Vrijdag 03 juni 2022.
Vanochtend is Jeannette er als eerste uit en gaat met de hondjes naar buiten. Na het ontbijt word alles weer opgeruimd. We gaan het schiereiland Pelješac vandaag weer verlaten. Robert gaat nog even betalen en dan kunnen we op pad. We kiezen ervoor om vandaag de ferry van Trpanj naar Ploče te nemen in plaats van helemaal terug te rijden naar Ston. Eenmaal als we weer op het vaste land zijn rijden we het binnenland in. Dit gaat niet helemaal zoals het zou moeten want zonder dat we het in de gaten hebben missen we een afslag. Gevolg, we maken een rondje maar pakken dan gelukkig wel de juiste afslag. Al snel komen we dan bij de grens van Bosnië en Herzegovina en zonder al teveel moeite kunnen we doorrijden. Nog zo’n 30 kilometer verder parkeren we de mobilhome voor de ingang van de Kravica Waterfalls. Als we uitstappen lopen we tegen een muur aan. Het is hier bijna 40 graden Celsius.
Bij de kassa kopen we een kaartje nadat we gevraagd hebben hoe ver het wandelen is. Het is het maar zo’n 400 meter tot de waterval en er is wat schaduw. Gelukkig maar anders was het voor de hondjes geen doen geweest. Eenaal in het park, dalen we de trappen af en horen als snel het vallende water. Niet veel later zien we ook het eerste water en laten gelijk Stella en Geeske even zwemmen en drinken. Maar dan zien we de echte watervallen van Kravica, wat een schoonheid. Voor de watervallen ligt een meertje en daar langs zit een restaurantje met parasols, Grill Slapovi Kravica. We nemen plaats en genieten van het uitzicht op de watervallen. We bestellen een biertje en cevapi en wandelen daarna langzaam terug naar de camper. Op de terugweg stoppen we nog even bij een kraampje om wat zaken te kopen. Met honing en sterke drank arriveren we niet veel later bij onze Hymer en gaan we op zoek naar een plaats voor vannacht. We vinden een prima plek naast de rivier Neretva, Autocamp Green Park.
Het is niet erg druk op de camping, als we aankomen worden we hartelijk verwelkomt door een jonge man. Ondanks dat hij nog maar een been heeft geeft hij ons een rondleiding over de camping. We kiezen een plekje aan het water waar de hondjes prima verkoeling kunnen vinden. Tegen de avond komen er nog verschillende vissers hun geluk testen in de rivier waar bijzonder veel vis in zit. Het is een prima plek, alleen verschieten we toch wel van de prijs van 29 euro.
Zaterdag 04 juni 2022.
Vanochtend zijn we op tijd wakker. Omdat het vandaag weer zo warm word willen we op tijd in Mostar zijn. Al van verschillende oud collega’s vanuit de tijd van Robert bij het Korps Mariniers hadden aangegeven dat dat wel de moeite waard zou zijn om te bezoeken. Er was namelijk erg gevochten in de oorlog op de Balkan vorige eeuw. Rond 09:00 uur rijden Autocamp Green Park af en volgen de we de rivier Neretva welke ook door Mostar en onder de Old Bridge heen stroomt. Als we in de buurt van Mostar komen zien we in de buitenwijken nog steeds de gevolgen van de oorlog. Oude flats met kogelgaten en half ingestort.
Midden in Mostar hebben we een camperplek gevonden waar we willen parkeren. Kosten zouden 30 euro zijn maar dan had je op het terras ook wel uitzicht op de oude brug. Als we de straat van de CP inrijden zien we gelijk iemand staan die ons wijst naar een parking. We passeren de man maar zien dat de Camperplaats eigenlijk ook niet meer is dan een parking. Omdat we toch niet willen overnachten rijden we een rondje en vragen aan de man wat het kost. Vijftien euro, das dus de helft en de keus is snel gemaakt. We parkeren onze mobilhome en lopen richting de Old Bridge zo’n 100 meter verder. Al snel duiken de souvenirs winkels op. Het leuke is wel dat er veel zelfgemaakte spullen te koop zijn.
