Donderdag 31 oktober.
Het heeft vannacht goed geregend maar buiten de regendruppels op het dak was het heerlijk rustig. Alleen tegen de ochtend horen we af en toe een auto voorbij komen. Robert is vandaag eerder wakker en gaat als het licht is op onderzoek uit in de omgeving. Het parkje wat hier is bestaat uit een wandelpad omhoog met vele picknick tafels.
Helaas is het wat glibberig door de regen van vannacht dus maar eens bij de ruïne kijken. De ruïne is gewoon een oud verlaten huis, iets verder op zie je nog een mooie brug over het riviertje wat er langs stroomt. Een maal terug bij de mobilhome is ook Jeannette wakker.
We besluiten vandaag richting Porto te gaan en dan wel via de andere kant als de smalle wegen van gister. Helaas voor ons draait het wat anders uit. Zeker meer dan dertig kilometer over wegen niet breder dan drie meter langs diepe afgronden waar we blij zijn dat we geen tegenligger krijgen. Op een gegeven moment komen er zelfs mensen al van ver met de handen omhoog wijzend dat we niet die kant op moeten.
Het is zelfs zo erg dat we af en toe begrijpen dat mensen denken wat moeten die lui hier met zo’n camper. Ja we zijn er het er nu wel over eens dat onze mobilhome, ook al doet hij het prima, misschien niet gemaakt is voor onze manier van reizen. Als we dan eindelijk uit de smalle bergwegen zijn is het tijd voor even een welverdiende pauze aan een prachtig meertje.
Als we verder rijden en op zo’n dertig kilometer van onze camping in Porto zijn vragen we ons af of het misschien niet leuker is om langs de Douro te rijden op zoek naar leuke Porto boeren. Zoals meestal zijn we er snel over eens. Porto zijn we al eens geweest dus we gaan voor de Douro route. Het is even zoeken maar dan zitten we op de N222 of te wel de Rota do Românico. Al snel zien we de immense Douro voor ons opdoeken.
We rijden verder, regelmatig zien we links van ons de rivier opdoemen. Soms van heel hoog dan zitten we weer een stuk lager. Het valt na op dat we hier nog maar weinig druiven velden zien. Jeannette weet al snel het antwoordt die beginnen pas op zo’n 100 kilometer van Porto landinwaarts, anders zou de invloed van de Atlantische oceaan te groot zijn.
Na de aantal kilometer over de N222 gereden te hebben wordt het tijd om iets te zoeken voor de nacht. Een eerste gratis camperplek met uitzicht over de Douro is ingenomen door Caravans en auto’s 🤔 Dan maar verder en zo’n dertien kilometer later vinden een plek op een camping. Althans zo staat het op Park4Night maar het lijkt meer op een camperplaats met alle gemakken voorzien. Het is gelijk wel de duurste plek waar we tot nu toe hebben gestaan.
Vrijdag 1 november.
Zoals voorspelt heeft het vannacht weer behoorlijk geregend. Gelukkig is het als we wakker worden weer droog. Vandaag willen we, uiteraard als je in Douro bent, een wine/port tasting gaan doen. Via internet had Jeannette een leuk Porto huis gevonden en gelijk al maar omgedoopt tot haar Portoboer.
Maar eerst maar eens ontbijten, we hebben gister twee verschillende soorten croissants besteld en een pastel de nata. Deze worden netjes om half negen bij de mobilhome geleverd. Daarna maken we van de gelegenheid gebruik om eens al het water te lozen en weer te vullen. Het is tenslotte toch bij de best wel hoge prijs inbegrepen. Eenmaal klaar kunnen we vertrekken.
We vragen ons nog steeds af van welke wijngaarden al die port nu wel moet komen. We zien wel wat velden met druiven struiken maar dat is niet veel. Wat kilometers verder komen ze dan toch in zicht, evenals de verschillende huizen die tastings aanbieden. Maar ja wij gaan naar Jeannette haar wijnhuis.
