Maandag 14 September 2020.
Vandaag is het zover, we vertrekken richting Zweden met als doel om rendieren, de eland en het noorderlicht te zien. We hebben lang getwijfeld waar we heen zouden gaan in deze Corona tijden maar het is dus Zweden geworden. Omdat we het weekend nog een logé hebben gehad, namelijk onze Quan, een blindengeleidehond van BGHSG, die wij hebben mogen socialiseren vertrekken we pas vandaag. We hebben met Johan, het baasje van Q afgesproken om 14:50 op het station van Hasselt. Terwijl Robert de mobilhome parkeert gaat Jeannette op pad met Q naar Johan.
Nadat Jeannette hen beide weer veilig op de trein heeft gezet is het voor ons tijd om echt weg te gaan. We willen morgen via het pontje over de Elbe gaan om zo de files bij Hamburg te omzeilen dus pakken we na het Ruhrgebied de A1 richting Osnabrück. Zo rond half 8 komen we aan bij Camperplaats Familie Arendröwer in Lotte, een prima plek waar we 7 euro betalen voor de plaats inclusief stroom. Daarnaast zijn er buiten de mooie natuur geen voorzieningen. We staan er met 3 mobilhomes en dat is ook wel genoeg. We staan we heerlijk in het bos, je hoort op de achtergrond wel iets van de snelweg maar voor ons is dat geen probleem. Dat vonden ook de ree’tjes die Robert tegenkwam in het bos toen hij was wandelen met Stella.
Na een bord soep met wat brood drinken we nog wat en bekijken we waar we morgen heen zullen gaan. We willen rijden tot vlak voor de grens bij Denemarken omdat we alleen maar rechtstreeks erdoor heen mogen als Belgische inwonenden. Niet veel daarna duiken we het bed in. Morgen weer verder.
Dinsdag 15 September 2020.
Ondanks dat we allebei goed hebben geslapen waren we toch al om 07:00 uur wakker. Op zich geen probleem want we moeten toch zo’n ruim 400 kilometer afleggen vandaag. Dus toch maar eruit dan. Zodra Robert samen met Stella de mobilhome uitstapt zien ze in het pad erlangs als de reeën staan. Zodra ze Stella zien vluchten ze het bos in. De dag kan slechter beginnen! Na het ontbijt en een bakkie lekkere koffie is het tijd om te vertrekken. We besluiten toch om gewoon over Hamburg te rijden en dat pakt wonderwel goed uit. Geen kilometer file rond de Hanzestad.
Iets ten noorden van Hamburg word er nog getankt alvorens we verder trekken richting Flensburg. Omdat wij als Belgische inwoners in verband met Corona niet mogen verblijven in Denemarken willen we vlak voor de grens nog overnachten. Morgen trekken we dan in een ruk door naar Zweden.
Als we aankomen op CITTI park Flensburg parkeren we onze mobilhome en gaan wat inkopen doen in de supermarkt. Uiteraard de nodige alcoholische versnaperingen daar die in Zweden natuurlijk ietwat duurder zijn. Omdat de camperplaats verder niets om het lijf heeft als een gewone parking hebben we besloten om door te rijden naar Jarplund. We rijden naar Campingplatz Jarplund. We zijn te vroeg want de receptie is weer om 15:00 uur open. Niet veel later installeren we ons op de camping. Het is erg rustig, en als we even verkennen zien we dat de meeste plaatsen leeg staan. Het sanitair op Jarplund is prima, ietwat gedateerd maar schoon en voldoet prima.
Helaas is er in Jarplund ook verder niet veel te beleven maar gelukkig is het weer prima en genieten we van het mooie najaarszonnetje. Na het eten loopt Robert nog een rondje met Stella naar het veldje op de camping. De mist komt al opzetten en het is dus tijd om alles droog binnen te zetten. Na een heerlijke douche hangen we nog wat in de mobilhome voordat we naar bed gaan. Morgen naar Zweden!
Woensdag 16 September 2020.
Vanochtend al voor 07:00 uur worden we wakker door Stella. We proberen het nog wat te rekken maar dan gaat Robert er om zeven uur toch uit om haar buiten te laten. Niet veel later is Jeannette er ook uit en begint het ochtend ritueel, koffie, ontbijt en wassen. Daarna is het tijd om te vertrekken. Nog even vuil water lozen, toilet legen, de camper schoonvegen en we zijn vertrokken. Op naar Zweden.
