2023 | Noordkaap - Week 4
Duitsland | Polen | Litouwen | Letland | Estland | Finland | Noorwegen | Zweden | DenemarkenZondag 17 september.
Op wat controles na van de militairen is het vrij rustig op de camperplaats geweest. We hebben nog twee keer een melding gehad van Aurora voor het noorderlicht maar dat was bijna niet te zien door de bewolking. Vanochtend zijn we dan vertrokken naar de Lofoten. De noordelijke Vesterålen laten we deze keer links liggen.
In Steinsland draaien we de brug op en gaan dan rechtsaf richting Harstad. Deze kant van Hinnøya hebben we nog niet gehad. Alleen een tegenvaller voor ons, het is zondag. Alles in Harstad is gesloten. Dan maar door naar de Adolfkanonnen helemaal op de punt. Hmm dat Is op militair terrein en had je een afspraak moeten maken voor een rondleiding.
Een goed begin van de Vesterålen. Dan maar helemaal langs de kust richting Refsnes waar we de pont pakken naar Møysalen National Park. Wat ons wel is opgevallen is dat in dit deel van de Vesterålen vooral boeren zijn in plaats van vissers. Heeft wel als voordeel dat we bijna geen medecamperaars tegen komen.
Als we de pont afkomen rijden we richting Møysalen national Park. Onderweg stoppen we nog wel even voor een serviceplaats. Ook hier weer zo’n wc cleaner.
Na de service rijden we verder op de E10. Omdat het bijna lunch tijd is zoeken we een leuk plekje bij National Park Møysalen. Ten zuiden van het park vinden we een plekje wat verder van de E10. Er staan al twee Finnen maar er is ruimte genoeg.
We parkeren en eten een soepje met brood. Na de lunch is het gestopt met regenen en maken we ons klaar voor een hike met de hondjes. Het is een hike door een nat en drassig gebied. Er zijn geen echte bewandelbare paden dus na een kilometer houden we het voor gezien en gaan we via een route langs het meer terug.
Het is tijd om het beddengoed te wassen. Dus zoeken we een camping op de derde deze trip. Omdat we Sildpollnes Sjøcamp twee jaar geleden al hebben bezocht van deze keer de keuze op Kongsmark camping. De camping ligt niet aan een fjord maar wat meer in het binnenland. Een prima plek met vooral een hoop huisjes en vaste staanplaatsen voor caravans. Gelukkig hebben ze ook een wasmachine en droger en dat is voor ons het belangrijkste.
Eenmaal gearriveerd komt het zonnetje nog wat door dus je hoort ons niet klagen. Tegen 18:00 uur zien we een nieuwe mobilhome de camping oprijden. Het blijkt het Oostenrijkse koppel te zijn die we ook al op de eerste dag van Senja tegen kwamen. We buurten wat gezellig en wisselen nog tips uit. Nu weer hopen op het noorderlicht vanavond.
Maandag 18 september
Na het ontbijt nemen we afscheid van onze Oostenrijkse buren en gaan we op pad verder naar het zuiden op de Lofoten. We nemen vandaag de wat kleinere wegen in plaats van de E10. We rijden heerlijk langs de kust en genieten van de schitterende natuur, fjorden en witte stranden met azuurblauwe zee. Er zijn maar weinig mooie plekken om wat verder van de weg af te stoppen, toch vinden we er een waar zelfs voorzieningen zijn voor fietsers.
Als we verder afzakken komen we weer ik de E10. Een stuk waar we twee jaar geleden ook zijn geweest. Natuurlijk stoppen we even om wat foto’s te maken vanaf het uitzichtpunt van Sildpollnes Sjøcamp waar we toen hebben overnacht.
Vanaf Sildpollnes gaan we verder naar Henningsvær. Een dorp waar we al vaker zijn geweest maar toen met regen en harde wind. Daar op de punt ligt een iconisch voetbalveld die Robert nog steeds met de drone wil fotograferen. Met de harde wind vorige keer was dat niet gelukt. Maar verder is het ook een van de mooiste plekken op de Lofoten, althans dat vinden wij. De weg er naar toe is al schitterend en eenmaal over de twee bruggen in het dorp is het ook prachtig.
