Woensdag 21 september 2022.
Na een heerlijke rustige nacht bij The Horseshoe Inn gaan we weer op pad richting Lands End, toch nog wel een beetje het doel van deze trip. Als we een paar miles onderweg zijn, ja die Engelsen doen hier alles in mile en feet, gooien we eerst de dieseltank nog maar eens vol. Niet dat het al echt nodig maar toch.
Toch was het in het begin wel weer even wennen die snelheden in miles en breedte beperkingen in feet. Zo is 30 m/h dus 48 km/h maar wat lastiger is een breedte beperking 6’6”(6 foot en 6 inches) wat dus neerkomt op ongeveer 2 meter. Al moet ik zeggen dat we er de eerste keer wel door konden.
Onze eerste stop voor vandaag is Cheddar Gorge, een kloof tussen rotsen in de buurt van het plaatsje Cheddar. Net buiten het stadje parkeren we om met Stella en Geeske te gaan wandelen. Een mooie wandeling met eerst een stevige klim, en dan omdat we geen route volgen, een stevige afdaling waarbij we de honden over de afrastering moeten tillen.
Eenmaal terug bij mobilhome worden we aangesproken. Als we naar Cheddar willen dan moeten we omrijden. De weg is iets verder afgesloten. Geen probleem, we draaien de camper en rijden dan maar om, denken we. Helaas hebben we hier echter totaal geen bereik met onze gsm waardoor we niet precies weten hoe te rijden.
Op goed geluk, en met af en toe hulp van wat bereik, volgen we dan maar de route richting Wells, een wat grotere plaats alwaar we stoppen en met behulp van internet bepalen wat waar we heen gaan. We besluiten richting Porlock te gaan. Jeannette heeft daar een mooie camperplaats gezien met uitzicht over het kanaal van Bristol.
Onderweg passeren we Glastonbury, de plek waar jaarlijks een van de grootste festivals word gehouden. We stoppen even in het plaatsje om boodschappen te doen bij de Tesco en gaan dan verder. Als Jeannette dan nog eens de reviews van onze CP doorneemt leest ze dat het wel een hele steile weg omhoog is en dat het niet voor grotere campers geschikt is om daar te komen.
Nu zijn we wel wat gewend tijdens onze reis naar de Balkan dus doen we het een beetje lacherig af. Als we dan in Porlock komen zien we eerst al een bord dat het afgeraden word voor auto’s met caravans om door te rijden. Even later zien we een bord dat het steigings percentage hier 25% is. Tot nu toe geen enkel probleem. Als we echter de eerste haarspeldbocht zien waar we binnendoor moeten knipperen we toch een keer met de ogen. Dit is echt wel steil.
Gelukkig trekt ons Hymertje ons zonder al te veel problemen omhoog, maar we kunnen ons prima voorstellen dat anderen hier niet omhoog durven/kunnen. Een paar kilometer verder komen we aan bij onze overnachtingsplek. Gewoon een gravel parking langs de doorgaande weg. Maar wat een uitzicht, tussen de schapen en wilde paarden parkeren we op toch wel een van de mooiste plaatsen waar we hebben gestaan.
Als het wat later word en de meeste auto’s zijn vertrokken staan we helemaal alleen. Helaas krijgen we niet de zonsondergang waar we op gehoopt hebben maar dat mag de pret niet drukken. We staan hier graag.
