Dinsdag 30 januari 2018
Vandaag staat de wekker iets vroeger 07:30 uur. We hebben een reis van zo’n 475 kilometer voor de boeg. Onze bestemming Knysna. Na het ontbijt betalen we onze openstaande rekening en nemen we afscheid van Knorhoek Gwennie’s Paradijs. We hebben de juiste dag gekozen om de vele kilometers af te leggen. Waar het bij het vertrek alleen nog maar bewolkt is, gaat dat al snel over in regen.
Op naar Knysna, we laten Stellenbosch al snel achter ons en komen bij Strand op de “grote baan” die ons richting George moet brengen 390 kilometer voor de boeg. De omgeving is niet spectaculair, kilometers akkerbouw afgewisseld met af en toe wat vee. Zelden een dorp of andere bezienswaardigheid.
In Rivieronderend stoppen we bij een naft station om te tanken en van chauffeur te wisselen. Johan neemt het over van Robert. Al snel blijkt dat het vanaf dan nog saaier wordt, we moeten om de paar kilometer stoppen voor wegwerkzaamheden. Het is Veerle die als eerste toegeeft aan de vermoeidheid en de ogen sluit, de rest geeft langzaam aan ook toe.
Na Stellendam is het gedaan met de onderbrekingen en weet den Baai ook het gaspedaal te vinden. Waarschijnlijk had hij niet in de gaten dat die bij auto’s waar het stuur links zit, gewoon ook aan de rechterkant zit.
Toch is de slaap bij Veerle niet diep. Zij is het die in de buurt van Albertina, als de akkerbouw weer plaats heeft gemaakt voor wat ruigere omgeving, in de verte de eerste twee olifanten ziet. Het is niet duidelijk of ze vastzitten of loslopen maar toch! Nummer 1 van de Big Five is binnen. Bij Mosselbay komen we weer in de bewoonde wereld en aan de zee. Het is ook hier waar we de grootste Township zien tot nu toe.
Knysna, we zijn er. De Nederlandse B&B eigenaar van Aestas staat ons al op te wachten. Hij is verbaasd als we met 6 uitstappen. Ze hadden 5 volwassen en een kleine Veerle van 1 jaar verwacht.
Guus komt wel wat nors over en knort nog na over het feit dat we met zes zijn. Hij helpt ons wel netjes met de koffers en doet zijn uitleg. De vrouw des huizes komt veel sympatieker over, zij regelt gelijk voor een transfer en het restaurant voor de avond.
Tijd om Knysna te verkennen. We lopen de straat of richting strand daar zouden wat restaurantjes zijn. Het centum zelf is, hoe zullen we het zeggen, iets te West Europees en te commercieel. Niet echt typisch Zuid Afrikaans. We eten iets in een wel typisch Afrikaans restaurant en drinken nog iets aan de haven.
Op de terugweg naar de B&B slaan we nog iets te drinken in voor vanavond. Terug bij Aestas komen we tot de ontdekking dat we nog tickets voor U2 kunnen bestellen. We kiezen voor Berlijn en dan begint het. Een ieder moet nog een account aanmaken op ticketmaster.de.
Bij Robert en Tom gaat het vrij soepel, Gwennie en Johan hebben meer moeite. Uiteindelijk lukt het ons alledrie om de kaarten te bestellen. Zowel Johan als Robert krijgen al snel de bevestigings mail. Bij Tom komt deze helaas niet. Wat blijkt Tom heeft een verkeerd e-mail adres op gegeven een andere Tom de Kort is nu even heel blij.
Na een telefoontje naar ticketmaster komt alles toch nog goed, we kunnen gaan genieten van ons diner bij Sirocco Bij Scirocco staat voor het eerst struisvogel op de kaart. Iets waar Veerle al dagen naar uitkijkt. Het blijkt een schot in de roos of zoals ze zelf zegt; alsof er een engeltje op mijn tong piest. ?
Dan zo maar terug naar Aestas voor een gezellige afsluiter na een rustige dag.
Woensdag 31 januari 2018
Vandaag staat er een Township tour op het programma. Iedereen heeft daar toch wel naar uitgekeken. Over wat we denken te gaan zien verschillende meningen. We gaan er vanuit dat het toch wel toeristisch zou zijn.
Om 10:00 staan we gereed bij het Shell station. Waar we een busje verwachten komt uit het niets onze gids Thuli aan gelopen. Een redelijk jonge meid die prima Engels blijkt te spreken, zeker als ze verteld dat ze al heel haar leven in een Township woont.