Deze keer heeft Robert geluk en waait het niet te hard. Bij het veld gaat de drone omhoog en kan hij zijn foto maken. Al kost dat wel bijna zijn drone omdat deze ineens even zijn connectie kwijt is. Gelukkig komt alles goed en wandelen we terug naar de parking. Onderweg nog even een koffie drinken op een terras en we kunnen weer verder.
Na Henningsvær gaan we richting overnachtingsplek plaats. Robert wil graag naar Uttakleiv beach. Een mooi strand iets naast Hauckland beach waar we twee jaar geleden zijn geweest. We pakken de toeristische route langs de kust omdat we zoveel mogelijk de E10 willen vermijden. Het blijkt een juiste keuze. Wat een prachtige route is het langs de 815 en 817.
Als we wat later aankomen bij Uttakleiv beach blijkt ineens dat je moet betalen. Niet dat we daar iets tegen hebben maar om dan in een rijtje te mogen staan zonder echt uitzicht op het strand is ons toch te veel. Dan maar op zoek naar iets anders. Verwend als we zijn de laatste weken is dat niet makkelijk.
Een eerst plek is te dicht langs de E10, een tweede is er niet meer. Gevolg we gaan terug naar Stamsund aan de 817. Daar vinden we een prima plek langs het water. Als toetje zien we ook of een voor onze neus de postboot van Hurtigruten aanmeren en weer vertrekken.
En ja hoor, het is weer raak. De Aurora app gaf het al aan. Grote kans op het noorderlicht. Nou we zaten er klaar voor. Het was rond 10 uur toen we de eerste verschijnselen zagen. Maar het werd beter en beter. Zelfs zo goed dat deze avond toch wel de beste was tot nu toe. Op een gegeven moment kwam zelfs de boot van Hurtigruten aanmeren onder het noorderlicht. Voor ons alweer de zesde keer dat we de aurora borealis mogen zien deze vakantie. Hoe veel geluk kun je hebben.
Zoals telkens komen we zodra we van de E10 afzijn maar weinig mobilhomes tegen en als we ze al tegen komen zijn het meestal campervans. We rijden tot in Myrland en moeten dus uiteraard ook weer via dezelfde weg terug. Maar dat is geen straf, de uitzichten zijn prachtig.
Vanaf Myrland trekken we naar Nusfjord. Via YouTube hadden we gezien dat het wel een leuk dorp zou zijn. De route vanaf de E10 voorspelt in ieder geval veel goeds. Op de parking in Nusfjord ontmoeten we Jos en Isabel. Een Nederlands koppel dat net als wij hun reis delen via Polarsteps. We volgen elkaar al de hele reis en eindelijk ontmoeten we elkaar. Van hen horen we al dat als je Nusfjord in wilt dat je daarvoor moet betalen. Wij wandelen toch een stukje die kant op maar volgen hun voorbeeld en verlaten het dorp zonder te betalen.
Dan maar weer verder, we komen eerst nog wat prachtige witte strandjes tegen en dan gaan we weer een stukje van de E10 af. We komen na twee mooie bruggen uit in Fredvang.
In Nusfjord hadden we Jos een tip gegeven over Anita’s Sjømat. Een visrestaurant waar je goed kan eten zoals we gehoord hadden op YouTube. Als we daar aankomen is Jos daar ook en gaan we samen iets eten in het leuke tentje. Isabel is niet van de vis en blijft helaas achter in de camper.
Na het eten gaan we ieder weer onze eigen weg en we zullen elkaar ongetwijfeld nog tegen komen. Zoveel wegen zijn er niet hier in het zuiden. En daarbij hebben we morgenvroeg dezelfde boot.
We zijn vandaag nog geen service station tegengekomen of te wel we hebben hem niet gezien. Dus na de lunch rijden we door na Reine. Twee jaar terug hebben we daar ook gestaan en we weten nog dat je daar kon service’n. Eenmaal aangekomen worden het toilet geleegd het grijs water geloosd en vers water getankt. We kunnen er weer even tegenaan. Het is ondertussen wel weer gaan miezeren.
