2022 | Balkan - Week 4

Vrijdag 10 juni 2022.

Vanochtend lekker ontbeten bij camperplaats Na Meji. Een simpel ontbijt maar prima voor zijn prijs. als we klaar zijn rekenen we gelijk af en gaan even later op pad. Ons doel vandaag de Tolmin kloof. Het is een route van zo’n twee uur over de binnen wegen van Slovenië, een land dat ons nu al beter bevalt dan het drukke noorden van Kroatië. Omdat we Geeske, die pas 9 maanden is, niet te ver willen laten lopen zetten we de mobilhome op de betaalde parking P1. Op de smalle weg er naar toe is het af en toe manoeuvreren met tegenliggers maa we geraken er zonder verdere problemen. Als we de inkom voor de kloof hebben betaald lopen we via het wandelpad door de kloof. Een wandeling van zo’n 2,5 kilometer. Trapje op trapje af.

Het is genieten van de snelstromende rivier en de watervallen die door de prachtige kloof lopen. We zijn zo’n uur onderweg en gaan dan terug naar de mobilhome. Bij de parking nemen we plaats bij het restaurant wat nu een stuk rustiger is als toen we aankwamen vanochtend. Bij het restaurant bestellen we iets te eten en te drinken. Hier zien we echter ook dat P1 dus eigenlijk verboden is voor campers. Gelukkig zien we geen bekeuring of wat dan ook, nu maar hopen dat die ook niet later nog komt. Tijd om verder te trekken. Net over de grens in Italië hebben we een gratis CP op het oog bij een wijnboer. Daar willen we naar toe. Eerst nog even de tank volgooien in Slovenië en dan de grens over richting Udine. Na iets meer dan een uur rijden komen we aan bij Agriturismo Colle Villano.

Helaas spreekt padre Bruno geen woord engels dus met handen en voeten komen we er achter waar we mogen parkeren. Het duurt ook 5 a 6 wijntjes voordat hij door heeft welke wijn we nu willen hebben maar oké, de locatie is perfect. We genieten heerlijk voor de camper van het zicht over de wijnvelden. Tegen de avond eten we iets in het restaurant en kopen nog wat flessen wijn om mee te nemen.

Zaterdag 11 juni 2022.

Er is al vroeg bedrijvigheid op de wijn boerderij. We zijn er dus al vroeg uit en besluiten maar te vertrekken. Omdat we toch wel wat kilometers moeten maken tot ons doel vandaag is dat geen slecht idee. Eenmaal onderweg zoeken we eerst een loosplek. Eenmaal weer verlost van het grijs water en de wc geleegd trekken we verder door de bergen, nu op zoek naar een plek om te lunchen. De eerste plek die we vinden via P4N is ineens betaald, dus rijden we verder. De tweede plek vinden we niks, maar de derde plek is een voltreffer. Aan de rivier Piava in de buurt van Vas vinden we nog een leuke gratis plek.

We parkeren de mobilhome langs de rivier in een dal tussen de bergen. Terwijl Jeannette voor de lunch zorgt gaat Robert even met de hondjes naar het water. We genieten in het zonnetje van het uitzicht en de lunch. Als die weer binnen is vertrekken we verder, nu echt de bergen in. De wegen slingeren de uitzichten worden mooier en mooier. Zoals gewoonlijk rijden we af en toe verkeerd omdat het in de navigatie van Google niet helemaal duidelijk is welke weg we nu moeten nemen. Het mag de pret niet drukken want het is genieten. Het laatste stuk wort het pas echt klimmen, we gaan een echte pas op. We komen hoger en hoger. Op zo’n 2,5 kilometer van onze bestemming stuurt Google ons dan een smalle stijle weg omhoog. Het is zo’n smal straatje dat we er eerst voorbij rijden. Alhoewel de navigatie al een alternatief heeft gevonden draaien we toch om richting de originele weg. Het blijkt echter zo smal dat we al gauw zeggen: “hopen dat we geen tegenligger tegenkomen” . We hebben het nog niet gezegd of ja hoor een auto. Ondanks verschillende pogingen om elkaar te passeren moeten we toch achteruit.

Als we dan weer verder kunnen wordt de weg alleen steiler. Sommige stukken moeten we nemen met een aanloop. Gelukkig komen we zonder kleerscheuren boven. De beloning is in ieder geval prima. Wat een mooie camperplek. We staan boven op een berg met een schitterend uitzicht over het dal. Dit had slechter gekund. De rest van de dag genieten we rond de camper. Wandelen wat met de hondjes en bewonderen de mooie zonsondergang.