Als we de Old Bridge oplopen merken we op dat het niet druk is. We staan zelfs alleen op de brug. Helaas veranderd dat snel en binnen een aantal minuten word het drukker en drukker. We wandelen nog wat rond, kopen wat souvenirs en gaan dan terug naar de mobilhome. We hebben genoeg gezien. Bij onze camper aangekomen worden we nog vriendelijk geholpen als we wegrijden. De oude man houd alle verkeer tegen in de straat zodat we rustig kunnen vertrekken. We verlaten Mostar en gaan op pad richting de zee in Kroatië. Het is nog vroeg in de middag als in de buurt komen van de zee, we rijden langs een mooie baai en vinden uiteindelijk een plek bij Camp Adriatic. Een vrij grote camping maar gelukkig niet te druk. Als we aanmelden mogen we rond lopen om te kijken waar we willen staan. Een rot systeem vinden we want als we een plek hebben blijkt die niet meer vrij te zijn. Na een aantal plekken te hebben doorgegeven is er toch iets vrij.
Eenmaal geinstalleerd gaan we eerst even zwemmen met Stella en Geeske. Als we heerlijk zijn afgekoeld pakken we een douche en is het al weer tijd om te gaan eten. We laten de hondjes vandaag eens bij de mobilhome en wandelen naar het restaurant op de camping. Na een heerlijke maaltijd, een visschotel voor twee, gaan we terug naar de camper. We genieten nog wat de zonsondergang en dan zit de dag er al weer op.
Zondag 05 juni 2022.
We hebben geboekt voor 3 nachten op Camp Adriatic. Vandaag hebben we dus een lekkere rustige dag. Voor ons doen slapen we dan ook uit. Het is al 08:00 geweest als we opstaan. Als de hondjes zijn uitgelaten gaat Robert naar de winkel om een stokbroodje en een Kroatisch koffiebroodje te halen. Na het ontbijt is het tijd voor wat verkoeling. Het is een warme nacht geweest dus tijd om met Stella en Geeske richting het strand te wandelen en een frisse duik te nemen. Zoals overal in Kroatië is het hier ook een strand met allemaal keien. Onze waterschoenen die we gekocht hebben in Trpanj komen goed van pas.
Omdat de camping winkel al om 14:00 sluit besluiten we na het zwemmen om toch maar even wat boodschappen te doen. Met bijna alleen maar flessen drinken komen we weer buiten. Maar ja, met zulk weer moet je ook goed drinken toch? Rond middag is het tijd om onze sub op te pompen, een werkje voor Robert als valt dat in deze hitte niet mee. Zodra de sub hard genoeg is opgepompt gaat Jeannette samen met Stella het water op. Het blijkt dat Stella dit prima doet. Ze blijft stil zitten en wil er niet meer van af.
Als we genoeg hebben van het sub’en wandelen we nog een rondje over de camping en eindigen we bij de strandbar. We drinken een biertje en genieten van het kijken naar mensen. De tijd vliegt voorbij en we besluiten terug te gaan om te gaan eten. Onze Cadac Safari Chef 2 word boven gehaald en we grillen heerlijk wat kip en groenten. De temperatuur is nog prima buiten en we genieten van onze rustdag, een biertje en wijntje. Niet veel later zien we weer een mooie zonsondergang. Heerlijk zo’n rustdag, morgen nog een.
Maandag 06 juni 2022.
Onze bedoeling was om vandaag nog een dag op Camp Adriatic te blijven. Hoe anders kan het gaan. Als we aan het ontbijt zitten rijden de vrachtwagens af en aan langs het pad waar we staan. Er zijn werken op de camping en aangezien het weer maandag is gaan ze weer verder met de werken. We besluiten dus maar te vertrekken vandaag. Gisteravond zagen we dat een foto van Robert op onze Instagram pagina was geliked door Primosten Photography. Hier zagen we een aantal foto’s van Primošten, een leuk stadje was eigenlijk geheel in zee lag. Voor ons een leuk doel om dan vandaag maar eens te bezoeken. Na het bezoek willen we dan verder trekken richting National Park Krka. Als we alles hebben ingepakt, grijs water hebben geleegd, schoonwater gevuld en het toilet schoongemaakt, vertrekken we naar Primošten. Het is een ritje van een paar minuten. We parkeren dichtbij op een betaalde parking en wandelen dan richting het plaatsje.
Het is al weer behoorlijk warm als we samen met Stella en Geeske aankomen bij de poort naar het schiereiland. We kopen nog een hoedje voor Jeannette en wandelen dan wat rond in het stadje. Iets later belanden dan bij de haven op een terras waar we iets drinken. Hiervandaan kijken we zo binnen bij al de grote jachten die hier liggen. Je moet het maar willen zo in de kijken staan. We verlaten Primošten en rijden richting Camp Marina. Een camping die op zo’n 3 kilometer van de ingang van het National park is gelegen. We krijgen een leuk plekje aangewezen en als we eenmaal staan gaat Robert inchecken. Een vriendelijk dame noteert onze gegevens en alles is geregeld.