Dan is het tijd voor het zuidelijkste dorp van de Lofoten met de geweldig lange naam Å. We parkeren op de grote parking achter het dorp en wandelen naar het centrum. Gelukkig hoef je hier geen entree te betalen en hoewel het hard waait is het leuk om in rond te wandelen. Op de pier worden we gebeld door onze schoondochter dat onze kleinzoon vandaag zijn eerste stapjes alleen heeft gezet. Hoe mooi om te horen en zeker om hem te zien via FaceTime.
We wandelen nog wat rond en gaan dan terug opwarmen in de mobilhome om een plek te zoeken om de nacht door te brengen. Morgenvroeg om 07:00 gaat onze boot naar Bodø. Wel hopen dat het dan minder hard waait.
In afwachting van de ferry morgenvroeg parkeren we langs de E10 op een parking tussen Reine en Moskenes. Hier hebben we prima uitzicht over het water. Op dit moment gaat het behoorlijk tekeer, dat belooft voor de overtocht morgen.🤔
Woensdag 20 september
Gisteravond naar de haven in Moskenes gereden. Daar aangekomen zagen we maar geen avond boot vertrekken. Toen Robert dan maar even is gaan vragen aan een Noorse chauffeur waarom het zo lang duurde hoorde hij dat door het slechte weer de boot was gecanceld en dan om 22:00 uur de beslissing genomen zou worden voor morgenvroeg.
Als om tien uur het bericht op de website verschijnt dat ook de 07:00 uur boot van vanochtend is gecanceld besluiten we maar te gaan slapen en om morgen maar weer rond te gaan rijden. We hebben alweer pech met deze overtocht.
Elk nadeel heeft zijn voordeel. Waar we de hele vakantie al uren aan het turen zijn, zonder resultaat, in de bossen, op weilanden of open plekken naar de Moose oftewel eland moeten we nu ineens stoppen op de weg. Vlak voor ons staat hij daar dan, de Moose, deze keer wel met een gewei al is het een kleine. Vlak voor ons steekt hij de weg over.
Tijd voor een ontbijt. We zijn vanochtend vroeg vertrokken omdat we vandaag een hele omweg moeten maken. We volgen dus de gehele E10 over de Lofoten terug naar het vaste land. Niet ver van het Møysalen National Park waar we al eerder zijn geweest stoppen we even. Robert belt naar de ferry diens en krijg te horen dat het geld voor de overtocht automatisch zal worden terug gestort. Weer een zorg minder. Zo verder naar Zweden.
Het was een eindje rijden maar we zijn de Lofoten af. We hebben schitterende dingen gezien maar na twee keer vinden we het wel genoeg. Robert wil nog wel een keer terug in het voorjaar als de stokvis overal hangt en er nog sneeuw ligt, maar voor Jeannette hoeft het helemaal niet meer.
We hebben de Lofoten gezien, voor ons te druk, te veel op een te kleine plek. Maar zeker voor wie er nog nooit geweest is, zeker doen. In ieder geval zijn we blij dat we er van af zijn. Nu op naar ons geliefde Zweden. Een kleine omweg via Narvik omdat er werken zijn op de E10 en dus maar een stop onder de brug.
Na de omweg via Narvik belanden we op de E10 naar Kiruna. We trekken daar naar de hoogvlakte tussen Narvik en Kiruna waar de grens met Zweden ligt. Al van ver zien we de besneeuwde bergtoppen. Tot de grens valt het allemaal nog wel mee alhoewel we wel brokken sneeuw zien op de weg die van de auto’s is afgevallen. Ook op auto’s die al wat langer staan ligt sneeuw.
Eenmaal in Zweden zien we de sneeuw ook vlak langs de weg. Als we de parking opdraaien bij Abisko National park staan we in de sneeuw. Sterker nog het sneeuwt hier een beetje. In Abisko National park wandelen we klein rondje langs een mooie stroomversnelling.
We rijden verder door een wit landschap. Onderweg toch wel een aantal auto’s in de berm zien liggen. Zijn ze verrast door de sneeuw? Het word in ieder geval witter en witter. Helaas schiet bij ons ineens een ruiterwisser los. Er is een pin uitgeschoten en die zijn we kwijt. In Kiruna waar we boodschappen doen bij de Coop plakken we hem zo goed en kwaad als het gaat vast met duck tape. Dus op zoek naar een Fiat dealer.
