien. We zijn zo’ n drie kilometer onderweg maar van wild geen spoor te ontdekken. We nemen plaats in de mobilhome drinken een bakje koffie, lezen en internetten wat. Tegen een uur of half zes ziet Robert ineens wat bewegen op de toegangsweg naar de CP. Even een goeie blik en, ja hoor, het blijkt een groepje rendieren. Door de voorruit van de camper aanschouwen we de kudde die steeds dichter bij komt. Ze naderen tot laten we zeggen 10 – 20 meter. Wat een verrassing!!
De rest van de middag, avond zien we ze niet meer terug. Als de zon onder is gegaan is het pikke donker. Als je buiten loopt zie je geen hand voor ogen. We trekken ons lekker terug in de mobilhome, hebben nog een FaceTime met Romy en de familie de Kort die voor Lara’s verjaardag zijn gaan uit eten, en dan zit onze dag er weer op. We duiken ons bed in.
Vrijdag 25 september 2020.
Ohh wat hebben we heerlijk geslapen. Het was muisstil op onze plek.om zeven uur was Robert als eerste er uit. Helaas geen rendieren of een eland rond de camper maar allez, die hebben we gister al mogen zien dus we hebben niks te klagen. We schieten langzaam in gang en rond half negen vertrekken we al, weer richting de kust met een tussenstop bij het Björnlandets Nationalpark . De hele route is toch weer zo’n 400 kilometer.
Als we een maal onderweg zijn is het weer goed kijken of we nog ergens een eland zien. We hebben er dit verlof pas een gezien en dat zouden we graag anders zien. De kilometers trekken voorbij maar het blijft bij een eenzaam rendier. Normaal zijn ze altijd met meerdere maar nu zien we enkel deze ene. Het is eigenlijk een beetje gênant om te zeggen maar we schenken er bijna geen aandacht meer aan. We rijden geen kilometer langzamer laat staan dat we nog foto’s maken. Rendieren zijn we al zo gewoon.
Tegen het middag uur stuurt Google ons weer een onverharde weg op, het is nog 25 kilometer tot Björnlandets Nationalpark dus dat wordt weer hobbelen. Gelukkig is het weer ons goedgezind, het is weer droog en het zonnetje doet goed zijn werk. Na toch wel een half uur rijden komen we op de parking van het park. We doen de wandelschoenen aan en lopen richting het informatiebord. Het park ligt rondom een meer en we kiezen er voor om een route van 3,7 kilometer te nemen die rond het meer loopt. Men geeft aan dat het een route is van 2,5 a 3 uur. Dat zal toch wel een beetje overdreven zijn, denken we.
De route begint prachtig, over allemaal planken die men heeft aangelegd boven de moerassige ondergrond. Stella vind het prima en banjert lekker door het water langs ons mee. Binnen no time hebben we de eerste kilometer afgelegd, wat nu 2 a 3 uur. Totdat we aan de andere kant van het meer komen. Dan begint het pad in eens omhoog te lopen, het wordt zwaarder en ons tempo gaat behoorlijk omlaag. We stoppen een paar keer om even bij te komen en beginnen in te zien dat het toch wat langer gaan duren dan we in het begin dachten, neem daarbij dat we niet 3,7 maar bijna 4,7 wandelen. Als we later bij de mobilhome aankomen hebben we er toch ruim anderhalf uur opzitten. Maar eerlijk is eerlijk, we zij vermoeid maar het was zeker de moeite waard.
We eten nog iets en gaan dan verder we hebben nog 170 kilometer voor de boeg richting de Höga Kusten. Eerst weer een 20 kilometer offroad en dan de rest over 80 km wegen. Onderweg als we nog op zoek zij naar een locatie om het toilet te legen komen we nog terecht bij een Fjall Raven outlet winkel. We stoppen even om te kijken maar gaan zonder iets te kopen weer buiten. Verder op zoek naar een service plek. Deze vinden we zo’n veertig kilometer voor onze bestemming bij Skuleberget Rastplats. We legen het toilet en rijden door naar de Högakustenbron. Dit is de grootste hangbrug van Zweden en ligt in het Hoga Kusten gebied. We vinden een CP bij het Hotell Höga Kusten, een gewone parkeerplek met een mooi uitzicht op de brug.
We maken wat foto’s van de Brug bij zonsondergang en eten wat. De avond word dan weer gevuld met wat spelletjes en op tijd naar bed. Morgen willen we richting Hamra park.
