Dinsdag 06 februari 2018
Omdat we gisteren niet naar Glen Afric konden hebben we dat voor vandaag gereserveerd. We hebben een afspraak om 14:00 uur dus de hele ochtend hadden we vrij.
Een rustig ontbijt is het plan, helaas valt de stroom uit en zitten we zonder koffie, maar ook internet. Dan maar omkleden en in het zwembad..Het is al behoorlijk warm dus de afkoeling van het water is heerlijk. Rond half 12 als Master terug is beschikken we weer over elektriciteit. Een half uurtje later vertrekken we naar Glen Afric. Het is dezelfde route als gisteren dus jammer dat we dat gisteren niet konden combineren.
Aangekomen bij Glen Afric worden we al opgewacht door zebra’s. We zijn ruim op tijd dus nemen we plaats in het restaurant voor een snelle lunch. Snel blijkt in Zuid Afrika toch wel iets anders als bij ons. Net op tijd kunnen we afrekenen en lopen naar de receptie. Omdat Master voor ons heeft gereserveerd weten we niet wat ons te wachten staat. We krijgen de safari tour voorgeschoteld. In een open jeep rijden we het park in. Het blijkt dat Glen Afric een locatie is waar veel scene’s uit films worden geschoten. Ook de serie “Wild at Heart” schijnt hier opgenomen te zijn.
Glen Afric blijkt een klein park te zijn. Al snel zien we Gnoes, zebra’s en verschillende antilopen. Ook van die kleine zwijntjes lopen volop rond. Dan gaan we naar de grotere roofdieren. We zien de leeuwen en tijgers. Dan krijgt de gids een berichtje dat we richting de olifanten kunnen.
Hier begint het pas echt leuk te worden. Ineens zien we drie olifanten uit het bos komen met twee begeleiders. We stappen uit de jeep en lopen richting de olifanten. Ze zijn net in bad geweest en lopen constant met zand te gooien. We laten ze even hun gang gaan. Het doet toch wel raar als ineens zo’n olifant dan jou riching op komt. Robert kan er over meepraten. Hij schrok zich kapot nadat hij een foto nam en ineens de olifant op zich af zag komen. Hij duikt snel achter de anderen. ?
Even later komen we los en lopen zonder vrees richting de olifanten. Alhoewel Veerle en Gwennie krijgen het nog even benauwd als zij gesandwiched worden door twee olifanten. Toch zijn we weer in de wolken van wat we beleven. Dan gaan we weer terug richting de leeuwen. Hier blijkt dat Robert wel talenten heeft als leeuwen temmer. Een van de leeuwinnen volgt hem op de voet.
Terug bij het Guesthouse worden we al opgewacht door Marlies. We nemen plaats op het terras. Een Nederlands koppel uit Breda komt erbij, en er worden veel ervaringen en verhalen gedeeld. Een telefoontje naar Cees is genoeg, hij komt ook af. Het is weer een avond waar we nog lang over zullen napraten.
Woensdag 07 februari 2018
Nog een laatste safari. Om half 4 gaat de wekker want we willen op tijd vertrekken om zo vroeg mogelijk het park in te gaan. Ons is gezegd dat je dan de meeste kans zou hebben om de dieren te zien.
Vol goede moed vertrekken we bij Threebees. In de lucht zien we om de haverklap lichtflitsen, het bliksemt en het regent. De navigatie stuurt ons weer eens over binnenwegen. Een drama is het. Slechte wegen, slecht verlichte negers maken de rit niet gemakkelijk. Maar als iedereen is ingedut, uitgezonderd chauffeur Robert en copiloot Veerle, zien we drempel over het hoofd. Iedereen is gelijk weer wakker.
Iets over zes staan we bij de ingang van Pilanusberg. Opgewonden rijden we het park in, hier zit namelijk de gehele big five. Op goed geluk zoeken we onze weg in het park. Als snel zien we de eerste antilopen, aapjes, zwijntjes en zebra’s. Iets later roept Johan ,Olifant!!’ Het blijkt echter een neushoorn. Een vergissing die later ook nog door Robert wordt gemaakt.
We komen aan bij het restaurant midden in Pilanusberg, tijd voor een koffie. Al snel zijn we het er over eens dat het in zo’n groot park moeilijker is om beesten te vinden. Al iets minder gemotiveerd gaan we verder. Kilometer na kilometer zien we niets anders dan zebra’s, antilopen gnoe’s. Op eens ziet Veerle in de verte iets anders, het blijken buffels, nummer twee van de big five vandaag. Buiten nog jackel, wat rare vogels en uiteraard neushoorns!
Onze moed begint te zakken, Tom laat al zacht vallen dat het voor hem wel genoeg is. Dan gaat het snel, we zien een jeep met ranger en die blijven we volgen. Al snel zien we een nijlpaard en wat later staan er ineens 4 neushoorns voor onze neus op de weg. Het begint leuker en leuker te worden. Tijdens een plas pauze boven op een heuvel zien we ook de eerste giraffen.
Iedereen is weer wakker en gemotiveerd om dieren te zoeken. We zien nog nijlpaarden die opspringen in het water, en Johan heeft bijna een giraffe op zijn auto, ongelofelijk dat je zo’n beest niet ziet. Dan ineens stopt hij de auto, een paar meter achteruit en we zien eindelijk de eerste olifanten. Even later zien we een hele groep, we proberen die richting op te rijden en plots staan we midden tussen familie olifant. Wat een prachtige ervaring, van supergrote olifanten tot een baby van net een meter hoog.