Als we in de buurt komen is het toch wel een en al wijngaard wat er is. We parkeren bij Quinta da Pacheca en boeken last minute nog een rondleiding met tasting. Victor onze gids blijkt een goede gids, zijn Engels is prima en hij kan alles goed uitleggen.
Na de rondleiding van zo’n 45 minuten is het tijd voor de tasting. Een witte en rode wijn en daarna nog een ruby en 20 jaar oude tawny port. Na afloop krijgen we nog de mogelijkheid om in de shop nog iets te kopen. En nee hoor we gaan zeker niet met lege handen terug naar de mobilhome.
Na de wijn/port tasting gaan we verder op pad. Ons doel is een plek hoog in de bergen die we ooit hebben onthouden van YouTube. We hebben een kaart waar we al die leuke plekken op markeren voor als we eens in de buurt zijn. Echter zijn we de wijngaarden nog niet uit of navigator Jeannette roept dat we ook wel weer dicht langs de N2 zitten. Die weg die heel Portugal van Noord naar Zuid doorkruist.
Robert is ook gelijk om en we besluiten het laatste stuk van zo’n 60 kilometer van de weg nog te pakken naar het start/eindpunt van de route in Chaves. Hoe dichter we echter bij het eindpunt komen des te harder gaat het regenen. Die regen was al begonnen op het moment dat we bezig waren met de wijntasting.
Gelukkig waren er ook droge momenten maar nu ziet het er voor ons somber uit. Nu is Jeannette natuurlijk niet alleen onze navigator maar heeft ze ook de taak van weervrouw. Na een snelle blik op de vele apps komen we erbij uit dat het de kant van Bragança op beter weer is.
Dus ja hoe snel kan het gaan. Dan maar die kant op. Nu zijn we al eens in dat stadje geweest tijdens onze Golf van Biskaje reis vorig jaar dus weten we precies waar we heen moeten. Helaas voor ons is het als we aankomen ook niet helemaal droog maar het gaat nog. Het begrint al wel te schemeren maar we vinden nog een plekje. Nu maar hopen op mooi weer morgen.
Zaterdag 2 november.
Na een heerlijk rustige nacht schijnt vanochtend de zon weer volop. We besluiten dan ook om na het ontbijt nog even naar het centrum van Bragança te wandelen. Zo gezegd zo gedaan, tegen half tien wandelen we weer door het slot naar het centrum. Omdat we hier vorig jaar mei ook al zijn geweest komt het meeste ons nog wel bekend voor. Op het plein in het centrum is een klein marktje en wij nemen plaats op een terras voor een koffie met Pastel de Nata.
Dan nog een wandeling door de leuke straatjes waar Jeannette nog een Portugees vlaggetje kan scoren voor op haar rugzak. Eenmaal terug bij de mobilhome als we willen vertrekken wil hij niet starten. Alle lampjes gaan wel branden maar het is of de startmotor niet wil werken. Ook zien we een melding van een of andere filter. Als we het nog een paar keer proberen dan start hij alsnog. Wel vreemd dus in de gaten houden. We lozen nog even het grijs water en de wc, met draaiende motor, en dan gaan we op pad richting Spanje.
We gaan op weg naar Mirador de Orellán. Dat is een platform waar je mooi uitzicht heb over Las Médulas, een oud goudzoekers gebied uit de Romijnse tijd en tevens UNESCO Wereld erfgoed. Maar zoals vaker hebben we ons niet goed ingelezen dus zal het op een teleurstelling uitdraaien. Het eerste stuk door de bergen is weer prachtig. Schitterende uitzichten na elke bocht. Als we even later door een dorpje rijden en een Repsol naftstation zien gaan we toch even tanken. Een spannend moment of de motor daarna weer gewoon start.