Op onze vraag of we te voet naar het park kunnen kijkt ze ons vreemd aan. Wandelen? In deze hitte, nee dat is geen doen. Maar haar zoon regelt excursies naar het park, daar kunnen we morgen wel met mee. Zelfs de hondjes mogen mee in de bus. We geven aan dat we er even over nadenken en gaan terug naar de camper. Onderweg raken we aan de praat met nederlanders die hier al jaren komen. Zij overtuigen ons dat meegaan met de excursie de beste manier is om het park te zien. Wij boeken dus de tour voor morgen en gaan dan lekker voor de mobilhome zitten om wat te drinken.
Niet veel later komt er dan nog een camper aangereden, ook een Belg. Ze installeren zich schijn voor ons en als we eenmaal aan de praat raken blijkt dat ze uit Mol komen. Dus vlak van bij ons. Onder het genot van een Duvel kletsen we gezellig over onze reizen en waar we al geweest zijn. Ook hun besluiten om morgen mee te gaan met de excursie. Met z’n vieren gaan we die avond wat eten bij het restaurant. Prima eten en een lekker wijntje, en wat bier later gaan we terug naar mobilhomes. Daar drinken we nog wat en gaan dan slapen. Morgen naar Krka National Park.
Dinsdag 07 juni 2022.
Vanochtend moeten we erop tijd uit. We gaan op excursie naar het National Park Krka. Na het ontbijt vertrekken we richting de bus bij het restaurant op de camping. We zien al snel dat we vandaag niet de enige zijn die mee gaan. Nog zo’n acht anderen hebben ook de keuze gemaakt om vandaag het park te gaan bezoeken. Naast onze Stella en Geeske gaan er nog 3 andere honden mee. Volgens de chauffeur zijn het van die kleine, die zijn altijd veel lastiger geeft hij aan. Als iedereen is ingestapt vertrekken we richting het park. Het is nog maar net 09:00 geweest als we aankomen bij de Skradinski Buk watervallen. Hier hebben we al in de gaten dat het goed is dat we met de excursie zijn meegegaan en niet te voet. Dit hadden we met de hondjes niet moeten wandelen. Op de parking krijgen we te horen dat we twee uur hebben om de uitgezette route rond de waterval te stappen.
Eenmaal op pad blijkt het een mooi pad op houten vlonders te zijn waar we vele mooie kleine watervallen en super blauwe meertjes zien. Helemaal onder komen we bij de grote waterval. een prachtig gezicht en gelukkig voor ons is het nog niet al te druk. Zoals bijna bij elke waterval zijn we weer on de indruk. Maken wat foto’s en nemen dan weer de weg omhoog. Terug bij de bus rijden we verder. We stoppen bij een aantal mooie uitzichtpunten, ondertussen wordt het buiten warmer en warmer. Ook stoppen we bij Franjevački samostan een klooster op een eiland in het meer. Een genot om te zien allemaal.
Rond de middag komen we aan bij de Roški Slap watervallen. Waar iedereen gelijk naar het restaurant loopt om te drinken en te eten, gaan wij samen met de de hondjes en een gids in opleiding te voet rond de trapjes watervallen. De hondjes mogen daar even lekker zwemmen en wij genieten van de natuur. Als we rond zijn nemen we ook plaats in het restaurant aan tafel bij onze buren uit Mol. We drinken en eten wat voordat we om 14:00 uur weer terug moeten zijn bij de bus, op naar de volgende stop.
In de middag bezoeken we als eerste het Krka klooster, helaas mogen hondjes hier niet naar binnen waardoor we buiten een plekje in de schaduw opzoeken. Gelukkig duurt het bezoek niet al te lang en als we plaatsnemen in de bus gaan we verder richting de Manojlovački slapovi waterval. De Manojlovački slapovi waterval is de grootste waterval van het National Park. Helaas komen we er niet dicht bij maar vanaf ons uitzichtpunt zien we wel mensen zwemmen beneden. Met die mooie uitzicht zit voor ons de excursie erop. Hij was zeker de moeite waard en we hebben het park goed kunnen ontdekken. Eenmaal terug op Camp Marina nemen we een duik in het zwembad en rusten wat uit in de schaduw. Nog wat eten in het restaurant en het is genoeg geweest. Morgen weer verder.
