Donderdag 15 september 2022.
Toch nog een dag eerder vertrokken. Ondanks dat Robert morgen nog moet werken vertrekken we vandaag al. Morgen is een thuiswerkdag en zoals al eerder uitgevonden gaat dat ook prima vanuit de mobilhome. Zodra hij thuis is pakken we de laatste spullen in en gaan we op weg. Ondanks dat Queen Elisabeth is overleden en dat er na de begrafenis maandag 7 dagen van nationale rouw is afgekondigd gaan we toch gewoon richting Groot-Brittannië. We hebben even getwijfeld maar we zien wel wat het gaat worden. Het is iets voor half zes als we de poort uitrijden, uitgezwaaid door Romy & Alexander. de reis gaat voorspoedig en buiten een kleine file op de ring van Brussel hebben we bijna geen oponthoud. Als we dan de file bij Groot Bijgaarden hebben gehad en de snelweg verlaten rijden we de laatste 15 kilometer binnendoor richting Gooik.
Een aantal kilometer voor onze eindbestemming zien we ineens een plaats Schepdaal. Bij Robert doet dat een belletje rinkelen en ja hoor het blijkt de woonplaats van Remco Evenepoel, de kersverse winnaar van de Vuelta. Het is rond half acht als we dan de camperplaats, Domein Paddenbroek oprijden. We blijken de enige camper te zijn, er staat nog wel een caravan, maar zo te zien staat die er al langer zonder gebruikt te worden. Helaas voor ons is echter ook het fiets, en wandel café gesloten. We staan dus heerlijk alleen. Snel even Stella en Geeske uitlaten en dan een soepje eten met een lekker biertje. Ons verlof is begonnen.
Vrijdag 16 september 2022.
Om 07:00 gaat de wekker. Robert moet vandaag nog werken dus op tijd eruit. Als eerste even met de hondjes naar buiten en als die alles gedaan hebben wordt snel de laptop aangeslingerd en kan het werken beginnen. Een uurtje later is ook Jeannette wakker. Na het ontbijt, Jeannette maakt wat lekkere broodjes warm in de Omnia oven, is het tijd om te vertrekken. Onze buren die gisteravond laat nog zijn aangekomen zijn al eerder vertrokken. We doen nog even snel de afwas, laten de hondjes en de drone nog even uit en gaan dan op pad.
Jeannette is vandaag de chauffeur van dienst. Robert moet tenslotte nog werken en dat gaat ook prima op de bijrijders stoel. Onze eerste stop plannen we net over de grens in Frankrijk in Camphin-en-Pévèle waar we vorig jaar nog in de buurt zijn gaan kijken naar Parijs-Roubaix. We passeren nog de Carrefour de l’Arbre. Robert heeft hier nog even een call maar dan rijden we snel weer verder. In de buurt bij Duinkerken hebben we onze tweede stop. We parkeren op een parking aan een meertje waar Robert nog een laatste call van de dag heeft. We lunchen gelijk even en gaan dan verder op zoek naar een camperplaats voor vannacht.Morgen vroeg om half negen hebben we tenslotte de overtocht en we moeten zeker 60-90 minuten van te voren aanwezig zijn.
We bezoeken verschillende plekken maar besluiten dan toch om te gaan staan op La Ferme de l’Horloge, een mooie CP met uitzicht op de krijtrotsen van Dover. Vlak bij de camperplaats bevindt zich een brouwerij die we dan ook gelijk maar bezoeken. Met een aantal verschillende bieren op zak keren we niet veel later terug bij de mobilhome.
Zaterdag 17 september 2022.
Vandaag gaan we met de boot over van Calais naar Dover. We hebben geboekt om 08:25 uur en er wordt aangeraden om toch zeker 60-90 minuten op voorhand aanwezig te zijn. Voor ons betekend dat om zes uur eruit. De honden uitlaten, servicen en dan nog een half uur rijden naar de haven. Het is iets over zevenen als we, dus mooi op tijd, aanschuiven bij de poorten van DFDS. Zoals meestal staan we in de verkeerde rij, want langs ons gaat het een stuk sneller. Als we dan aan de beurt zijn worden alle paspoorten gecontroleerd. Ook die van de honden, waar we zelf de chip moeten scannen. Ook het formulier wat we zelf moesten invullen dat we de hondjes niet zullen verkopen in Engeland willen ze zien.