Gelukkig start hij weer gelijk en opgelucht rijden we verder. Op zo’n 5 kilometer van ons doel wordt het al wat drukker. We zien overal al auto’s geparkeerd staan langs de weg maar wij rijden stug door. Even later wordt het steeds smaller en gaat het stijl omhoog. Jeannette meent dat ze een verbodsbord heeft gezien voor bussen, campers en caravans maar dat weten we niet zeker. Als we dan eindelijk boven zijn mogen we niet meer verder.
De weg is afgesloten en iedereen moet daar parkeren. De man van de parking kijkt verbaasd op als hij ons ziet. In het voor ons onverstaanbaar Spaans gebrabbel maken we op dat het hier inderdaad verboden is voor campers. Dus omdraaien en dezelfde weg terug. Zoals al vaker dit verlof hebben we geluk met de tegenliggers en komen we zonder problemen weer op het punt waar inderdaad een verbodsbord stond.
Uiteraard zijn we niet voor een gat gevangen en we proberen via de andere kant naar ons doel te gaan. Helaas zien we ook hier al vele auto’s en ook mobilhomes langs de kant en op parkings staan. Het wordt zelfs zo erg dat we maar omdraaien omdat het met die geparkeerde auto’s wel heel erg smal wordt.
We vinden het genoeg geweest. Op zoek naar een plek voor vannacht dan maar. Op zo’n 16 kilometer vinden we een gratis plek in Toral de los Vados. Aan de rand van het dorp langs het zwembad en een sport park parkeren we onze mobilhome. Het is er vrij rustig dus prima voor vannacht.
Zondag 3 november.
Het is al negen uur geweest als we deze ochtend wakker worden. Het uur tijdsverschil met Portugal zal er voor iets tussen zitten maar we hebben allebei ook goed geslapen. Van ons plan om vroeg te vertrekken omdat we vandaag wat kilometers willen maken komt dus alvast niks terecht. We doen ons dagelijkse ding en het is tegen half elf als we vertrekken. Er zijn twee keuzes, of we gaan naar Llanes aan de kust, of we gaan via Picos de Europa waar Robert een leuke camperplek heeft gezien.
We laten het voor als nog in het midden en kijken wel hoe goed het gaat vandaag. O ja de motor starte in ieder geval sneller dan gister maar helemaal zoals het zou moeten zijn is het nog niet. De eerste 50 kilometers gaan over een dubbelbaans weg, het schiet goed op ook al rijden we nu om Ponferrada heen waar we eigenlijk LPG wilde tanken. Daarna gaat het weer zoals we gewend zijn. Kleinere wegen door een mooi landschap. Omdat de moto nog steeds niet helemaal goed start pauzeren we ergens niet ver van de baan bij een soort van weg restaurant.
Na dit avontuur wordt de weg gelukkig weer beter al zijn we er van overtuigd dat ze vaak nog slechter zijn dan in België en dat zegt genoeg denken we. Zodra we het National park van de Picos in rijden komen we op bekend terrein. We rijden langs het plaatsje Riaño waar we vorig jaar ook even zijn gestopt. Hier is een stuwmeer gemaakt en daarvoor moest het hele dorp wijken. De plaats is op nieuw gebouwd op hogere grond en de oude zou nu nog onder water liggen.
Niet veel later parkeren we bij de camperplaats Posada de Valdeón. De plek die we reserveren blijkt al bezet dus parkeren we maar ergens anders. Eerst maar een het dorpje verkennen. Er blijkt iets van een sport evenement geweest te zijn. Er staat nog een grote tent en het is er best gezellig.
Als we terug zijn bij de mobilhome vertrekt juist de Spanjaard die op onze plek stond. Als we daarheen willen verhuizen gaat het starten weer moeilijk. Uiteindelijk doet hij het wel maar we verwachten dat het wel eens snel gedaan kan zijn. De rest van de middag genieten we in de zon voor de camper.
Maandag 4 november.
Als we wakker worden horen we de koeien bellen al langs ons. Robert is er als eerste uit en gaat met Stella op pad om te zoeken naar de bakker die hier in het dorp zou moeten zijn. Die is snel gevonden maar gaat pas om negen uur open. Omdat het al 08:55 is wandelen hij en Stella nog wat rond en gaan daarna met het brood terug naar de camperplaats.