Kiruna ligt overigens onder een dik pak sneeuw. Zoveel hebben we in Lommel nog maar zelden gezien. Maar hier vinden ze het normaal. De meeste auto’s rijden al met spijkerbanden. Na de boodschappen rijden we door naar Jukkasjärvi. Een plek waar we drie jaar geleden ook hebben gestaan. Ook hier is het wit en een stuk rustiger als toen. Mooi om te overnachten na een lange rit vandaag.
Donderdag 21 september
Het heeft gevroren vannacht. Gelukkig is er geen sneeuw meer bijgevallen maar als we opstaan sneeuwt het toch lichtjes. We gaan vandaag een grote stap naar het zuiden maken. Hier in de buurt van Kiruna verwacht men nog meer sneeuw en slecht weer dus dan maar naar richting Luleå waar vooralsnog de beste vooruitzichten zijn. Omdat we niet willen proberen of de wat kleinere wegen ook sneeuwvrij zijn gemaakt pakken we de E10 naar Gällivare waar we even snel boodschappen doen.
Als de boodschappen binnen zijn pakken we de E45 richting Jokkmokk. Ook deze weg hebben we al vaker gedaan maar nu met die sneeuw is het toch weer anders en nog steeds mooi. We passeren de plekken waar we in het verleden het noorderlicht hebben mogen zien en draaien dan in Jokkmokk de 97 op, richting kust. Op de poolcircel stoppen we even. Toch wel apart dat het hier veel minder toeristisch is als op de grote doorgaande ten zuiden van Jokkmokk.
We zitten na 11 dagen weer ten zuiden van de poolcircel. In ons geval vandaag betekent dat ook dat de sneeuw weg is. En als de sneeuw weg is dan is navigator Jeannette er als de kippen bij. We gaan op de mooie route toer. Met de atlas van Scandinavië op schoot navigeert ze ons langs de mooie wegen. Groen gemarkeerd in de atlas.
Uiteraard betekent dat ook dat we dan veel onverharde wegen hebben. Maar ja als iets moois wil dan moet je er iets voor over hebben. Nu vallen de onverharde wegen in Zweden best wel mee, er zijn verharde wegen die slechter zijn.
Na een paar kilometer hebben we al prijs, Robert ziet langs de kant van de weg drie reeën weg rennen. Dat is al meegenomen. Niet veel later zien we een auerhoen die we later nog vaker zien. Hoogtepunt is echter de eland die we zien in de rand van het bos. Schuw als hij is duikt hij voordat we een goeie foto kunnen nemen verder het bos in.
Verder zien we nog honderden kraanvogels en zwanen. Voordat we in Gammelstad ons eindpunt voor vandaag aankomen stoppen we eerst nog even bij een groot winkelcentrum in Luleå waar we drie jaar terug ook zijn geweest. Daarna door naar het oude kerkdorp waar we nu op de parking blijven voor vannacht. Het regent nog steeds dus het dorp bezoeken doen we morgenvroeg.
Vrijdag 22 september
Als we wakker worden is het droog. Tijd dan om na het ontbijt eens een rondje te maken door Gammelstad. Gammelstad is een oude kerkstad, in de tijd dat naar de kerk gaan nog ‘verplicht’ was en het voor sommigen niet te doen was om het in een dag op en neer te komen werden er van deze kerkstadjes gebouwd. Leuk om een doorheen te lopen.
Na de ochtend wandeling door Gammelstad trekken we langs de kust richting Piteå. Het is hard gegaan met de LPG de laatste dagen met die kou dus we willen nog wat bij tanken. Gelukkig is die kou deze ochtend helemaal weg. Onderweg meet de mobilhome alweer temperaturen van 17 a 18 graden. Wel wat beter als die vorst en sneeuw van de laatste dagen. Eenmaal LPG getankt, toch weer 18 liter, rijden we door richting de kust. Hier liggen nog wat eilanden en misschien is het er wel mooi. Helaas valt het wat tegen dus na een kleine stop gaan we weer verder.