Dan door naar de douane, ook hier mag het even duren. Het is dan al 08:00 uur geweest als we al een van de laatste mogen boorden. Voor Stella en Geeske is dat wel fijn. Scheelt weer wat tijd dat ze alleen in de mobilhome moeten blijven. Eenmaal aan boord gaan we eerst naar het restaurant voor een full English breakfast. Als we dan goed en wel aan tafel zitten voelen we de boot al vertrekken. Het ontbijt en een bezoek aan de tax free shop later zijn we al in Dover. Hier gelukkig geen controles dus we rijden zo Engeland binnen.Als eerste gaan maar eens op zoek naar een plek om even samen met de honden te genieten van het mooie weer. De zon schijnt volop dus parkeren we langs het strand in Hythe. Een mooi breed lang stenen strand waar het nu nog heerlijk rustig is. Na een wandeling langs water zetten we ons nog even om te genieten van het uitzicht.
We parkeren bij een pub/restaurant waar vandaan een klein treintje vertrekt. Naast ook een vuurtoren is er verder niet veel. Wel leren we nog dat vanuit hier een pijpleiding loopt naar Normandie waar in de tweede wereld oorlog de geallieerden werden bevoorraad. Al met al leuk om eens gezien te hebben en geweest te zijn.Onze reis gaat verder. Ons einddoel vandaag zijn de Seven Sisters Cliffs, iets ten westen van Eastbourne. De route brengt ons eerste door het centrum van Eastbourne langs de pier. Een mooi centrum maar wel heel druk. Eenmaal weer de stad uit rijden we richting The Beachy Head, een pub waar je op de parking mag overnachten.
Gelukkig is het nog niet te druk met mobilhomes, sterker nog we zijn de eerste die hem op de parking neerzetten. Tijd voor een wandeling. Je ziet wel gelijk dat het een echte toeristische trekpleister is. En terecht. De krijtrotsen en uiteraard ook het Beachy Head Lighthouse zijn indrukwekkend en prachtig om te zien. Na een kleine twee uur rond gewandeld te hebben nemen we plaats op het terras bij de Pub.Netjes vragen we of we mogen overnachten en drinken we een pint. We reserveren gelijk voor het avondeten en dat blijkt ook wel nodig. Het is druk maar we hebben, na wat aandringen, nog een plek. Na het eten wandelen we terug naar de camper. We zijn ondertussen niet de enige meer. Vanuit ons huisje zien we de zon prachtig ondergaan. Onze eerste dan in Engeland is meer dan geslaagd.
Zondag 18 september 2022.
Vandaag een keer rustig aan na steeds op tijd te zijn opgestaan. Nog even met de hondjes wandelen en een lekker ontbijt gegeten. Zelfs nog even koffie gezet voor onze Duitse buren die op reis zijn met een huur busje en die buiten zitten te ontbijten met dikke jassen aan. Het is dan ook al 10:00 uur geweest als we Beachy Head verlaten. We vervolgen eerst de kustweg langs de krijtrotsen waarna we iets meer het binnenland in trekken. In de buurt van Brighton stoppen we eerst bij een grote supermarkt om wat boodschappen te doen. Morgen is tenslotte alles gesloten in verband met de begrafenis van de Queen. is Wanneer we genoeg hebben ingeslagen gaan we verder richting Arundel. Op internet hebben we gelezen dat er een mooi kasteel is en dat het wel een leuk plaatsje zou zijn. Niet veel later parkeren op een grote parking niet ver van het centrum.
Een bezoek aan het kasteel laten we achterwege, maar we wandelen wel door het dorpje. Het is inderdaad een leuke plek en we genieten tegelijk van het mooie weer. Na onze ronde zoeken we de mobilhome weer op, om op zoek te gaan naar een camping. Morgen is alles dicht dus willen we een lekkere rustdag houden. We besluiten richting New Forest National Park te rijden. Als we dan aankomen bij Long Meadow Campsite staat er eerst een bordje Full op de poort. We bellen toch aan en even later kunnen we plaats nemen op een groot en bijna leeg veld. Plek genoeg dus. Eenmaal geïnstalleerd, zoveel werk is dat niet zonder stroom en op een vlak grasveld, wandelen we wat rond over de plaats en in het nabij gelegen bos. Het is een prima plek. Hier kunnen we het wel twee nachten volhouden.
Maandag 19 september 2022.