Omdat we toch niet helemaal zeker zijn over het starten van de mobilhome bellen we vast voor de zekerheid met onze verzekering’s agent voor de telefoonnummers indien hij helemaal niet meer start. Iets na 10 uur als we met het ochtend ritueel klaar zijn kunnen we vertrekken. Tot onze grote verbazing start ons campertje ineens zonder problemen. Pff das een meevaller.
Toch gaan we maar op weg naar een Fiat dealer om het na te laten kijken. Dan gelijk maar even legen en dan op pad. Het eerste stuk rijden we door de Picos de Europa en komen al snel op bekend terrein. Hier zijn we vorig jaar ook geweest. Als we het gebergte achter ons hebben geladen komen we in de bewoonde wereld. Jeannette vind een benzine station waar we LPG kunnen tanken dus stoppen we daar even.
De bediende komt gelijk naar buiten en geeft aan dat de LPG tank van het station kapot is en dat we geen gas kunnen tanken. Maar als we weer willen vertrekken dan start de motor helemaal niet meer. Met geen mogelijkheid krijgen we hem aan de gang. We bellen naar de verzekering en na heel wat gedoe krijgen we toch te horen dat we zullen worden weggesleept.
Het wachten op de sleepdienst viel mee. Binnen het half uur was hij daar. Even kijken en zoeken en hij ziet het al, toch de start accu van de wagen. Met een snel starter loopt de motor weer en hij zegt ons hem niet meer uit te zetten. Met een adres waar we naar toe kunnen, een handtekening op zijn formulier en we kunnen weer verder.
De garage die hij ons heeft aanbevolen is zo’n 40 kilometer verderop. Zonder problemen komen we daar rond vier uur aan. Jeannette gaat naar binnen en ja hoor na wat teken werk kunnen we terecht. Het is rond half zes als ze de nieuwe accu hebben geplaatst. Even testen en ja hoor de wagen start weer als vanouds. Toch wel vreemd dat we eigenlijk nooit die accu onder de rem en gas pedaal hadden gezien🤔
We rekenen af en tegen kwart voor zes kunnen we weer op pad. Nog even tanken langs de garage en dan op zoek naar een supermarkt want we moeten nog wat boodschappen doen. Laten we nu bij de supermarkt ook gelijk LPG kunnen tanken dus hup ook dat nog maar. 31 liter gas, we kunnen ons niet herinneren dat we zoveel, na de eerste keer vullen van 42 liter, hadden getankt.
Dan op zoek naar een plek voor de nacht. Het begint al donker te worden en we zijn niet meer gewend om in het donker te rijden. In Santillana del Mar een oud historisch plaatsje vinden we net buiten het centrum nog een plek op de camperplaats. Het is genoeg geweest voor vandaag.
Dinsdag 5 november.
Nadat we gisteravond nog even het dorpje zijn ingewandeld hebben we daarna hamburgers gebakken. Biertje erbij, slimste mens kijken en de avond was zo om. Een heerlijke rustige nacht verder zien we dat er op de camperplaats ook een caravan staat waar brood wordt verkocht en nog wat etenswaar.
Uiteraard halen we een lekker vers en nog warm stokbrood en ontbijten heerlijk in de mobilhome. Buiten schijnt het zonnetje alweer en na het services vertrekken we alweer. Helaas was het servicen, legen van de wc, ook betalend maar voor ons geeft de bakker even zijn streepjescode dus helemaal goed. Ons doel vandaag is richting de Franse grens, we moeten langzaamaan richting huis dus er zit niks anders op.
Als we in de buurt van Bilbao zijn na alleen maar grotere wegen zien we ineens een afslag met Gaztelugatxe. Nu hebben we eerder gehoord van dat kleine eiland wat gebruikt is in de serie Games of Thrones dus pakken we die afslag maar. Wat we niet wisten is dat het een drama is om ergens een goeie parkeerplaats te vinden. Op geruime afstand vinden we iets en zien het eiland liggen. Te ver voor ons vandaag om heen te wandelen. Er worden een paar foto’s gemaakt en we trekken verder.
