Woensdag 29 oktober.
Een heerlijke rustige koude nacht was het vannacht. Volgens de weerapp heeft het 5 graden gevroren. Gelukkig hebben wij een tip van Rian gekregen zodat de kachel automatisch aan gaat en Robert er dus niet meer uit hoeft om dat zelf te doen. Maar ja als de timer staat om half 8 en je al om zeven uur wakker wordt door wat vrachtverkeer die langs komt is het lang wachten tot hij opspringt.
Gelukkig doet hij het en kan Robert er uit in een al wat opgewarmde mobilhome. Dan naar buiten met Stella. Daar is het nog behoorlijk koud. Het gras is nog aan gevroren en er hangt mist rondom ons heen. Maar niet getreurd we zien de zon zijn best doen en het is prachtig om te zien hoe de besneeuwde toppen langzaam zichtbaar worden. Vandaag staat voor ons in het teken van het bezoeken van ski gebieden waar we ooit zijn geweest.
De eerst op het lijstje is Obertauern waar onze kinderen hebben leren skiën. Het is maar een 30 kilometer als we een kompleet wit skidorp inrijden. We stoppen even bij het hotel waar we destijds verbleven en rijden dan verder naar het tweede ski-oord op onze lijst.
Het volgende doel is Hochkõnig. Het gebied van Muhlbach, Dienten en Maria Alm waar we ondertussen al drie keer zijn geweest. Het eerste dorp waar we doorrijden is Muhlbach. Toch vreemd om te zien zo helemaal groen. Hier ligt dus nog amper sneeuw en het duurt even voordat we ons kunnen oriënteren waar we nu zijn. Maar eenmaal het dorp door zien we toch de gezellige hut waar we al vaak curry worst hebben gegeten. Dan door naar Dienten, hier was onze eerste kennismaking met het gebied.
Leuk om het appartement terug te zien al kunnen we ons niet herinneren of het destijds ook al Emma heette. Vandaar is het nog een stukje rijden naar Maria Alm. Daar zijn we de laatste twee keer geweest. Als we daar ook aankomen herkennen we gelijk alles. Alleen mogen we niet door het dorp. Er schijnt gefilmd te worden en de weg is afgezet. We parkeren dus maar even tegenover de Apres ski bar en gaan dan te voet verder. We doen nog wat boodschappen en gaan dan weer door.
Vanuit Maria Alm is het toch nog wel even rijden naar ons volgende doel, Maurach. Jeannette is daar als kind een aantal keer geweest met haar ouders en wil het ook graag nog eens terug zien. Als we als eerste Saalfelden passeeen slaan op de rotonde niet rechts af maar gaan nu eens rechtdoor. We passeren als eerste Leogang, daarna nog meer skioorden maar de bekendste voor ons zijn toch wel Sõll en Kufstein. Vlak voor Maurach duikt dan eerst de Achensee op. Een schitterend meer tussen de bergen. Als snel vinden we Pension Klingler boven de Spar in de Dorfstrasse. Al heet het tegenwoordig Hotel Klingler. Het kost Jeannette toch nog wel wat moeite om zich alles weer voor de geest te halen, zoals waar is de ski lift, maar de herinneringen die boven komen zijn goud waard.
Na het bezoek aan Maurach was het de bedoeling om iets in de buurt te zoeken voor de nacht. Helaas is er niets bijzonders te vinden of het kost je flink wat euro’s. Omdat het nog maar drie uur is besluiten we dan maar om verder te rijden richting het Zugspitze gebied. Daar willen we iets gaan eten bij Gasthof Zum Schwanen. Waar we met 6Only verschillende jaren zijn geweest. Ook dit jaar willen we met Tom en Veerle tussen Kerst en Oud op nieuw die kant op te skiën. Deze keer dan wel met de mobilhome maar we mogen daar overnachten om de parking.
Helaas doet Google weer raar en stuurt hij ons over Duitsland er naar toe. Eigenlijk wilden we via de Fernpaß maar daar komen we te laat achter. Enige goed maker is dan wel dat we een stuk van de Deutsche Alpenstaße meepakken. Een route die nog op ons verlanglijstje staat. Het is tegen half zes als we aankomen bij Michael. Tot onze verbazing zien we dat er grote verbouwingen aan de gang zijn en lijkt alles gesloten. We parkeren de camper en wandelen achterom, daar lopen we de boss himself tegen het lijf in zijn werk kloffie met pet op. We herkennen hem toch en de begroeting is hartelijk. Uiteraard kletsen we wat en maken gelijk de afspraak dat we verder bij praten als we in december langs komen. Helaas voor ons zit een lekker etentje er dus niet in. Terug in de mobilhome gaan we op zoek naar iets anders voor de nacht. Net buiten Reutte vinden we wat. Het is helaas al donker als we daar aankomen.