Vandaag is de dag dat Queen Elizabeth II word begraven. In Groot-Brittannië is zowat alles gesloten dus blijven we dagje staan op Long Meadow Campsite. dat betekent extra rustig aan doen. We blijven wat langer liggen, ontbijten rustig en werken wat sociale media bij. Voordat we het in de gaten hebben is het al 11 uur geweest. Tijd om toch eens in actie te schieten. Robert heeft een aantal geocaches gezien hier in The New Forest. Het is al even geleden dat we die gezocht hebben maar we hebben er nu echt wel zin in. Als we de poort uitlopen het bos in zitten we al gelijk in het National Park. Een prachtige omgeving met bos, watertjes, heide en veel wild. Binnen het park lopen zo wilde paarden, hooglanders, herten, reeën en grijze eekhoorns die we ook allemaal zien. Op zoek naar onze eerste geocache hebben we wel wat moeite met een waterstroompje, we steken het op allerlei manieren we vier keer over voordat we de cache vinden. Snel verder naar de volgende. Als we dan een groot stuk hei over wandelen met Stella en Geeske zien we vlak voor ons een hert staan op nog geen 100 meter.
Van schuinachter ons horen we ineens een stem die ons toespreekt. Een ranger vraagt of we met de hondjes wat verder om willen lopen. Hij zit er al geruime tijd om het hert te volgen en verwacht dat als we er zo dicht langslopen hij er vandoor zal gaan. Uiteraard zijn wij de beroerdste niet en wandelen met een grote boog er omheen. Nadat we de tweede cache gevonden hebben zetten we ons even op een omgevallen boom, geven de hondjes wat te drinken en drinken zelf ook iets. Niet veel later gaan we verder naar de derde en laatste cache voor ons vandaag. ook die wordt vrij snel gevonden. Ruim 8 kilometer verder nemen we weer plaats voor de mobilhome om te genieten van een frisse pint. Jeannette kijkt de uitvaart van de Queen en we genieten van het zonnetje. De rest van de dag blijven we heerlijk bij de camper waar we tegen de valavond nog twee herten over het ondertussen bijna lege campingveld heen zien lopen. Een mooie afsluiting van deze dag.
Dinsdag 20 september 2022.
Na twee nachten in de New Forest gaan we vandaag verder. Zoals al eerder aangegeven willen we zoveel mogelijk landen aandoen met onze mobilhome dus rijden we vandaag richting Wales. Volgens de regels van Route 51 geen echt nieuw land maar toch. Ruim 30 jaar geleden in de tijd dat Robert nog bij het Korps Mariniers zat heeft hij de bergtraining gedaan in dit deel van het Verenigd Koninkrijk. Het lijkt ons dan ook leuk om maar eens die kant op te gaan, richting Abergavenny in The Brecon Beacons National Park. Als we echter op de kaart kijken zien we dat de route ongeveer langs het Unesco monument Stonehenge komen. Uiteraard willen we daar dan ook passeren. Ook hier is Robert in zijn legertijd al eens geweest en is er best wel positief over. Genoeg te doen vandaag maar eerst maar eens opruimen en vertrekken.
Na het legen en vullen nemen we afscheid van Long Meadow Campsite en trekken we door de New Forest richting noorden. De route door het park is echt mooi, wilde paarden en ezels te over en regelmatig moeten we ook stoppen als er weer een paar oversteken. Eenmaal het park uit, nemen we de wat grotere wegen omdat we toch ook wat kilometers moeten maken. Eenmaal bij Stonehenge parkeren we op een grote bus en mobilhome parking. Helaas nog geen steen van het monument te zien. Dit is toch heel anders dan Robert had verteld en voor ogen had.
Als we bij het visitor centre aankomen zien we prijzen van 30 engelse pond per persoon. Als we dan vragen of de hondjes ook mee mogen horen we dat die niet in de bus meemogen, ze mogen ook niet op de historische site en ook niet in exhibition area. Reden genoeg voor ons om dan maar niet naar binnen te gaan. We hebben al een tip gekregen dat je iets verderop met de mobilhome kan parkeren en dat je daar ook prima uitzicht hebt op stenen. Zo gezegd zo gedaan en even later parkeren we op een baan met prima uitzicht op Stonehenge. Eerlijk gezegd we vonden Ales Stenar in Zweden leuker om te bezoeken. Dan door naar de Abergavenny. Als we bij Bristol de brug over rijden zijn we officieel in Wales. Maar als we dan in de buurt van de cp komen begint Google weer op te spelen. We worden weer een pad ingestuurd waar we haast niet door kunnen (qua breedte) ook is het nog eens behoorlijk steil en op het eind komen we erachter dat we niet uitkomen waar we moeten zijn.