Zaterdag 26 september 2020.
Het is tegen half acht als Robert er uit gaat en met Stella gaat wandelen. Jeannette ligt nog heerlijk te slapen. Buiten is het miezerig, het uitzicht op de Högakustenbron is ook niet meer zo mooi als tijdens de zonsondergang gisteravond. Als we ietwat later aan het ontbijt zitten en Jeannette, de weervrouw, aangeeft dat de regen voor de hele dag gaat zijn herzien we onze plannen om naar Hamra national Park te gaan. De iPad en de wegenkaart worden er bij gepakt en we besluiten om van het slechte weer gebruik te maken om flink wat kilometers zuidelijk te maken.
We kiezen voor een camping langs het meer ten zuiden van Falun, al met al bijna 400 kilometer. We besluiten de E4 langs de kust te nemen, niet de mooiste weg maar het schiet wel op. Tegen 10 uur vertrekken we, de kilometers vliegen voorbij en voor we het weten is het alweer lunchtijd. We vinden weer een prima parking langs de weg. Na het eten nog even met Stella eruit en hup weer verder! Met nog een kleine honderd kilometer te gaan herinnert Robert zich ineens de website: Rondje Zweden. Een site van Nederlandse camping eigenaren in Zweden. Jeannette als navigator gaat gelijk zoeken en ja hoor, niet ver van waar we nu rijden is een camping. Hup planning weer omgegooid en op weg naar Falkudden camping in By Kyrkby.
We worden vriendelijk welkom geheten op de camping. We krijgen een mooi plekje toegewezen, althans we mochten zelf kiezen, en parkeren onze mobilhome. We komen even bij van de lange rit en gaan dan nog even wandelen met Stella en de camping verder verkennen. Robert neemt voor het eten nog even een douche en dan is het alweer donker. Tijd voor een spelletje in de camper. Hopen dat we morgen weer beter weer hebben.
Zondag 27 september 2020.
Deze ochtend op tijd vertrokken vanaf Falkudden Camping. Nadat we alles weer geloosd hebben en water bijgevuld, worden we vriendelijk uitgezwaaid door de eigenaar. Het weer is nog steeds niet al te best maar de verwachting is dat het droog zal blijven. Dus met goede moed op weg richting het Vättern meer, onze bestemming van vandaag.
Rond de middag stoppen we in Katrineholm om bij de Maxi ICA nog wat brood en andere boodschappen te halen. Dan op zoek naar een goeie plek voor de lunch. De eerste afslag die we nemen blijkt niets te zijn, dus weer terug naar de route. De tweede poging is echter een voltreffer, we belanden ergens aan het eind van een onverharde weg aan een meertje. Een heerlijke plek. We laten Stella even zwemmen en warmen voor ons een soepje op met brood. Op het moment dat we dan weer willen vertrekken blijkt de ondergrond toch wat drassiger dan gedacht, de banden slippen door en we komen niet van onze plek. Wat heen en weer steken, nog eens de wielen haaks op het pad zetten en het lukt Robert om weg te komen. Dat was toch wel even schrikken.
Dan verder naar onze bestemming, onderweg nog vlug even tanken, voor het eerst kunnen we sinds lange tijd weer eens met de DKV card betalen, en op naar Stocklycke Hamn onze CP voor vandaag. Als we aankomen op de locatie zij we zeer verrast, geen andere mobilhomes, alleen wat auto’s en wandelaars en dat op zo’n mooie locatie. Maar zodra we de camper willen parkeren merken we pas hoe ongelijk het hier is. Met onze twee oprij blokken lukt het ons niet om ons huisje recht te zetten. We lopen nog wat rond om een betere plek te zoeken maar besluiten dan verder te gaan. Een zes kilometer verder is nog een plek aan het water.
Bij Hästholmens Hamn we meer geluk, er is als eerste ook nog plek en we staan recht. We moeten wel iets betalen maar dan hebben we ook alle voorzieningen. Is niet nodig maar ok, dan werkt de Nespresso machine tenminste ook als we aan de stroom staan. We betalen in het restaurant en verlenen de omgeving. Het is een prima locatie. Als we even later in de mobilhome zitten zien we ineens iemand uitkleden en het water in gaan. Dat lijkt ons toch wel wat koud maar ok. Na het eten wandelen we nog wat met Stella en dan zit de dag er al weer op.