We krijgen een eerste uitleg over de Township. Er wonen volgens de officiële instanties zo’n 35.000 mensen, in praktijk lijken dat er veel meer te zijn. Dan komen nog twee mensen aangelopen die mee gaan. Dat was toch niet de planning. Weer lopen we tegen het feit aan dat ons Veerle te boek staat als 1 jarige ?
Tijdens de rit naar de Township wordt er door Thuli nog druk gecommuniceerd en uiteindelijk komt alles goed. Ook baby Veerle mag mee de Township binnen. Ook krijgen we te horen dat we gewoon alles mogen fotograferen, iets wat na afloop niet tegen dovemansoren blijkt gezegd.
Na de eerste meters in de Township vallen de meningen over commercieel al in duigen. Er is weinig commercieels aan. We starten dan ook tussen de shed’s, de krotten gemaakt uit planken en metalen platen. Wat wel gelijk opvalt is dat de mensen hier vrolijk en vriendelijk zijn.
Dan door naar onze eerste afspraak, en traditionele geneesvrouw. Zij woont al langer in de Township en heeft al een stenen huis. Een soort project waar huizen gesponsord werden door een van de vroegere presidenten.
We krijgen een hele uitleg over welke attributen (welke ze volgens ons gewoon uit het bos heeft gehaald) goed zijn voor welke kwaal. Van het opwekken van sexuele lusten van de vrouw tot aan het verdrijven van geesten. Gelukkig weet de jeugd in de Township wel beter en gaan naar de gewone dokter in de stad.
Op naar de Kindergarden, we komen onderweg eerst nog langs een High school, een mooi gezicht die tieners in hun school uniform en de koeien die los langs het hek lopen te grazen. De koe is een van de big five van de Township, de andere 4 zien we ook, hond, kip, varken en de geit.
Dan komen we bij de kleuters, wat een ervaring!!! We worden hartelijk welkom geheten en uit volle borst toe gezongen. Het echte Zuid Afrika gevoel is daar.
Door naar een supermarkt, het schijnt, zoals alle supermarkten, uitgebaat door een Somaliër. Een ruimte niet veel groter dan een doorsnee Belse living met alleen de hoogst nodige spullen. Hier kopen we iets te drinken en stappen weer in voor de volgende stop.
Onze lunch staat op het programma. We zijn uitgenodigd bij een vrouw thuis waar we in haar huiskamer mogen eten. Een voor de Township begrippen zondagsmaal wordt ons aangeboden. Maïsmeel, shakalaka saus, groentjes en kip. Het smaakt prima en met volle maag gaan we naar onze laatste afspraak, de schoenmaker.
In een oude stalen container maken we kennis met de schoenmaker, Joe de Cobbler. Een jonge gast uit Nigeria die drie jaar geleden zijn zaak begon. Vol passie verteld hij over zijn werk, welk hij geleerd heeft van zijn vader. Hier worden al snel de eerste souvenirs gekocht. Een tip van 20 rand levert ons al snel een hartelijke omhelzing op. Met een groepsfoto nemen we afscheid.
Het einde van de tour. Iedereen is er stil van. De Township het op ons alle toch wel een onvergetelijke indruk gemaakt. Allemaal hebben we toch een andere indruk gekregen van de Township!!
Eenmaal terug in Knysna besluiten we nog wat site seeing te doen. We starten met een bezoek aan The Heads. Twee hoge klifs die de ingang vormen tot het binnen water waar Knysna aan ligt. Het uitzicht is schitterend.
Na een koffie’tje en een heerlijke cake (carrot cheese of chocolate) bij een echt Zuid Afrikaans tentje, gaan we terug naar het Centrum. Even snel langs Olde’s om te reserveren voor vanavond en dan even over een lokaal marktje. Hier komen we toch wel een heel rare vogel met gele kam tegen.?
Terug bij de B&B krijgen we het goede nieuws van de punten van Romy. Daar drinken we er ene op! Omdat we toch in de stemming zijn doen we ook gelijk maar een serenade voor Frieda Uiteraard is Frieda hier heel blij mee.
Als we zijn bijgekomen van het lachen is het tijd om ons naar Olde’s te verplaatsen. Daar genieten we nog van een goed stuk vlees en een drankje! Morgen moeten we er vroeg uit om op tijd in Kirkwood te zijn voor onze eerste safari.
