Zondag 12 juni 2022.
Heerlijk worden we wakker, wat een rust was het vannacht. Eenmaal buiten hopren we de vogels fluiten en de koeienbellen rinkelen. Na het ontbijt en een douche gaan we opruimen, we willen vandaag richting Oostenrijk. Op onze eerste reis samen, zo’n 31 jaar geleden op wintersport naar Sölden, hadden we het idee om op een mindere dag via de Timmelsjoch pas naar Italië te rijden. Robert was daar nog nooit geweest dus leek ons dat wel leuk. We hadden toen geen idee dat de pass in de winter gesloten zou. Toen we achter ons skiërs zagen zijn we toen maar omgedraaid.
Omdat we nu toch in de buurt zijn lijkt het ons wel leuk om het nu alsnog te doen. Echter moeten we eerst nog hier zien weg te komen.Dat we niet dezelfde route terug als gister pakken staat voor ons vast. Helaas ziet Google dat anders dus moeten we zelf maar navigeren. Zonder noemenswaardige problemen komen we weg. We rijden door een schitterend landschap vol met fruitbomen.
Als het landschap wat veranderd duikt de Timmelsjoch pass voor ons op. Nu hebben we al veel mooie passen over gereden maar deze staat toch in onze top vijf. Wat een mooie pas is dit. Het uitzicht is fantastisch, de weg af toe wat smal zodat we moeten wachten voor een tegenligger maar prima te doen. Als we dichter bij de top komen rijden we ook langs de eerste sneeuw die er nog ligt van afgelopen winter.
Eenmaal boven stoppen we even om wat foto’s te maken en te genieten van het uitzicht. Dan starten we aan de afdaling richting Sölden het bekende skidorp waar we al vaker zijn geweest in de winter. Het is er druk en we rijden dus maar snel verder door het Otztal richting de FernPass. ook dit is voor ons al bekend terrein door de vele wintersport vakanties die we hebben gehad in de Zugspitze Arena.
Voor de Fernpass komen we echter in een file, niet echt bijzonder want dat is gewoon daar. Helaas is echter ook de afslag naar Biberwier afgesloten dus rijden we door naar Berwang. Boven bij de Thanellerkar lift stoppen we. Hier zijn we de afgelopen jaren zo vaak wezen skien. Tot onze vreugde is zelfs het restaurant/bar open. En ja hoor daar staat nog steeds Adrie.
Eigenlijk heet hij Robert maar hij is zoveel jaar geleden al eens omgedoopt tot Adrie dus houden we dat erin. We bestellen een biertje en vragen gelijk of we daar op de parking mogen overnachten. Geen probleem zegt Adrie. Tegen 17:00 rijden we echter eerst nog even naar Pflach. Daar bevindt zicht Hotel Zum Schwanen waar we al die jaren hier in het gebied hebben overnacht. We worden vriendelijk ontvangen en het is duidelijk dat ze ons nog wel herkennen. Het eten is weer heerlijk en daarna nemen we afscheid.
Vanaf het moment dat we in Pflach aankwamen zagen we al een jong koppel dat duidelijk aan het zoeken was naar vervoer. Helaas rijden er geen treinen en de bussen zijn ook dun gezaaid. Het blijkt een Pools koppel te zijn die nog richting Garmisch moeten. Ze staan nu al meer dan een uur op de bus te wachten en het meisje is duidelijk overstuur. Tegen een rit naar Reutte zeggen ze geen nee dus pakken we ze maar even mee. Of het ook kan tot Bichlbach. Ook geen probleem komen we ook langs.
Eind van het verhaal, omdat het toch wel een aardig koppeltje is brengen we ze dan maar tot Garmisch. Onze goede daad weer voldaan dit verlof. Jeannette zoekt dan nog even naar wat plekken in de buurt maar uiteindelijk belanden we toch weer bij Adrie in Berwang.