Al snel zijn we bij de Deense grens. Waar we van te voren een camping hebben geboekt omdat we bewijs moesten hebben voor een doortocht, blijkt dit allemaal overbodig. Een uiterst vriendelijke douanier staat ons even te woord en we mogen zonder verdere vragen door. De tocht door Denemarken is op de drie grote bruggen na niet bijzonder en we zijn dat ook blij als we de Øresund Bridge over zijn en zelfs zonder gecontroleerd te worden Zweden binnen rijden.
Zoals al gezegd hebben we van te voren onze eerste nacht in Zweden gereserveerd en wel op Barsebäckstrand Camping. Een 20 kilometer van te voren stoppen we nog om te tanken en pakken gelijk een milkshake bij de McDonalds. Het valt direct op dat er van Corona weinig te merken is hier.
We ontwijken de drukte en gaan snel verder richting Barsebäck. Ons verblijf voor vannacht blijkt een prima kleine camping te zijn aan het strand. Na wat geklungel met de stroom staan we mooi op tijd op onze plek. Na wat rondwandelen gaan we eens bekijken waar we morgen heen zullen trekken. Uiteindelijk komen we er op uit dat we richting Store Mosse Nationalpark gaan en vandaar verder kijken.
Tegen het eind van de middag wanneer de wind aantrekt komen op het strand voor ons ineens allemaal kite surfers in actie. Tijdens het koken genieten we van het schouwspel wat ze vlak voor ons laten zien. ‘S avonds blijft het hard waaien. Tegen de tijd dat we gaan slapen voelen we de mobilhome heen en weer schudden door de wind.
Donderdag 17 September 2020.
Stella had zich beter gedragen als gister. Robert werd als eerste om half 8 wakker, met koude voeten wel te verstaan. De wind was wel gaan liggen maar het was een stuk frisser. Dan maar opstaan en met Stella naar buiten. Eerst de kachel aan voor Jeannette en een lange broek, voor het eerst dit verlof, en een dikke trui. Eenmaal buiten viel het al met al nog wel mee. De korte broek kan straks toch weer aan, allez voor Robert dan.
Tegen half tien rijden we Barsebäckstrand Camping af. We vertrekken richting noorden langs de kust en trekken daarna het binnenland in de bossen tegemoet. Rond de middag parkeren we op de Camperplaats bij Store Mosse Nationalpark. We besluiten de wandeling van bijna 5 kilometer te nemen en wandelen door de bossen over een pad waar grotendeels planken liggen om overheen te lopen. Het is een mooie route door een mooi gebied.
Eenmaal terug bij de mobilhome eten we een soepje en dan is het tijd om verder te trekken richting het Vänern meer. Het Vänern meer is het grootste meer van Zweden en het derde grootste van Europa. We hebben daar een mooie CP gevonden langs het meer bij een oude steenhouwerij, Råbäcks Hamn och Stenhuggeri. Tegen half vijf komen we aan, het laatste stuk over onverharde wegen maar we hebben geluk, er is nog plaats. Van een Zweed, een oud motorcrosser die België kende van Lommel waar hij nog de GP had gereden, begrijpen we dat het hier normaal altijd vol staat.
De camperplaats is dan ook een mooie plek, de lokatie is prachtig, pal aan het meer. Je hebt er een droog wc en kan je afval kwijt in vuilnisbakken. Helaas is de steenhouwerij vandaag gesloten maar er schijnen ook rondleidingen gegeven te worden. Even verderop zit nog een klein jachthaventje en je loopt hier zo de bossen in. Een topplek dus.
Als we wat later aan het koken zijn zien we al dat de zonsondergang hier wel eens heel mooi kan zijn. En we krijgen gelijk na de afwas kunnen we heerlijk genieten van een super zonsondergang. Heerlijk om de dag mee af te sluiten. Als we weer in ons huisje zitten word de route voor morgen besproken. We drinken nog iets en dan is het al weer tijd om te gaan slapen.
Vrijdag 18 September 2020.
Vanochtend ging om 07:00 uur de wekker, Stella wel te verstaan. Het was koud dus we hadden nog niet echt zin om op te staan. Uiteindelijk is Robert toch opgestaan om Stella uit te laten en de kachel aan te zetten. Als je eenmaal buiten bent is het toch niet al te koud, zeker niet als het zonnetje begin te schijnen. Robert duikt echter toch nog even onder de dekens maar niet veel later staan we beide toch op. Een lekker bakje koffie ouderwets gezet met water koken, we staan immers zonder stroom, doet wonderen.