Zondag 12 juni 2022.

Heerlijk worden we wakker, wat een rust was het vannacht. Eenmaal buiten hopren we de vogels fluiten en de koeienbellen rinkelen. Na het ontbijt en een douche gaan we opruimen, we willen vandaag richting Oostenrijk. Op onze eerste reis samen, zo’n 31 jaar geleden op wintersport naar Sölden, hadden we het idee om op een mindere dag via de Timmelsjoch pas naar Italië te rijden. Robert was daar nog nooit geweest dus leek ons dat wel leuk. We hadden toen geen idee dat de pass in de winter gesloten zou. Toen we achter ons skiërs zagen zijn we toen maar omgedraaid.

Omdat we nu toch in de buurt zijn lijkt het ons wel leuk om het nu alsnog te doen. Echter moeten we eerst nog hier zien weg te komen.Dat we niet dezelfde route terug als gister pakken staat voor ons vast. Helaas ziet Google dat anders dus moeten we zelf maar navigeren. Zonder noemenswaardige problemen komen we weg. We rijden door een schitterend landschap vol met fruitbomen. Als het landschap wat veranderd duikt de Timmelsjoch pass voor ons op. Nu hebben we al veel mooie passen over gereden maar deze staat toch in onze top vijf. Wat een mooie pas is dit. Het uitzicht is fantastisch, de weg af toe wat smal zodat we moeten wachten voor een tegenligger maar prima te doen. Als we dichter bij de top komen rijden we ook langs de eerste sneeuw die er nog ligt van afgelopen winter.

Eenmaal boven stoppen we even om wat foto’s te maken en te genieten van het uitzicht. Dan starten we aan de afdaling richting Sölden het bekende skidorp waar we al vaker zijn geweest in de winter. Het is er druk en we rijden dus maar snel verder door het Otztal richting de FernPass. ook dit is voor ons al bekend terrein door de vele wintersport vakanties die we hebben gehad in de Zugspitze Arena.Voor de Fernpass komen we echter in een file, niet echt bijzonder want dat is gewoon daar. Helaas is echter ook de afslag naar Biberwier afgesloten dus rijden we door naar Berwang. Boven bij de Thanellerkar lift stoppen we. Hier zijn we de afgelopen jaren zo vaak wezen skien. Tot onze vreugde is zelfs het restaurant/bar open. En ja hoor daar staat nog steeds Adrie.

Eigenlijk heet hij Robert maar hij is zoveel jaar geleden al eens omgedoopt tot Adrie dus houden we dat erin. We bestellen een biertje en vragen gelijk of we daar op de parking mogen overnachten. Geen probleem zegt Adrie. Tegen 17:00 rijden we echter eerst nog even naar Pflach. Daar bevindt zicht Hotel Zum Schwanen waar we al die jaren hier in het gebied hebben overnacht. We worden vriendelijk ontvangen en het is duidelijk dat ze ons nog wel herkennen. Het eten is weer heerlijk en daarna nemen we afscheid.

Vanaf het moment dat we in Pflach aankwamen zagen we al een jong koppel dat duidelijk aan het zoeken was naar vervoer. Helaas rijden er geen treinen en de bussen zijn ook dun gezaaid. Het blijkt een Pools koppel te zijn die nog richting Garmisch moeten. Ze staan nu al meer dan een uur op de bus te wachten en het meisje is duidelijk overstuur. Tegen een rit naar Reutte zeggen ze geen nee dus pakken we ze maar even mee. Of het ook kan tot Bichlbach. Ook geen probleem komen we ook langs. Eind van het verhaal, omdat het toch wel een aardig koppeltje is brengen we ze dan maar tot Garmisch. Onze goede daad weer voldaan dit verlof. Jeannette zoekt dan nog even naar wat plekken in de buurt maar uiteindelijk belanden we toch weer bij Adrie in Berwang.

Maandag 13 juni 2022.