Donderdag 01 februari 2018
Vandaag extra vroeg het bed uit. We moeten weer onderweg, dit keer richting Kirkwood. Deze plaats ligt in de buurt van het Addo Elephant park, wat onze eerste kennismaking moet worden met de Big Five. Gelukkig hebben we gisteren al even contact gehad met Diederik van Lemon3 Lodge. Hij raadde ons aan om gebruik te maken van een private tour in Schotia Safari Private Game Reserve. Dat start om half 3 en zou tot 21:00 uur duren.
Onderweg naar Kirkwood rijden we door een veel mooiere omgeving als eerder tijdens onze trip naar Knysna. Toch nog een trip van ruim 300 km een groot deel door Tsitsikamma National Park. Hier passeren we ook de brug waar men naar eigen zeggen de hoogste bungy jump van de wereld hebben.
Ruim op tijd komen we aan in Kirkwood. Een echt Zuid Afrikaans dorp, slechte weg, en een drukte van jewelste. Even buiten het dorp tussen de citroen bomen vinden we onze B&B voor de komende nacht. Dit is toch wel iets beter en mooier als waar we in Knysna zaten.
We worden hartelijk ontvangen en wegwijs gemaakt. Het is jammer dat we hier maar een nacht verblijven. Na de spullen op de kamers te hebben gelegd vertrekken we al weer. Op weg naar Schotia. Onderweg stoppen we nog bij het Elephant house voor een lunch. Een mooi typisch Engels guesthouse waar we snel een sandwich eten.
Op naar Schotia. Eenmaal aangekomen melden we ons bij de receptie en horen we dat Nic onze Ranger van de dag is. We hebben geluk want Nic blijkt een vroege starter te zijn. In plaats van 15:00 ziin we al voor half 3 op pad.
Eenmaal in het park brengt Nic ons eerst naar een hoger gelegen plateau. Daar hebben we een schitterend uitzicht over het park. In de verte zien we al wat giraffen en een olifant. Na wat uitleg over het park gaan we verder op pad. Er duiken al snel verschillende antilopen en wratten zwijnen op. Dan opeens ziet Robert achter een struik een olifant. Nic rijd langzaam door en we staan opeens oog in oog met Millenium.
Wat een beleving, de camera van Robert en de iPhones van de anderen klikken onafgebroken. Dan gaan we verder opzoek naar de Buffel. We rijden veel paden af maar nergens iets te bekennen van onze tweede op de lijst van de big five. Via de radio horen we wel dat men ergens de giraffen hebben gespot, dus vervolgen we onze tour daar naar toe.
De giraffen zien we al van ver staan, wat een indrukwekkend gezicht. Een hele familie met kleintjes op de koop toe. Als toetje krijgen we nog een olifant erbij. We zoeken naar nog een familie olifanten maar buiten een mannetje ver in het bos zien we niets. Onderweg naar het tussendoortje, rijden we nog langs de locatie waar we ‘s avonds gaan eten. Daar aan een waterpoel zien we dan nog twee krokodillen.
Na het tussendoortje waar we wel aan toe waren gaan we het tweede gedeelte van het park in. Hier moeten de leeuw en de neushoorn zitten. We zoeken gelijk bij een waterpoel naar de leeuwen maar vinden ze niet. Op de radio horen we dat er een neushoorn is gespot. Vanuit de verte zien we al wat safari jeeps staan en al snel zien we onze nummer twee van de big five. Twee neushoorns Bonny en Clyde lopen op enkele meters van ons vandaan.
Opeens horen we gebrul van een leeuw. Via de radio horen we dat hij iets verder gespot is. Als we achterlangs de neushoorns weg willen rijden wordt het mannetje ietwat agressief hij komt even dreigend richting ons gelopen maar besluit gelukkig toch verder zijn weg te gaan. Een paar honderd meter verder ligt hij dan, de king of the jungle, onze nummer 3, de leeuw. Wat een schitterend beest. We blijven hem even volgen en gaan dan terug naar het andere kamp voor ons diner.
Zodra we het andere kamp terug ingaan zien we dan eindelijk onze nummer 4, de buffel. Dan besluit onze ranger Nic toch nog even een omweg te maken. In een waterpoel boven op een heuvel zien we dan nog twee nijlpaarden. Het kan niet op.
Dan het eten, in een mooie lodge krijgen we een lekkere maaltijd voorgeschoteld. Ook zien we hier de andere kant van onze ranger Nic. Hij blijkt een begenadigd tekenaar te zijn. We zien enkele van zijn schitterende houtskool tekeningen tentoongesteld staan.
