Zaterdag 26 mei.
De wind is vannacht gaan liggen en we wakker worden van de eerste surfers die op weg naar het strand zijn en de auto rondom ons parkeren. Vanuit ons bed met de gordijnen omhoog zien we ze even later op hun bord de golven trotseren. Is er een mooiere manier om wakker te worden?
We doen rustig aan, genieten van ons zicht en ook Stella en Geesje hebben een nieuwe kameraad in de vorm van een jonge herder die bij een van de mobilhomes hoort met twee meiden die hier ook geslapen hebben. Nadat ze zijn uitgeraasd en wij alles hebben opgeruimd is het tijd om te vertrekken.
Ook vandaag rijden we weer een stuk langs waarschijnlijk een van de vele route’s van de Camino de Santiago. Ook nu weer veel wandelaars maar toch niet in die hoeveelheid als gister. Tegen het eind van de ochtend parkeren we dan aan de haven van Cudillero.
Het dorp staat vermeld als een van de 30 mooiste dorpen van Spanje. Het zijn allemaal gekleurde huisjes die tegen de rots zijn aangebouwd. Zodra we vanuit de haven richting het dorp wandelen zie je de prachtige gekleurde huisjes al liggen.
Omdat het nog vroeg is, is het ook nog niet zo druk, de terrasjes zijn nog leeg en we besluiten eerst maar eens rond te wandelen. Het blijkt behoorlijk wat klimmen en dalen te zijn maar zeker meer dan de moeite waard. Uiteraard drinken we nog iets op een van de langzaam voller rakende terrasjes voordat we terug onze Hymer gaan om verder te trekken.
Volgende stop is Gijon, we hebben daar een camperplaats dicht bij de stad gevonden die ons wel iets lijkt. Nu is het voor een stads camperplaats ook een prima plek echter voor het eerst dit verlof is een plak volzet. Helaas maar we moeten op zoek naar iets anders. Dat is aan Jeannette wel besteed en zij heeft al snel iets nieuws gevonden.
Een drie kwartier later arriveren we op CP Parking Lastres. Op het eerste zicht niets bijzonders maar volgens Jeannette moeten we naar het dorp iets verderop. En inderdaad ook hier weer een mooi dorp tegen de rotsen gebouwd net als Cudillero echter niet zo mooi van kleur.
Toch blijft het een een gezicht en na een wandeling door het dorp en de haven nemen we plaats op het terras bij Bar El Puerto. We bestellen een biertje en wat te eten, heerlijke verse coquilles voor Robert en Vongole voor Jeannette.
Na een pittige klim terug naar de camperplaats nemen we nog even plaats voor de camper. Nog een drankje en een hapje en we komen de avond prima door.
Zondag 28 mei.
Vandaag zijn we weer op tijd eruit. Jeannette de weervrouw heeft gisteravond in haar weer app gezien dat het vanochtend nog droog zou zijn in Parque Nacional Picos de Europa. Vanmiddag gaat het regenen maar goed genoeg voor ons om toch die kant op te gaan.
Tijdens de ochtend wandeling met de hondjes valt het Robert toch wel op dat er heel wat mobilhomes zijn bijgekomen gisteravond. We staan hier nu met zo’n kleine 20 voertuigen. Na het ontbijt zijn we toch nog een van eerste die vertrekken, het zonnetje schijnt heerlijk.
Het is een 35 kilometer rijden naar de plek waar onze route door het nationaal park zal beginnen, maar dat is al veelbelovend. We rijden behoorlijk omhoog en de uitzichten over de strandjes beneden aan de kust is prachtig. Als we dan aankomen in Cangas de Onis start onze route.
Jeannette is de navigator van dienst maar de route is eigenlijk heel simpel. We volgen de N625 in zuidelijke richting. Eerst door een diepe kloof later weer omhoog over de toppen van de bergen. De eerste grote waterval krijgen we te zien en schitterende uitzichten.
Als we aankomen bij het stuwmeer Embalse de Riaño en wat rondwandelen komen we tot de ontdekking dat dit dorp een aantal jaren terug nog onder in het stuwmeer lag. Het dorp is dus eigenlijk opnieuw gebouwd omdat het meer er moest komen.
Rond lunchtijd parkeren we ergens op een mooie Park4Night spot. In de verte zien we de eerste donkere wolken en horen we al gedonder. De eerste druppels vallen en als we aan het eten zijn worden we nog verrasts door de boer die met zijn kudde koeien en kalveren de berg op komt wandelen over de gewone weg.