Na een heerlijke rustige nacht worden we wakken bij Adrie. Iets verderop zijn ze al bezig met de parking te egaliseren. Vannacht is het wel begonnen te regenen en dat doet het nog steeds. Af en toe droog, een zonnetje en dan weer regen. Vandaag is het motto, rustig aan, gisteren toch wel veel gereden dus dat doen we vandaag niet. Rond 10:00 uur zijn we klaar om te vertrekken. We willen richting Liechtenstein maar hebben daarvoor nog een leuke camperplek gezien in Damüls. Net na de middag komen we daar aan. Als Google ons weer een weg omhoog stuurt kijken we elkaar toch wel even aan, het zal toch niet?? Gelukkig is het een prima verharde weg. Wel smal maar prima te doen. Eenmaal boven bij Bauernhof Artur Bischof zien we nog een andere camper staan. We parkeren en maken even kennis met de vriendelijk eigenaar.

Eenmaal geinstalleerd is het tijd om wat rond te kijken. Helaas voor ons in het momenteel nog wat bewolkt waardoor we niet het mooiste uitzicht hebben waarop we hadden gehoopt. Gelukkig klaart het in de middag op waardoor we alsnog kunnen genieten. Als het weer wat beter is geworden trekken we er met de hondjes op uit. We wandelen een stuk de berg op richting een restaurant. Het blijkt al snel dat het een hele klim is. Robert die de laatste dagen toch al niet zo heel lekker is vind het dan ook al genoeg voordat we boven zijn. Na een adempauze lopen we dan ook terug naar de CP. Moe maar voldaan ploffen we neer voor de mobilhome. Er is nog een camper bij gekomen en we maken nog even gezellig kennis met de Nederlandse eigenaren. Na het avondeten spelen we nog een spelletje en dan is het tijd om te gaan slapen.

Dinsdag 14 juni 2022.

Het is half zeven als we worden wakker door de koeien bellen. En snelle blik uit het raam en we zien een kudde koeien omhoog stappen de berg op. Buiten schijnt het zonnetje al maar we doen toch nog even onze ogen dicht. Als we dan wakker worden is het al half negen. Gisteravond is er nog een bezoeker bijgekomen ontdekken we als we buiten gaan. We genieten van de ochtend zon, ontbijten buiten en rond 10 uur beginnen we met opruimen. Op naar de volgende bestemming. Omdat we dicht in de buurt zitten van Liechtenstein zetten we onze route voort richting het vorstendom tussen Zwitserland en Oostenrijk.

De eerste camperplek, Parking Rheinparkstadion, bij het stadion is niks voor ons. Prima als je s avonds laat aankomt en de volgende ochtend weer vertrekt. Maar niet om daar nu een hele middag te verblijven. Oké dan gaan we verder, Jeannette heeft nog een plek gevonden in Malbun. Boven op de berg in een ski dorpje. Het is een hele klim naar boven maar dan komen we aan in het dorp, bij Parkplatz 2, Malbun.

Ook deze cp is nu ook niet de mooiste plek waar we hebben gestaan maar het uitzicht is super en het is er vele malen beter dan in Vaduz. Maar als we ons willen aanmelden, moeten we eerst via een QR code naar een website. Dan een plek reserveren en dan gaan betalen in het tourist center in Malbun. Eenmaal alles ingegeven en onderweg naar het kantoor krijgen we een mail. Omdat aanstaande zaterdag hier de finish is van de 8ste etappe van de Ronde van Zwitserland kunnen we niet reserveren?

We besluiten toch maar even naar het toeristen bureau te gaan. Jeannette gaat naar binnen, toont haar charmes en komt met een lach weer buiten. Omdat we maar 1 nacht blijven mogen we blijven staan. Kosten? Niks want we konden niet reserveren dus hoeven we ook niet te betalen. Mooi dan maar even het kleine dorpje verkennen, het is niet veel maar we vinden bij Alpen Hotel Vögeli Malbun toch een mooi terras om wat te eten. De rest van de dag gaan we in het zonnetje genieten van het uitzicht. Maar eerst nog even met de hondjes naar het water.

En o ja, blijkt dat er ‘s avonds bij het Rheinparkstadion de interland Liechtenstein – Letland (0-2) werd gespeeld. Nu heeft Robert toch wel spijt dat we daar niet gaan staan. Had hij mooi nog even naar een wedstrijd kunnen gaan. Nu kijken we onder het genot van een spelletje maar naar Nederland – Wales (3-2).

Woensdag 15 juni 2022.