Na het bezoek of beter gezegd op afstand gezien te hebben van Gaztelugatxe rijden we daarna langs de kust verder. Voor ons toch zeker weer de betere optie, genieten van de bergen, het groen en even later weer de golf van Biskaje. Langs de kust komen we ook door verschillende leuke dorpjes.
Helaas is ons de tijd niet gegund maar anders waren we zeker gestopt. Tegen half vier komen we aan op onze overnachtingsplek boven op de Jaizkibel. Op deze top, die bekend is bij wielrenners, waren we vorig jaar in Mei ook al eens. Helaas toen in de dikke mist.
Nu is het heerlijk zonnig, we genieten van de zon en de mooie uitzichten alle kanten op. Zoals we het nu zien staan we hier vannacht met zo’n 5 a 6 mobilhomes. Geen voorzieningen maar die hebben we niet nodig. Alleen het uitzicht, de schapen en paarden en het mooie weer. That’s it 😘
Woensdag 6 november.
Het werd nog druk op de Jaizkibel gisteravond. Als alle dagjes mensen en de bezoekers voor de zonsondergang weg zijn staan we toch nog met zo’n 15-20 mobilhomes, overwegend kleine camper vans. Na een rustige nacht horen we al weer vroeg de koeien bel, die deze keer voor de verandering om de nek van een pony zit.
We genieten van een mooie zonsopkomst en maken ons dan klaar om te vertrekken. Eenmaal weer beneden is het een tijdje aanschuiven voor de grens denken we maar dit blijkt toch voor het verkeer op de rotonde. Als we Frankrijk binnen zijn is het weer via kleine wegen naar het noorden. Onderweg stoppen we in een dorpje bij een boulangerie en gaan dan op zoek naar een lunchplek.
Na de lunch gaan we verder richting noorden. Gelukkig rijden we niet meer zoveel langs de tolweg als vanochtend maar trekken we meer het binnenland in. Als we in de buurt van de Bordeaux streek komen zien we de wijngaarden opdoeken. Helaas verdwijnt daarmee ook de zon en wordt het mistig.
In de buurt van Saint-Émilion zien we de ene na de andere chateau en wine tasting, sommige zelfs met camperplaats erbij. De plek die we op het oog hadden vier een beetje tegen waardoor we terug rijden naar Chateau de Rol waar we een plek vinden. We worden hartelijk ontvangen en krijgen te horen dat we om vijf uur kunnen degustiven.
Omdat we nog even hebben tot de degustatie wandelen we naar het dorpje Saint-Émilion. Vanaf de chateau is dat zo’n 2,5 kilometer. Het dorp blijkt een voltreffer. Een prachtig oude dorp met uiteraard veel wijn winkels maar ook leuke restaurants en oude gebouwen. In het dorp drinken we onze eerste Saint-Émilion op een mooi terras en wandelen dan rustig terug naar Chateau de Rol.
Iets voor vijf uur komt de chateau eigenaar al naar onze mobilhome, de degustatie kan beginnen en of we zelf twee glazen kunnen meebrengen. Helaas is ons Frans nog niet helemaal up to date zodat we bij de tasting aankomen zonder glazen. We zien onze fout snel in en Jeannette gaat snel terug naar de camper. We krijgen vier verschillende wijnen te proeven. De eerste twee waarbij de druiven uit de buurt komen, de laatste twee grand cru vanaf de wijngaard waar we momenteel tussen staan.
Naarmate we meer proeven des te beter we het frans verstaan en beginnen te spreken. Zoals bekend gaan we uiteraard niet met lege handen naar buiten. Terug in de mobilhome wordt er nog gekookt met wat van de gekochte wijn. Daarna kijken we nog de slimste mens en dan is het klaar voor vandaag.