Woensdag 08 juni 2022.
Vanochtend rustig opgeruimd, nog even snel een douche gepakt en dan nemen we afscheid van onze Belgische buren waar we de laatste twee dagen hebben opgetrokken. Dan nog even grijs water lozen en vertrokken zijn we. De route is mooi en afwisselend. Na een uurtje rijden waar we weer moeten oppassen voor een overstekende schildpad stoppen we bij een grote supermarkt waar we boodschappen doen. Het is vandaag wat minder warm en er hangen regenwolken in de lucht. Als we dan ook de supermarkt uitkomen regent het behoorlijk hard. Snel de boodschappen inladen dus en verder rijden. Voordeel van de harde regen is wel dat de voorruit goed schoon wordt.
De route gaat een heel stuk langs de kust, en langs het eiland Pag. Pag is een eiland met bijna alleen maar rotsen, er is bijna geen begroeiing te zien. Onze Belgische buren gaan hier waarschijnlijk naar toe. Ons doel het eiland Rab ligt echter iets noordelijker dus trekken we verder langs de kust naar Stinica om daar de ferry te nemen. Op Rab hebben we gekozen voor camping Lando Resort, Het is gelegen aan de noordkant dus we moeten nog het hele eiland over. Als we in de buurt komen worden de wegen smaller. Van boven zien we de baai al liggen en dat ziet er wel mooi uit. Helaas, als we aankomen staan er al twee Duitse mobilhomes te wachten. De camping blijkt vol dus op zoek naar iets anders. De Duitsers bellen overal heen en het lijkt erop dat bijna alles vol zit. Er zijn volgens campercontact ook maar 4 campings op het eiland.
Wij besluiten om richting Lopar te rijden, Daar vertrekt ook de ferry richting Krk mochten we niks vinden. Omdat we een was moeten draaien proberen we ons geluk bij camping San Marino. Daar is nog plek dus zoeken we een plek. Helaas is het een mega camping en is het ook nog eens superdruk. Het zuiden van Duitsland schijnt vakantie te hebben vandaar. Als de was is gedaan wandelen we wat over de camping. Al snel hebben we in de gaten dat dit echt ons ding niet is. Veel te groot en te druk. We besluiten dan om morgen maar snel weer te vertrekken. Rap weg van Rab.
Donderdag 09 juni 2022.
Vannacht heeft het behoorlijk geregend. Zoals gisteren al besloten is de camping niet echt ons ding dus gaan we snel weer verder. De bedoeling was om met dezelfde ferry terug te gaan naar het vaste land en door te rijden naar Slovenië hopende dat het daar rustiger zal zijn. Echter als we om kwart over negen weg rijden bedenken we ons en pakker de ferry naar Krk. Die gaat iets eerder en is ook nog eens vlakbij. Als we aanmeren op Krk regent het alweer. Ook hier zien we dat het superdruk is en we besluiten dan toch maar richting Slovenië te rijden. We rijden het eiland over en gaan via de brug langs Rijeka richting de grens. Eenmaal de grens over zien we toch wel een ander landschap. Nog steeds heuvel/bergachtig maar veel groener. De eerste kilometers worden we overstelpt met restaurantjes, kraampjes enz.. waar je nog met de Kroatische kuna kan betalen of omwisselen. Omdat we nog kuna’s hebben stoppen we bij een kraampje om nog wat te kopen en ze op te maken. Daarna rijden we verder richting Pivka. Via campercontact hebben we daar een leuke CP gevonden voor vannacht.
Na Meji zoals de camperplek heet blijkt een goede keuze te zijn. Lekker rustig, een super vriendelijke eigenaar en een leuke plek met uitzicht. Van de eigenaar krijgen we een rondleiding naar het sanitair. De eetzaal, je kunt er ook ontbijten namelijk en alle andere voorzieningen. Drinken kunnen we pakken uit de koelkast en opschrijven. Tegen de avond kun je gratis snaps proeven en dan eventueel kopen. Dus alles prima in orde. Omdat het al wat later op de middag is blijven we lekker bij de mobilhome, spelen we wat met de hondjes en kletsen wat met andere camperaars die er zijn. Na het eten gaan we dan toch maar even de snaps proeven. We proeven vele smaken en vinden de beuken snaps het lekkerst. Natuurlijk kopen we een fles en gaan dan terug. De dag zit er al weer op.