Een vriendelijke Welshman stuurt ons weer terug naar beneden om het dan maar via een andere kant te proberen. Helaas is dat ook niet mogelijk omdat men daar aan de weg bezig zijn. Op naar een andere cp dan maar. Bij The Horseshoe Inn vinden we plek. Je mag er gratis staan als je iets consumeert. Zoals al wel bekend is dat bij ons geen probleem. We proberen eerst nog wat geocaches te vinden en drinken daarna wat in de pub die pas om 17:00 open gaat. Gelijk maar reserveren voor het eten om zeven uur en we hebben aan onze ”verplichting” gedaan. The Horseshoe Inn blijkt een gezellige pub en met een volle maag vertrekken we om 21 uur terug naar de camper. We kijken nog de slimste mens en duiken dan ons bed in.
Woensdag 21 september 2022.
Na een heerlijke rustige nacht bij The Horseshoe Inn gaan we weer op pad richting Lands End, toch nog wel een beetje het doel van deze trip. Als we een paar miles onderweg zijn, ja die Engelsen doen hier alles in mile en feet, gooien we eerst de dieseltank nog maar eens vol. Niet dat het al echt nodig maar toch. Toch was het in het begin wel weer even wennen die snelheden in miles en breedte beperkingen in feet. Zo is 30 m/h dus 48 km/h maar wat lastiger is een breedte beperking 6’6”(6 foot en 6 inches) wat dus neerkomt op ongeveer 2 meter. Al moet ik zeggen dat we er de eerste keer wel door konden.
Onze eerste stop voor vandaag is Cheddar Gorge, een kloof tussen rotsen in de buurt van het plaatsje Cheddar. Net buiten het stadje parkeren we om met Stella en Geeske te gaan wandelen. Een mooie wandeling met eerst een stevige klim, en dan omdat we geen route volgen, een stevige afdaling waarbij we de honden over de afrastering moeten tillen. Eenmaal terug bij mobilhome worden we aangesproken. Als we naar Cheddar willen dan moeten we omrijden. De weg is iets verder afgesloten. Geen probleem, we draaien de camper en rijden dan maar om, denken we. Helaas hebben we hier echter totaal geen bereik met onze gsm waardoor we niet precies weten hoe te rijden.
Op goed geluk, en met af en toe hulp van wat bereik, volgen we dan maar de route richting Wells, een wat grotere plaats alwaar we stoppen en met behulp van internet bepalen wat waar we heen gaan. We besluiten richting Porlock te gaan. Jeannette heeft daar een mooie camperplaats gezien met uitzicht over het kanaal van Bristol. Onderweg passeren we Glastonbury, de plek waar jaarlijks een van de grootste festivals word gehouden. We stoppen even in het plaatsje om boodschappen te doen bij de Tesco en gaan dan verder. Als Jeannette dan nog eens de reviews van onze CP doorneemt leest ze dat het wel een hele steile weg omhoog is en dat het niet voor grotere campers geschikt is om daar te komen.
Nu zijn we wel wat gewend tijdens onze reis naar de Balkan dus doen we het een beetje lacherig af. Als we dan in Porlock komen zien we eerst al een bord dat het afgeraden word voor auto’s met caravans om door te rijden. Even later zien we een bord dat het steigings percentage hier 25% is. Tot nu toe geen enkel probleem. Als we echter de eerste haarspeldbocht zien waar we binnendoor moeten knipperen we toch een keer met de ogen. Dit is echt wel steil. Gelukkig trekt ons Hymertje ons zonder al te veel problemen omhoog, maar we kunnen ons prima voorstellen dat anderen hier niet omhoog durven/kunnen. Een paar kilometer verder komen we aan bij onze overnachtingsplek. Gewoon een gravel parking langs de doorgaande weg. Maar wat een uitzicht, tussen de schapen en wilde paarden parkeren we op toch wel een van de mooiste plaatsen waar we hebben gestaan.
Als het wat later word en de meeste auto’s zijn vertrokken staan we helemaal alleen. Helaas krijgen we niet de zonsondergang waar we op gehoopt hebben maar dat mag de pret niet drukken. We staan hier graag.