Heerlijk geslapen vannacht. Lekker stil geweest maar tegen de ochtend horen we toch weer de koeien bellen. Heerlijk vinden wij. Na het ontbijt en als men klaar is bij de dorps centrale, waar men nieuw hout heeft gebracht, kunnen we gaan service’n. Dan is het om te vertrekken. We moeten dezelfde weg terug als we gisteren omhoog zijn gekomen. Nu wetende dat men zaterdag deze klim moet doen kijk je er toch anders naar. Eenmaal beneden zitten we ook gelijk aan de grens met Zwitserland. Snel even bij het tankstation een vignet kopen en we kunnen verder. We volgen de weg langs de Bodensee en de Untersee op zoek naar een supermarkt omdat we toch wel weer wat zaken nodig hebben. Toch blijkt het moeilijk om een supermarkt te vinden, een toch van een redelijk formaat en waar we kunnen parkeren met ons huis van 7 meter. Uiteindelijk vinden we een TopCC een soort van Sligro waar we gelukkig een dag pas krijgen. Het worden gelijk de duurste boodschappen van de vakantie, en niet alleen omdat Zwitserland zo duur is maar je hebt hier ook…… Lindt chocolade, en ja ook in mega verpakking ?

Dan door naar ons doel van vandaag, Rheinfall. Na wat we gelezen hebben de breedste waterval van Europa. Het leek ons sterk want we hadden er nog nooit van gehoord. Op nog geen 600 meter van de waterval kunnen we parkeren op een parking waar ook mobilhomes mogen staan. Als we dan naar beneden wandelen zien we al een stukje van de stroomversnellingen voor de echte waterval. En dat is al indrukwekkend. De inkom is 5 CHF maar dat is achteraf meer dan de moeite waard. En prima pad voert je langs verschillende uitzichtpunten op de waterval. En eerlijk is eerlijk het is indrukwekkend. We kunnen ons niet herinneren dat we in deze vakantie maar ook niet in Zweden of Noorwegen zo’n brede waterval hebben gezien.

Na het bezoek aan Rheinfall drinken we nog iets en bekijken we wat we gaan doen. Bij onze parking staat dat deze om 20:00 dicht gaat en we weten dus niet of we daar kunnen overnachten. Daarbij is de plek oké maar ook niet meer dan dat. We vinden een camperplek zo’n 25 km verder in de buurt van Winterthur. Eerst gaat Jeannette nog even succesvol op jacht naar een badge voor op haar rugzak en dan wandelen we terug naar de CP. Binnen het half uur parkeren we als eerste mobilhome op Parkplatz Rossberg die dan nog druk bezet is met auto’s. De meeste van hen allemaal met een hond om te gaan zwemmen in het naast gelegen riviertje Töss.

We parkeren en gaan gelijk even lekker zwemmen met Stella en Geeske. Een heerlijke plek, een snelstromend riviertje waar de hondjes zich prima vermaken. Terug bij de camper wordt het al tijd om te gaan koken. Als er echter al meer campers aankomen moeten we toch nog even snel verplaatsen om heerlijk aan een grasveld te staan. Als we dan onze vaste plek hebben gevonden genieten we van het eten, laten de hondjes nog eens zwemmen en dan is de dag al weer bijna voorbij.

Donderdag 16 juni 2022.

Als we wakker worden gaat Robert gelijk met de hondjes zwemmen. Jeannette doet de dagelijkse ochtend schoonmaak en dan kunnen we genieten van een bak koffie. We besluiten om toch al maar vast een stukje te rijden richting Duitsland omdat de data van het internet kaartje bijna op is en we een plek willen zoeken in het Zwarte Woud. Als we in Duitsland zijn aangekomen stoppen we op een gratis plek bij een trein museum in Blumberg. We eten wat en lopen wat langs het station. Niet veel later rijden we verder richt het Zwarte Woud.

De route naar het de B500 of te wel de Schwarzwaldhochstraße gaat niet zonder slag of stoot. Verschillende omleidingen moeten we volgen maar dan belanden we toch in Freudenstadt. Niet veel later draaien we Schwarzwaldhochstraße op. De omgeving is schitterend maar we hebben ondertussen al uitgevonden dat vandaag de 16e juni in dit deel van Duitsland een vrije dag is. Overal is het super druk en op de leuke plekken is geen parking meer te vinden. Omdat we totaal geen zin hebben in die drukte stelt Robert voor om af te slaan richting Frankrijk. We zitten ter hoogte van de Elzas en aangezien Jeannette daar al eerder is geweest en er positief over was lijkt ons dat wel wat.