Snel rijden we rond om ze nog te volgen, we zien nog wel andere olifanten maar de kudde zien we niet meer. Voldaan gaan we terug naar het restaurant om iets te eten. Tot onze verbazing staat pal voor het terras een giraffe en wat kudu’s, hoe veel mooier kan een locatie zijn om te eten.
Bij het restaurant hangt nog een kaart met daarop de plaatsen waar dieren gespot zijn vandaag. We besluiten nog de leeuw te zoeken maar op de plaats waar hij gezien zou zijn vinden we hem niet. We verlaten het park en gaan richting Sun City. We hadden er wel wat hoge verwachtingen van maar wat een deceptie was dat, we zullen er verder maar geen woorden over vuil maken. We zijn snel weer vertrokken.
De terugreis gaat een stuk vlotter, we besluiten de navigatie niet te volgen en zijn een stuk sneller terug bij het Guesthouse, tijd voor een lekker fris pintje! Iedereen is best wel moe na zo’n lange dag. We besluiten dan ook iets bij Kentucky Fried Chicken te gaan halen. Op tijd naar bed vanavond. ?
Donderdag 08 februari 2018
Onze laatste volledige dag in Zuid Afrika. Buiten op visite bij Marlies staat er niets op het programma. Voor het eerst hebben we afgesproken dat we uitslapen. Helaas hebben we dat niet doorgegeven aan het personeel. Om iets voor 07:00 worden we al bruut gewekt door het personeel van het Guesthouse. Wat een kippenhok is dat zeg. Alleen Johan en Gwennie hebben er minder last van, zij liggen dan ook beneden in een appartement.
Omdat we pas om een uur of elf hebben afgesproken bij Marlies besluiten we eerst maar ons potje vogelepiek af te maken. Tegen elf uur vertrekken we voor een koffietje naar Marlies. Ook zij woont in een urbanisatie in Pretoria, ongeveer drie kilometer van ons Guesthouse. Het duurt even maar dan hebben we het toch gevonden.
Marlies heeft er werk van gemaakt. Bij de koffie komt ze al met een soort Afrikaanse krentenbollen. Na een kop koffie word er al snel overgeschakeld naar een pintje en brandewijn cola. De oude verhalen en verhalen over het huidige leven In Pretoria vliegen over tafel. Ook Cees komt nog langs. Wat hebben we het toch goed hier in Zuid Afrika.
Robert mag al snel wat werk verrichten aan de laptop van Marlies. Maar dat kan de pret niet drukken. Alles is snel geregeld. Dan op naar onze ronde langs de Guesthouses van Cees. Niet te geloven wat hij hier in die jaren al heeft bereikt! We zien drie mooie Guesthouses.
Dan gaan we nog aperitieven bij Threebees. Als afscheid hebben we Cees, Yonee en Marlies vanavond uitgenodigd voor een etentje. We gaan eten bij O’Galito waar we eerder deze week al zijn geweest. Zoals al de hele week hebben we weer een supergezellig avond.
Na het eten nemen we afscheid. Morgen moeten we terug naar huis. Het was een supervakantie die we niet snel zullen vergeten. Cees, Yonee en Marlies hartelijk bedankt voor de gastvrijheid en de tijd die jullie voor ons hebben gemaakt!! We hopen jullie snel te mogen ontvangen in België!!
Vrijdag 09 februari 2018
Onze laatste dag is aangebroken. De laatste keer worden we wakker in Threebees guesthouse. Voorlopig de laatste keer lekker buiten op het terras ontbijten. Wat gaan we dat missen. Na het ontbijt is het tijd om onze koffers te pakken. We mogen een kamer houden om vlak voor het vertrek ons nog even op te frissen. Omdat de honeymoon suite van Tom en Veerle de grootste badkamer heeft worden alle spullen daarheen verplaatst.
Dan gaan we nog even naar Traders, een echte zwarte markt met allemaal “rommel”. Daar zijn we naar een half uurtje toch wel uitgekeken en gaan door naar Kollonade, een groot winkelcentrum. Daar nemen we op aanraden van Marlies plaats bij Ocean Basket. Een vis en sushi restaurant. Hier bestellen we twee sushi en twee vis platters. Een berichtje naar Cees is genoeg. Bestel voor mij maar een vis platter en een sparkling water, ik kom eraan, is het antwoord.
Gezamenlijk genieten we nog van de lunch en dan is het tijd om ons op te frissen bij het Guesthouse. Om half 5 zullen we door Master naar het vliegveld worden gebracht. Het zit er nu echt op! Opeens komt Marlies nog binnen. Ze heeft nog wat problemen met de laptop, die door Robert worden opgelost.
Iets voor half vijf horen we de motor van Cees aankomen bij de Guesthouse. Master zat nog vast in Johannesburg en ging het niet halen. Gevolg Cees brengt ons naar het vliegveld samen met een van zijn werknemers.
Alles komt goed en we zijn ruim op tijd voor onze vlucht met de A380 van Air France. De vlucht gaat voorspoedig en tegen 05:45 landen we in Parijs waar het behoorlijk heeft gesneeuwd. Das toch wel een hele omschakeling. Nu op naar onze laatste vlucht naar Amsterdam.