Dan is het tijd om verder te gaan. Verder richting noorden want de poolcirkel is nog steeds ons doel. We volgen vandaag Veelal de 26 een lange weg richting het noorden. Rond half twaalf stoppen we bij Naturreservat Högbergsfältet. Dit is een oud mijnwerkers reservaat waar de oude resten van de mijngrachten enzovoort nog te zien zijn. Het is toch wel mooi om te zien, de oude ingevallen gangen en de ruïnes van de gebouwen. We lopen zelfs nog door de Nils Torstensgruva, een gang die nog wel intakt is, waar we een mooi zicht hebben op een ingevallen gang.
Terug bij de mobilhome eten we een soepje en vervolgen onze weg naar Nusnäs. Dit dorpje is bekend om zijn Dalepaardjes fabriek. Uiteraard willen we daar even kijken. Gelukkig zijn we nog net op tijd, want het blijkt dat alles al om 16:00 uur sluit. We kijken wat rond in de winkel en Jeannette koopt een origineel rood Dale paardje en Robert houd het bij een metalen mok met daarop een eland. We gaan nog snel even een andere shop binnen waar we nog een Zweeds vlaggetje voor Jeannette haar rugzak scoren en dan is het al weer gedaan. Alles is dicht.
De camperplaats Nils Olsson Dalahästar vlak voor de winkeltjes is helaas niets meer dan een gewone parkeerplaats, niet echt uitnodigend om de nacht door te brengen. We besluiten dus door te rijden naar een andere CP aan de oever van het Silvaner meer. We kijken naar twee plaatsen maar besluiten toch om de plek aan de haven te nemen, Nusnäs Hamn. Als we parkeren zien we dat we naast een Nederlandse Hymer staan. We raken aan de praat en vele tips worden uitgewisseld. Zij zijn al op de weg terug, wij moeten nog noordelijker.
We eten nog iets, en zien meerdere mobilhomes plaatsnemen op de CP. Als we later met Stella gaan wandelen zien we de zonsondergang boven de heuvels achter het meer. Het was weer een prima dag.
Zaterdag 19 September 2020.
Het is al bijna kwart voor acht als we wakker schrikken. Eigenlijk een beetje te laat aangezien we vandaag een behoorlijk eindje willen rijden. Ons doel is namelijk de Tännforsen, dit schijnt de grootste waterval van Zweden te zijn en aangezien wij beiden gek van watervallen zijn moeten we die dus gezien hebben.
Toch is het een rit van bijna 400 kilometer en over de Zweedse wegen is dat toch ruim vijf uur rijden, dit zonder stops mee gerekend. Uiteraard stoppen we onderweg niet alleen voor onze Stella maar ook om te eten en te genieten van mooie plekjes. Al met al zullen we vaart moeten maken, zeker gezien we na de Tännforsen ook nog eens een 40 km terug moeten naar een camping die we op het oog hebben.
Rond negen uur zijn we klaar met ons ochtend ritueel en vertrekken we uit Nusnäs. We zijn goed een kwartier onderweg als we bij Mora een supermarkt zien. Aangezien we nog boodschappen nodig hebben stoppen we en slaan weer wat voorraad in. Dan weer verder richting noorden. De route is zoals elke dag schitterend. Bossen met meren, afgewisseld met weilanden, het houd niet op. We genieten alleen al van het rijden.
Als we dan ineens door google maps via een onverharde weg rond een meer worden gestuurd kijken we ineens elkaar aan, waarom dit ineens. Uiteindelijk blijkt het een schitterende route te zijn van zo’n 7 kilometer. We stoppen even om foto’s te maken en even later zitten we weer op de E45 richting noorden. We krijgen ondertussen toch wel weer wat honger en stoppen bij een camping langs een meertje die zijn seizoen er al op heeft zitten. Voor ons geen probleem we parkeren de mobilhome en genieten van een heerlijke boterham met ei.
Omdat we niet weten tot hoelaat we kunnen inchecken stoppen we om half 4 eerst bij Ristafallet Camping & Restaurant. Een camping in Järpen die word uitgebaat door Nederlanders. We checken in en draaien gelijk om richting Tännforsen. Het is nog een goed half uur rijden. Al snel komen we bij Åre, een Zweeds skigebied wat er nu nog rustig bij ligt. Niet veel verder zien we op de bergen al wat plekken sneeuw liggen. Het zal niet meer lang duren voor het hier wit zal zien.
Dan na een ritje omhoog door de bossen parkeren we op de parkeerplaats bij Tännforsen. Het is niet al te druk en het restaurant en café wat er staat is gesloten, ook einde seizoen of hier ook wel in verband met COVID-19. Vanaf de parking is het maar een goeie 200 meter wandelen tot de waterval dus vanaf de parking hoor je hem al goed. We bekijken de Tännforsen vanaf alle terrassen die er zijn en genieten van het natuurgeweld. Na een flinke klim terug naar de parking zijn we best wel moe maar zeer tevreden.