Jeannette is met de dames in 2019 met de camper die kant op geweest en hadden toen de pech dat ze bij een wijnboer stonden op 1 mei. Dan is in Frankrijk alles gesloten. Dus gaan we het dan nog maar eens proberen. Het is rond twee uur als we de parking bij Domaine Xavier Muller oprijden. Er staat nog een mobilhome en verschillende auto’s, het is open ? Zoals gewoonlijk gaan we na de degustatie niet met lege handen terug. Daarna wandelen we nog even het dorp in maar alles is om deze tijd nog gesloten. Als we dan eindelijk in de schaduw bij de mobilhome aan een pastis zitten, begint Jeannette erover om misschien toch nog maar verder te rijden.

Dus we zijn weer vertrokken bij de wijnboer. Onderweg naar Pont à Mousson. Een ritje van een kleine twee uur. Maar in ieder geval richting België. Dat houd dus in morgen minder ver? Als we aankomen bij de CP in Pont à Mousson blijkt dat deze Complet is. Het staat er ook hutje mutje dus niks voor ons. Alhoewel Jeannette een flash back krijgt en denkt dat ze er al eens is geweest.

Naast ons staat bij de ingang staat ook een Duits busje met twee dames. Ze kijken beteuterd en vragen aan ons, wat nu? Ja gewoon iets ander zoeken toch?? Hebben jullie al iets vraagt ze nog schuchter. Nee, maar we hebben ons huis bij ?? Een snelle blik op Campercontact brengt ons naar de volgende CP, Aire de Camping Car. Een plek in Thiacourt-Regniéville. Hup navigatie instellen en gaan. Zoals gewoonlijk doet alleen Google weer wat moeilijk maar uiteindelijk vinden we toch de plek binnen een half uurtje.

Mooi onder de bomen staan we nu dicht bij een sportcentrum met wat tennis pleinen. Je hoort ons niet klagen. Allen onze buurman doet wat raar. Als wij geïnstalleerd zijn doet hij ondanks de 30 graden alle deuren, gordijnen en ramen toe. Even later zien we een meisje aan komen en die word binnen gelaten in de mobilhome. Deuren toe verduister gordijnen naar beneden en even later zien we de camper schudden??? en even later nog eens en dan nog eens. Ik weet het niet hoor ??

Vrijdag 17 juni 2022.

We worden pas om half negen wakker deze morgen. Omdat we onder de bomen staan en het dus ook nog vrij donker is denken we. De camper naast ons is ook nog vrij rustig maar dat kan ook niet anders. Na het gewone ochtend ritueel vertrekken we via Verdun richting België. Robert wil graag langs Verdun omdat daar in de eerste Wereldoorlog de slag van Verdun heeft plaats gevonden. We rijden langs een aantal herdenkings punten en we besluiten om hier later als het wat minder warm is nog eens terug te komen.

Dan rijden we door richting België. Kilometers door de landbouw velden. Verre uitgestrekte uitzichten. Het is een genot om te rijden. Net na de middag passeren we de grens met België. Nog wat gewoonlijke strubbelingen met Google en we komen aan op de camperplaats bij Bouillon. Het is er al redelijk druk maar er is nog plek. We parkeren en gaan dan met Stella en Geeske op pad richting het centrum. Uiteraard laten we onze dames eerst even afkoelen in de Semois die hier langs de CP stroomt. Eenmaal in Bouillon centrum valt het ons toch wat tegen. We hadden meer terrasjes en vertier verwacht. Maar neemt niet weg dat we toch onze plekjes wel vinden voor een drankje en een hapje. Als we terug lopen richting onze mobilhome ziet Robert nog een leuk zaakje waar hij wat biertjes meeneemt. Terug bij de camper buurten we nog gezellig wat met de buren. Morgen terug naar huis.

Zaterdag 18 juni 2022.

Vanochtend op tijd vertrokken uit Bouillon. Gewoon de grote baan richting huis. Het is rond twaalf uur als we thuis de oprit op rijden. Na ruim vier weken zijn we weer thuis, het is alsof we gisteren vertrokken zijn. Maar aan de andere kant ook weer fijn om thuis te zijn. Ik denk dat dat de juiste vakantie is! Wij hebben in ieder geval genoten. En nu weer uitkijken en plannen, voor zover we dat ooit doen, welke richting we de volgende keer opgaan.