Nadat de lunch is gedaan en de koeien voorbij zijn, rijden we weer verder de zon weer tegemoet. We rijden naar Comillas wat ook weer een van de 30 mooiste dorpjes moet zijn. Helaas zijn alle parkings vol en net op het moment dat we verder willen trekken zien we een leuke camping aan het water.
Voor het eerst deze vakantie staan we dus op de camping. Een prima locatie maar wel prijzig, 34 euro zonder stroom. We wandelen het dorp door en nemen een kijkje bij het door Gaudi gebouwde huis wat hier staat. Helaas vinden we de inkom, 7 euro pp, nogal prijzig en kijken we dus van ver af.
De terugweg naar de camping gaat langs het strand, we nemen plaats op een terras en eten en drinken iets. Daarna is het tijd om terug naar de mobilhome te gaan. Morgen willen we naar Bilbao.
Maandag 29 mei.
Zodra Robert wakker is gaat hij met de honden naar de andere kant van de weg waar ook een gedeelte van de camping is. Daar zou ook een winkel zijn waar je eventueel brood zou kunnen kopen. Helaas is dat niet het geval. Maar niet getreurd even later komt er een bakkers auto het terrein op en hebben we alsnog vers stokbrood.
Niet al te veel later laten we Comillas achter ons, we zijn op weg naar Bilbao. Het is een 140 kilometer maar het schiet behoorlijker. Het is ongeveer half 11 als we voor de poort van Autocaravaning Kobetamendi staan. Het is wat druk en hectisch als Robert wilt aanmelden maar we krijgen alvast een plaats toegewezen en kunnen daarna inchecken.
We parkeren op de bovenste rij op plek 71. Het uitzicht op de stad is mooi maar uiteraard minder dan op de voorste rij. Deze plaatsen waren echter allemaal gereserveerd hoorden we. Na het inchecken horen we ook dat de honden helaas niet zijn toegestaan op de bus. Een snelle blik op Google leert ons dat dat een wandeling van zo’n 4 kilometer wordt.
Nu is vier kilometer best te doen echter is het op de heenweg een steile afdaling en dus moeten we dat later op de dag ook weer omhoog. Dus goeie schoenen aan en hup onderweg naar Bilbao. Onderweg valt het Robert ineens op dat het Guggenheim museum gesloten is op maandagen, wat een voorbereiding toch weer.
Omdat we toch al niet te veel hoop hadden dat honden mee het museum in ochtend is dat voor ons nu niet zo heel erg, maar toch jammer. Ondertussen zijn we al wel in de stad gereserveerd. In de buurt van het stadion van Athletic Bilbao stoppen we bij een eerste bar voor een koffie. Gelukkig hebben ze hier wel pintxos, iets waar Robert al de hele vakantie naar uit kijkt.
Als we verder wandelen komen we bij het Guggenheim museum. Het is vrij rustig maar dat zal wel normaal zijn op sluitingsdag. We bekijken wat stukken die buiten staan en ook het museum zal is de moeite. Dan wordt het tijd om het centrum maar eens in te gaan.
De weg terug is behoorlijk zwaar, behoorlijk wat trappen om omhoog te komen. Maar af en toe met een rust pauze arriveren we moe maar voldaan toch weer bij de mobilhome. Hier komen we tot de ontdekking dat het bier op is dus is het tijd voor Robert om weer terug naar beneden te gaan naar een supermarkt.
Met de elektrische vouwfiets is hij zo beneden maar met het bier in de rugzak is het omhoog toch nog behoorlijk afzien. Maar ook deze beproeving wordt doorstaan en zitten we heerlijk in de zon te genieten. Tegen de avond is de gehele camperplaats vol, er moeten al mensen getijgerd worden maar die mogen parkeren op de parking ernaast.
Als het langzaam donker wordt en de lampen in de stad beneden aangaan maken vele nog foto’s ook wij. Dan is het langzaam tijd om naar binnen te gaan. Bilbao was zeker de moeite waard!
Dinsdag 30 mei.
Al vroeg horen we eerste mobilhome’s al weer vertrekken. Ook wij willen niet te laat weg want we moeten we een stukje rijden vandaag. Tijdens het ontbijt vult Robert het water, dat kan hier want er is elektriciteit en water voorzien op elke plek, en dat alles voor de prijs van 15 euro.
Dan als het ontbijt binnen is nog even vuil water en het chemisch toilet legen en we zijn vertrokken. Het eerste stuk binnen door. Onze dochter is afgelopen week ook in Spanje geweest maar is haar souvenir voor een vriendin kwijt. Of wij nog even een kleurrijke mok willen kopen bij een souvenir shop.