Terug naar het binnenland. We gaan vandaag richting Lycksele. Uiteraard rijden we weer de wat kleinere wegen. In de buurt van het Gallejaur reservaat stoppen we aan een meer om iets te eten. Jeannette bakt wat eitjes met kaas wat smakelijk naar binnen gaat. Na de lunch rijden we een klein stukje verder naar het info centrum van het reservaat. Daar maken we een mooie wandeling met de hondjes.
Omdat we vandaag nog niet ge-serviced hebben maken we een stop in Norsjö. Helaas kunnen we hier alleen vers water vullen dus moeten we nog verder zoeken om de wc te legen. Vlak voor Lycksele vinden we nog een stop waar we de wc kunnen legen.
Door alle gezoek naar service punten en nog het tanken van LPG en diesel is het al vier uur geweest als we in Lycksele aankomen. Helaas is dan alles al gesloten en kunnen we niet meer doen dan een rondje rijden door het centrum. Dan maar op zoek naar een plek voor de nacht.
Onze eerste keus zo’n 16 kilometer buiten de stad aan een riviertje voldoet niet. Het is te krap voor een mobilhome van 7 meter. Onze tweede keus blijk al bezet. Er staan twee Duitsers die er zo te zien ook al wat langer staan. Dan maar weer verder, over het algemeen over onverharde wegen. De derde plek is wel prima. Er staat al een Zweed met zijn zoon die daar BBQ’n en vissen. Maar ze zijn met de gewone auto en gaan straks weer verder. Prima toch staan we straks weer lekker rustig😜
Zaterdag 23 september
Nadat de Zweed met zijn zoon was vertrokken hebben we niemand meer gezien. Het was dus een heerlijke rustige nacht uitgezonderd wat wind en regen. Als we klaar zijn met onze ochtend zaken vertrekken we richting Björnlandets National Park.
Hier zijn we drie jaar geleden ook geweest en we willen graag nog eens dezelfde hike doen als dat we destijds gedaan hebben. De route ernaar toe is vooral over onverharde wegen. Als de mobilhome al een beetje schoon was geworden van de regen dan is dat nu weer helemaal om zeep.
Eenmaal aangekomen herkennen we de plek gelijk en als we zijn omgekleed en de wandelschoenen aan hebben getrokken vertrekken we voor de hike van 3,7 kilometer. De vorige keer moesten we nog zo lachen omdat er stond aangegeven dat het 3 uur zou duren. Maar we weten nu beter, het is wel geen drie uur maar toch zeker anderhalf uur. Wat we niet meer gelijk wisten is dat het uiteindelijk toch een rondje van bijna 5 kilometer is maar dat mag de pret niet drukken. We hebben heerlijk gewandeld met de hondjes.
Als we de hike achter de rug hebben is het tijd om verder te gaan. Uiteraard weer een heel stuk over de onverharde wegen. Maar na een kilometer of 30 zien we dan toch weer asfalt. We gaan steeds zuidelijker, navigator Jeannette probeert zoveel mogelijk de mooie routes te volgen.
Langs de weg zien we de mooie herfstkleuren afgewisseld met spiegelvlakke meren. Nee het is geen straf. Onderweg stoppen we nog een keer bij een kleine supermarkt om wat bier en tandpasta te kopen en niet veel verder parkeren we op een leuke plek langs het water voor een pauze.
Na de pauze gaan we op weg naar een slaapplek voor vanavond. We rijden eerst nog iets zuidelijker en stoppen dan op een gratis Park4Night plek aan een meer. De plek is echter redelijk open en dicht bij een dorp. Uit ervaring weten we dat dat in het weekend meestal geen goede mix is met de jeugd.
Dan op naar de tweede, Jeannette heeft er nog een gevonden via Campercontact. Een CP van Nederlanders. Als we daar aankomen ziet het nu er gesloten uit. Een telefoontje leert ons dat ze, omdat het veld te drassig is, iets eerder zijn gestopt met het seizoen.
Op aanbeveling van de eigenaresse gaan we dan door naar Hammerstrand Camping, ook hier zijn de uitbaters Nederlands. We worden hartelijk ontvangen en mogen een plek kiezen. Buiten ons staan er een tentje en nog een camper van allebei Nederlanders. Prima toch.