Het einde nadert, we moeten in het donker nog terug naar ons begin punt. Nic heeft gelukkig geen haast en laat ons nog vele mooie dingen zien in het donker, met als hoogtepunt familie olifant. Wat een afsluiter!! Vol mooie herinneren aan een schitterende dag rijden we terug naar onze B&B Lemon3 Guesthouse, om daar nog een lekker afsluiter te nuttigen!
Vrijdag 02 februari 2018
Vandaag konden we iets langer blijven liggen. Er staat een verplaatsing op het programma en wel de vlucht met South African Airways van Port Elisabeth naar Johannesburg. Daar vandaan trekken we dan door naar Pretoria, voor ons bezoek bij Cees Hopstaken.
Het uitslapen blijkt geen succes want de werkmannen bij Lemon3 Guesthouse zijn al vroeg bezig. Uiteindelijk zitten we allemaal al voor half negen aan het ontbijt. Na het ontbijt pakken we de auto in, en vertrekken richting Port Elisabeth. Mooie lange wegen door mooie natuur. In de buurt van Port Elisabeth duiken de townships op. Die zien er toch wel wat minder fris uit als we hebben gezien in Knysna.
Op het kleine vliegveld leveren we onze vriend de VW transporter in en stappen op het vliegtuig richting Johannesburg. Na een vlucht van een kleine anderhalf uur met veel turbulentie en een onweersbui op de koop toe, landen we in Johannesburg. Master staat al klaar en brengt ons naar Pretoria. We stoppen als eerste op een bedrijf met allemaal hoogtewerkers, hier zien we Cees, waar onze reis naar Zuid Afrika allemaal mee is begonnen.
Na een korte rondleiding van Cees gaan we ergens iets drinken. Al snel komen de oude verhalen van vroeger naar boven. Super gezellig zoals we al van te voren hadden gehoopt. Ook horen we dat vandaag Marlies de moeder van Cees jarig is. We worden uitgenodigd om ‘s avonds ergens iets te gaan eten.
Omdat we om 19:00 uur moeten gaan eten, besluiten we om kwart over 6 om toch maar eens te vertrekken naar B&B&B Guesthouse om ons op te frissen.
Bij aankomt bij het Threebees Guesthouse vallen onze ogen open van verrassing. Wat een schoonheid is het Guesthouse. Tom en Veerle krijgen de honeymoon suite, Robert en Jeannette een andere schitterende kamer en Johan en Gwennie krijgen een appartement. Alle andere kamers die we hiervoor gehad hebben vallen hierbij in het niet!! Ondertussen breekt er een hevig onweer los, niet te doen hoeveel water er valt, in Kaapstad zouden ze er jaloers op zijn.
Aangekomen bij Crawdaddy zien we de jarige Marlies, ook hier is het weerzien hartelijk. We genieten van het gezelschap en oude herinneringen vliegen over de tafel. Al met al een super geslaagde avond vol met oude herinneringen en verhalen. Dit gaat een leuke week worden!
Zaterdag 03 februari 2018
Onze eerste nacht in Pretoria zit erop. Iedereen verschijnt uitgerust aan het ontbijt. Het is goed bevallen. Het ontbijt is prima Robert neemt weer de Engelse variant. Witte bonen in tomatensaus, scrambled eggs, bacon en een sausage.
Na het ontbijt vertrekken we op aanraden van Marlies naar de Vintage fair. Voor het eerst dit verlof gaat Tom rijden. Binnen no time gaat het al verkeerd. We zitten op de tolweg. Twintig rand armer en een omweg van een aantal kilometer later zitten we weer op de juiste route en komen we aan bij bergtuin. Ter info het fout rijden was niet alleen Tom zijn schuld?
Bij de Vintage fair worden we al opgewacht door Marlies en Cees. We wandelen wat rond en de mannen nemen al snel plaats op een terrasje. De dames kuieren nog wat rond voordat ze aansluiten bij de mannen. Even later komt Yonee met de kids (Alyssa en Lika) ook erbij. De twee meiden zijn super lief en Veerle mag dan ook gelijk mee met Alyssa visjes kijken.
Johan heeft nog een verrassing voor Marlies en Cees in de vorm van een videoboodschap van Dre Baijens een jeugdvriend van Cees.