Natuurlijk zijn wij de slechtste niet en gaan dus op zoek. Maar waar we ook kijken we zien niks of ze hebben geen mok. Pas bij de grens met Frankrijk slagen we erin om een mok te scoren. Het is ondertussen al middag en we hebben nog een eind voor de boeg als we naar de wijnboer willen in de buurt van Bordeaux. Maar eerst even lunchen net over de grens in Biriatou.
We kiezen ervoor om dan maar verder te gaan via snelwegen en het is dan ook al half 5 als we aankomen bij Domaine de Grand-Homme. We worden hartelijk ontvangen en zijn de enige die er vandaag staan. Voor ons geen probleem, het weer is prima, de omgeving rustig dus wat wil een mens nog meer.
Wijn proeven natuurlijk, maar daar wordt ook voor gezorgd. Een heerlijke witte wat voor Jeannette bijzonder is en een prima rode maar nog wat jong. Als we even later vragen naar de rode van 2012 dan wordt er een flesje open getrokken en we zijn maar wat blij. Deze is inderdaad veel beter.
Omdat ons Frans nu niet het allerbeste is loopt de communicatie af en toe met handen en voeten maar samen komen we er wel uit. we bestellen in ieder geval een doosje witte en een doos van die rode uit 2012. De fles die we hadden om te proeven blijft ook staan en die gaat toch bijna helemaal leeg.
Ook worden we uitgenodigd om gebruik te maken van het zwembad, iets wat Robert zich geen twee kaar laat zeggen. Hij neemt gelijk even een frisse duik. Jeannette, die net een douche heeft genomen, laat het aan zich voorbij gaan.
Als het later op de avond wat frisser wordt duiken we de mobilhome in. Het was een prima dag.
Woensdag 31 mei.
Als we wakker worden schijnt de zon al volop. We zetten de stoelen buiten en drinken een bak koffie in de heerlijke ochtend zon. We hebben alle tijd want vandaag hoeven we niet zo ver te rijden een ruime 200 kilometer maar tot net onder La Rochelle.
Vlak voor we vertrekken halen we nodig even de wijn op die we besteld hadden en nemen afscheid van de vriendelijke en gastvrije Bertrand. Het eerste uur rijden we door de vele wijngaarden van Bordeaux, een genot om te zien.
Rond de middag als we er een 100 kilometer hebben opzitten heeft Jeannette weer een pareltje gevonden voor de lunch. Bij het dorpje Clion hebben we een plek via Park4Night aan een riviertje aan een onverharde weg. Een schitterende plek waar de hondjes los kunnen rennen en zwemmen.
Na ons middagmaal trekken we verder naar de oesterboer die onze eindbestemming moet zijn. Deze vinden we in de plaats Angoulins. Als we aankomen lezen we al gelijk daar honden niet mee mogen naar de oesterboer. Ook krijgen we te horen dat we zover mogelijk moeten opschuiven omdat morgenvroeg om 8 uur een wagen grind komt lossen.
Voor ons reden genoeg om verder te gaan kijken. Gelukkig is er een paar kilometer verder nog een camperplaats. Echter deze is ook niet echt iets voor ons en dus gaan we verder kijken.We wegen vele opties af maar besluiten dan om naar Île de Ré te gaan.
Dat is een eiland waar we meer dan 30 jaar geleden ook al eens zijn geweest. Vandaag dus een mooie gelegenheid om het nog eens te gaan bekijken. We vinden een plek bij Les Amis de la Plage. Eenmaal als we staan wandelen we door het dorp en drinken iets op het terras.
s’ Avonds eten we iets bij een naast gelegen restaurant. Morgen gaan we verder naar Honfleur. Ook daar zijn we al eerder geweest.
Donderdag 1 juni.
Het is vanochtend vrij fris op Île de Ré. We ontbijten dan ook binnen en vertrekken niet al te laat. Vandaag gaan we richting Honfleur en dat is een behoorlijk stuk rijden. Daar zijn we in 2019 ook al eens geweest en we wilden altijd nog een keer terug.
Dus als we klaar zijn verlaten we onze camperplaats en het eiland om gelijk flink wat kilometers te maken. Uiteraard stoppen we tussen de middag weer op een heerlijk rustig plekje aan een water in de buurt van Montbazon. Hier kunnen de hondjes even heerlijk uitrazen en zwemmen.
Daarna gaan we verder, de laatste 300 kilometer naar Normandie. Het is al 16:00 uur geweest als de aankomen in Honfleur. Bij het binnen rijden zien we rechts de mega camperplaats die we mooi links laten liggen. Wij gaan terug naar camping du Phare.