Terug op de camping gaan we onze tweede waterval de Ristafallet, bekijken. Inderdaad er is een waterval op de camping. Eerlijk gezegd hij doet niet veel onder voor Tännforsen. Vanuit de mobilhome kijken we zo naar het water wat naar de waterval toestroomt. Een prachtig gezicht en een heerlijk geluid, als je er tegen kan natuurlijk. De camping zelf is prima, heerlijk sanitair en van alle gemakken voorzien, is ook we weer lekker na twee dagen zonder voorzieningen gestaan te hebben. We legen ons chemisch toilet, dumpen ons vuil in de container en pakken een heerlijke douche.
Deze avond plaatsen we voor het eerst onze isolatie doek die we gekocht hebben, we willen eens kijken of het verschil maakt. Nadat we het doek hebben gehangen zien we in de Aurora app dat de kansen voor het noorderlicht in Järpen waar we dus zitten toenemen. We blijven dus maar lang zitten in de hoop iets op te vangen. Helaas voor ons blijft het bij een schitterende sterrenhemel en niets meer.
Zondag 20 September 2020.
Tegen half acht staan we op, we drinken een bakje koffie en ontbijten rustig. Na het ontbijt is het tijd om wat water bij te vullen, het vuil water te lozen en het vuilnis weg te gooien alvorens we vertrekken richting de wildernisroute ons doel van vandaag.
We rijden het eerste deel tot Strömsund over de wegen zoals we de laatste dagen gewend zijn. Heerlijk tussen de bomen, langs meertjes, wat willen we nog meer. Nou de Wildernis route schijnt dus nog mooier te zijn, dus we zijn benieuwd. Neem daarbij de grote kans op rendieren en we zijn helemaal in de stemming.
Aangekomen in Strömsund stoppen we eerst bij de Dollar Store, het valt ons tegen en buiten een kaars en een bot voor Stella kopen we niets. We tanken nog even de mobilhome vol en we zijn klaar om te straten aan de Wildernisroute. De eerste kilometers zijn niet echt zoveel mooier dan we al gezien hebben. Maar naarmate we verder komen komt daar wel verandering in. We rijden langs heerlijke bossen langs de mooiste meren. We stoppen regelmatig op een parking om te genieten.
Opeens zien we het bord Hällingsåfallet, de mooie waterval die langs de route zou moeten liggen. Uiteraard nemen we de afslag en nemen de 29 kilometer onverhard er voor lief bij. Helaas voor ons is het vandaag voor het eerst deze vakantie niet alleen maar droog en af en toe hebben we dus ik regen. Dit maakt dat de onverharde weg dus ook wat drassiger is en onze Hymer er uitkomt te zien als een offroad auto. Maar nogmaals het maakt ons niets uit want de waterval is gewoon alles waard.
Als we verder trekken stoppen we nog in Gäddede om bij de supermarkt om wat boodschappen te doen. Daarna gaan we verder met de route en komen we het eerste wild tegen, een ree steekt langzaam voor onze neus de weg over. De afwisselingen tussen bossen en meren volgen elkaar ons el tempo op, ook zien we verschillende kleinere watervallen. Maar verder wild ontbreekt helaas.
Hoe dichter we bij Stekenjokk komen hoe meer het landschap veranderd.het word kaler en meer rotsen natuurlijk met de daarbij behorende snelstromende watertjes en meren. Hoe dichter we bij onze overnachtingsplek op het Stekenjokk plateau komen hoe dieper onze hoop zakt op wild. Opeens zien we de eerste rendieren, ze steken vlak voor ons de weg over. Langzaam lopen ze over de weg voor onze Hymer uit. Jeannette aan het filmen en Robert druk foto’s makend. Het is een voorbode van nog meer rendieren die we zien voordat we op het plateau aankomen.
Het Stekenjokk plateau is niks meer dan grote open vlakte met water boven de boomgrens. Vandaag is het zeer rustig en er staat een mobilhome op de parking. Het regent dan ook dat het giet en het waait enorm. Het houd ons in ieder geval niet tegen om hier toch te overnachten. Er komen nog wel wat campers even kijken naar die vertrekken ook weer snel. Het ziet er naar uit dat we met twee wagens hier overnachten. Hopelijk is het morgenvroeg wat droger zodat we wat kunnen wandelen en foto’s maken.