Dan vertrekken we samen met Cees richting Menlyn, een supergroot super modern winkel centrum zoals we nog niet eerder hebben gezien. We starten bij het HardRock café. Even later in de Mall zijn alle merken aanwezig. Ook vinden we hier een Lindt winkel, hier moet uiteraard wat chocola worden gekocht. Even later stoppen we bij Plaka, een Grieks restaurant om iets te eten. Een soort van Griekse tapas word door Cees gekozen en is snel binnengewerkt.
Op de terugweg zetten we Cees thuis af en drinken nog iets samen alvorens we vertrekken naar de supermarkt om iet te eten te halen voor de braai vanavond.
Terug bij Threebees nemen we nog eerst een duik in het zwembad. Dan naar het buitenterras, tijd voor de braai. We hebben een lekker stukje vlees. Onze eerste BBQ van het verlof
Als afsluiter nog een potje pool!
Zondag 04 februari 2018
Vandaag stond Ukutula op het programma. We zouden pas rond 11:00 uur vertrekken dus we hadden wat rust in de ochtend. Voor het ontbijt hebben Robert en Jeannette al gezwommen en na het ontbijt was het tijd voor een wedstrijdje vogelepiek! Winnaars zijn uiteindelijk Jeannette, Tom en Robert. Ook hebben we geleerd dat je een pijl in het bord niet op de grond moet zoeken
Dan vertrekken we naar Ukutula, een tocht van ongeveer een 75 km. Op het eind op onverharde wegen waardoor we behoorlijk door elkaar geschud aankomen bij het park. Eenmaal binnen zien we een mooi verzorgt park met schitterende accommodaties. Een vriendelijke vrouw brengt ons naar onze tafel op een terras aan het zwembad. Daar krijgen we eerst onze lunch, de dames vegetarisch en de mannen kip.
Na de lunch worden we eerst meegenomen naar wat dieren die ze hebben gekregen en die niet meer terug kunnen in de natuur omdat ze teveel kippen en andere dieren doden waardoor ze zeer waarschijnlijk snel afgeschoten zullen worden. We zien de caracal de serval en de black footed cat.
We lopen verder en zien een cheetah een prachtig slank beest. Bij de volgende ren zien we al iemand een cheetah door het hek een aanraken. Het wordt nog mooier, wij gaan de ren in en mogen de cheetah aaien. Toch wel apart om zo naast zo’n beest te gaan staan en aan te raken.
Op naar de volgende stop, de leeuwen welpen van 4,5 maand. Er liggen er vier op een veld waar we binnen mogen. Aarzelend beginnen de eerste de leeuwen te aaien. Niet over de oren en in het gezicht en niet aan de poten, verder mag alles. Een super irritante Duitser vind het nodig om toch aan de oren te zitten, hij wordt beloond met een flinke uithaal van een leeuwen klauw, waarbij het bloed over zijn arm stroomt, net goed!!!
Wij genieten met volle teugen en vinden het jammer dat we weg moeten. De teleurstelling is snel verdwenen als we de ren binnen stappen waar de 5 to 10 weken oude witte leeuwtjes en twee tijgertjes rondlopen. Gelukkig hebben de tijgertjes al snel in de gaten dat de Duitser een astranterik is en ze bijten hem in zijn been wij hebben de tijd van ons leven met de welpjes en gaan gelukkig naar de bar om wat te drinken.
Na de drankjes gaan we naar de grote leeuwen, we krijgen eerst een rondleiding langs een operatiezaal een lab en de frigo’s waar bloed en sperma word bewaard, het is hier tenslotte een laboratorium waar men probeert leeuwen te kweken. In de operatie kamer is echter een een hoop volk. Het schijnt dat ze daar vandaag kunstmatige inseminatie gaan doen bij een witte leeuwin. Dan komt de baas van Ukutula bij ons en geeft aan we operatie mogen zien.
Vlug maken we de rest van de ronde langs de volwassen hyena’s, de witte leeuwen, tijgers en de mannetjes leeuw af om zo snel mogelijk terug te zijn bij het operatie kwartier om alles te kunnen volgen. Het is niet te geloven dat we dit in het echt mogen zien! Helemaal in de wolken van wat we hebben gezien lopen we terug. Dan zien we nog de hopelijke toekomstige vader die net wakker is na zijn verdoving. Prachtig om hem zo slaapdronken rond te zien lopen in een kooi.
Onze tour zit er op, we lopen terug naar de bar om nog iets te drinken, en zien bij toeval ook nog een krokodil in een watertje, het kan gewoon niet op.