Gelukkig is er nog plaats en parkeren we onze mobilhome op ongeveer dezelfde plek als vorige keer. Na een grondige schoonmaakbeurt binnen, het was echt nodig na Île de Ré, wandelen we richting het centrum. Het is gezellig druk en aan de haven nemen we eerst plaats op het terras bij La Maison Bleue voor een Pastis en een pintje.
Hierna verlaten we het zonnetje en gaan we op zoek naar wat te eten. We willen niet naar hetzelfde restaurant als een paar jaar geleden dus gaan we maar een paar meter verder naar Restaurant La Lieutenance. Hier bestellen we heerlijk menu met een flesje Chablis.
Als we hebben afgerekend wandelen we terug naar de camping. Ondanks de vele kilometers was het toch weer een mooie dag.
Vrijdag 2 juni.
Vandaag een dagje zonder rijden. We blijven heerlijk in Honfleur. Het is dan ook al 09:00 uur geweest als we wakker schieten. Als Robert de hondjes uitlaat staan er al heel wat mensen voor de receptie die nog niet open is. Even later blijkt dat deze daar staan voor de bakker die langskomt. Dus snel ook maar even een baguette halen.
De rest van de ochtend is het vooral rust, Jeannette leest rustig de krant op haar iPad terwijl Robert druk bezig is met het bijwerken van de locaties waar we zijn geweest, met instagram enz. Heerlijk zo’n relaxte ochtend. Rond half twee vinden we het wel genoeg, we gaan richting het centrum.
Eenmaal in het centrum vinden we bij de haven al snel een terrasje voor de lunch, een heerlijke Fruit de Mér plaat. Onder een heerlijk zonnetje genieten we van de oesters, kreeftjes en andere zeevruchten. Als alles binnen is gaan we verder langs de leuke winkeltjes die er zijn in Honfleur.
We moeten nog wat kado’tjes scoren en dat is best te doen hier. Af en toe een winkel in en dan weer een terrasje zo houden we het wel vol vandaag. Totdat we langs een winkel lopen genaamd Iris galerie. Hier maken ze een foto van je iris en die kun je dan op iets laten afdrukken.
Vooral de foto van twee ogen die in elkaar overlopen trekt ons wel en we maken dan ook een afspraak. Over twintig minuten moeten we terugkomen. Zo gezegd zo gedaan en niet veel later zijn we klaar. Onze foto zal worden opgestuurd.
Dan is het tijd om terug te gaan naar de mobilhome. We hebben geen zin meer om uit eten te gaan dus maken we wat hapjes voor de camper en genieten we van de rust.
Zaterdag 3 juni.
Vandaag is het markt in Honfleur. Vier jaar geleden toen we hier ook waren hebben we die ook bezocht en dat was zo bevallen dat we dit jaar weer willen. Robert heeft al geregeld dat we vandaag iets later dan 12 uur mogen vertrekken dus wat houd ons tegen.
Zo rond 10 uur als Robert alweer een baguette heeft gehaald bij het bakkertje en de hondjes heeft uitgelaten gaan we op pad. Het is gelukkig nog niet al te druk en kunnen we rustig met de hondjes langs alle kraampjes wandelen.
Uiteraard gaan we niet met lege handen terug, we kopen zelfs een tas om alles in kwijt te kunnen. Is wat overdreven maar klinkt leuk toch. Gepakt met kaas, worst, oesters en kleding komen we aan bij de mobilhome. Alles inpakken en we vertrekken verder naar het noorden.
Ons doel vandaag is een camperplaats in Doornik, Robert is daar al eens geweest toen ze met de mannen naar Parijs-Roubaix zijn geweest. Maar zoals elke dag maken we ook nu weer een stop om de hondjes even te laten uitrazen. Deze keer heeft Jeannette een plek gevonden in Quevauvillers. Deze keer geen water maar een veldje bij een kerk.
Als we dan wat later in de buurt komen van Doornik staat ons hoofd eigenlijk op huis. Het is nog maar twee uurtjes rijden en we besluiten dan ook om maar door te rijden. Het is rond half 7 als we in Lommel de oprit oprijden verwelkomt door dochter, schoondochter en kleinzoon.
Zoals altijd hebben we weer een prachtige reis achter de rug, veel mooie dingen gezien en meegemaakt. Nu maar weer wachten op de volgende reis. Natuurlijk gaan we tussendoor nog wel een paar weekenden op pad.