Terug bij Threebees on kwart voor 6 horen we van Master dat we bij Cees en Yonee worden verwacht om 18:00 voor een braai. Iedereen snel onder de douche en weg zijn we weer. Eenmaal aangekomen bij Zambezi checken we in en rijden naar het huis van Cees en Yonee. We praten gezellig bij en spelen met de kids. Even later steekt Cees de braai aan en kunnen wij genieten van een heerlijk stuk vlees en de andere gerechten die Yonee heeft gemaakt.
Na een geslaagde avond waar we weer veel geleerd hebben over Zuid Afrika en veel oude herinneringen hebben opgehaald vertrekken we weer naar het Guesthouse. Het was een meer dan geslaagde dag!!
Maandag 05 februari 2018
Vandaag is het feest, Tom en Veerle zijn 25 jaar getrouwd. Ter ere hiervan mochten zij bepalen waar we vandaag heen zouden gaan. De gedachte was dat eerst naar Lesedi cultural village zouden gaan en daarna naar Glen Afric waar je kan wandelen met olifanten.
Helaas was het laatste niet mogelijk omdat er op maandag alleen maar scholen mogen komen. Dus dan alleen naar Lesedi. Dit is een cultureel dorp waar men de oude stammen van Zuid-Africa in ere houd. De stammen die hier “wonen” zijn; Zulu, Xhosa, Pedi, Ndebele en Basotho.
Dus na het onbijt vertekken we die kant op. Robert is de chauffeur van dienst en dat hebben we geweten. Als eerste ziet hij een drempel over het hoofd. De hele auto vliegt bijna met het hoofd tegen het dak. Ook blijkt de pinker een probleem. Steevast als er links of rechts afgeslagen moet worden zet Robert de ruitenwisser aan in plaats van de richtingaanwijzer
Na een uurtje rijden komen we aan bij Lesedi. We worden welkom geheten door mensen in traditionele kledij met zang en dans. Omdat de rondleiding pas om half twaalf zal starten kijken we wat rond bij de winkeltjes waar ze souvenirs verkopen. Alles staat in het teken van de oude stammen van Zuid Afrika.
Dan worden we opgehaald door onze gids. We worden in een grote zaal geloodst en krijgen een uitleg over de verschillende stammen, aangevuld met een film. Aansluitend krijgen we een rondleiding langs de verschillende dorpjes nagebouwd in originele stijl van vroeger.
Al bij het eerste dorp eist een struise vrouw uit Alaska alle aandacht op, zij heeft voorstudie gedaan en heeft op alle vragen een antwoordt, en zijn er geen vragen dan heeft zij zelf wel een vraag in de vorm van een aanvulling van de gids. Je zou haast denken dat Alaska naast het dorp van die irritante Duitser van gister ligt. ?
We gaan stam voor stam af, het valt wel op dat de mannen steeds mogen gaan zitten en dat de vrouwen moeten blijven staan. Ook het feit dat een vrouw maar 11 koeien moet opbrengen wijst erop dat de dames niet veel hadden in te brengen in die tijd. Even later krijgt Tom via een uitleg toch wel in de gaten dat vrouwen toch wel iets te zeggen hadden. ?
Na alle dorpen te hebben gezien worden we uitgenodigd in een soort van theater. Hier worden we getrakteerd op traditionele zang en dans. Als laatste krijgen we een lunch voorgeschoteld, struisvogel, krokodil, lams en kip worden gepresenteerd in een buffet. Voor sommige van ons is vooral krokodil wat ze nog nooit eerder hebben gehad.
De lunch bevalt prima en we gaan terug naar de winkels om wat souveniers te kopen. Na afloop gaan we terug naar Threebees, maar niet voordat we eerst langs de drankhandel zijn geweest om wat bier en brandewijn hebben gehaald. Brandewijn met Cola is toch wel het drankje wat we hebben leren kennen hier in Pretoria.
Terug aan het Guesthouse willen we een duik in het zwembad nemen maar we worden weer verrast door een regenbui. Een gezellige aperitief met een spelletje vogelepiek is het gevolg. Toch moeten we de hulp van onze lezers vragen. Als je een broek op de grond legt en je plast aan de binnenkant waar de binnenbroek zit. Plas je dan op of in je broek? ?
‘s Avonds gaan we naar O’ Galito. We beginnen met een lekkere bubbel als starter. Als hoofd maal gaan we voor de struisvogel, lam, en vis. Het is echt genieten. We sluiten af met een traktatie van het bruidspaar bij Crawdaddy. Het is een waardige afsluiter van een bijzondere dag!